çocukken yapabildiklerimiz

yalan söylemek ile şaka yapmak arasında çok da önemli bir farkın olmadığını düşünebilir ya da düşünmeye sevkedilebilirdik.

heryerde herzaman sıçabilmek ,akrabaların çocuklarını dövmek,komşuların eteğinin altına girmek gibi daha bi sürü sadist hareketler

bayramlarda anneannemizin, dedemizin, dayılarımızın, teyzelerimizin ellerinden öpebilmektir. artık benim için sadece çocukken yapabildiğim şeyler arasında...
bu iç acıtıcı relatif döngü içinde hep çocuk kalmak istemenin en büyük sebeplerinin başında gelir çocukken yapabildiklerimiz.

deodorant şişesiyle olur olmadık şeyler yapmak.

mcdonald’s’ın önündeki çocuk parkında oyuncak borular vardı tırmanırdık onlara ne güzel.

sadece çocuklara has, onları masum, şirin ve her bir şey kılan özelliklerdir. mesela:
gereksiz bir oyuncak için ağlamak zırlamak, ona kavuşunca da dünyalara sahip olmuş gibi mutlu olmak.

ayrıca : (bkz: büyüyünce kaybolan şeyler)

erkekler için çocuklugun en güzel yada en özlenen seslerinden birisi biri :

-annneeaaaaa su saaaaaaaal.

sokağın ortasında kimseye aldırmadan dans edebilmek çocukken yapılabilenlerdir.

kizlarin eteklerini kaldirip bakmak.

(bkz: hayal kurmak)

tombala, super mario, kızma birader gibi oyunlardan zevk almak. bir de anket doldurmaktan tabii.

amcalara pipimizi göstermek..

dedenin kucağında oturup masal dinlemekti- büyüdüğündeyse anca mezarlıkta toprağını okşamak...

hava kararana kadar yakar top oynamak hava kararıpta yıldızlar cıktan sonra saklambac oynamak ve oyunun en güzel yerinde annenizin "kızımmmmm hadi eveeeee,sokak çocugumu olacaksın basıma" diye bagırtıp kızdırmaktır cocukken yapabildiklerimiz

doyasıya gülmek üstünü aldırmadan kirletmek sonunu düşünmeden davranmak düşünce utanmadan aglamak dünyanın senin için yaratıldıgını sanmak.....

ben tasasız uyurdum geceleri. tek derdin karne notlarında ki 4 olduğu günlerdi. elma yemek en büyük keyif.