bonibon

(bkz: milka bonibon)

yıllar sonra yiyince bi gariboluyor insan. çikolatası eskisi gibi güzel değil ama.

bonibon da bozdu hacım yaa...

küçükken kuzenimle tartışmama sebep olan draje.

kuzen: ben pembeleri yicem bırak!!
ben:demin 4 tane yeşili sen yedin..
babanne:çocuklar hepsinin tadı aynı ayrılın.

ya$ kac olursa olsun tok karnina ac karnina bilimum her ortamda ka$la goz arasi yutulabilen leziz $ey.sadece cikolata olsa, boyle rengarenk hap gibi olmasa valla bu kadar harika bir $ekilde yenilmezdi bu zikkim.

çocukken şerefsiz bellediğim bir acayip, tatlı, şekerli, güzel, şahane drajedir. bok kadar bebeyken her çocuğun rüyası olan, isminde dahi meymenet olmayan şeker şey, o zamanlar bana fena pahalı gelirdi. öyle ki, zamanında büyük para diye adlandırdığımız 1000 lira(üstünde fatih sultan mehmet olan) ile 3 tane alabilyorduk. oysa o çocuk 3 tane bonibon ile doyar mı ? doymaz. yıllarca; kutularca bonibon alacağım zamanların hayalini kurdum ve gün geldi para kazandım bonibon a bonibon demeyecek kadar param oldu fakat artık aşık olduğum o tuhaf şeyden haz etmiyordum, 2 tane yedikten sonra bıkıyordum. peki ya ne oldu o hayallere, kusana kadar bonibon yeme isteğine ? ne olacak tırt oldu.
(bkz: adaletin bu mu dünya)

"çantada evde bonibon" diye kafalarımıza kazınan reklam filminin kahramanı

eminönünde kurukahvecinin olduğu sokakta kent bayisinde kiloyla dökme satıldığı görülmüştür

bir peçetenin içine hepsini boşaltıp gözlerimi kapatıp iki elimle de aynısını bulmaya çalıştığım, bulunca yediğim, bulamayınca oyuna devam ettiğim eğlenceli renkli içi çikolata dolu şeker.

kapağın altında yazan harflerden anlam çıkarttıran, küçük, renkli, içi çikolata olan çocukluğumun ve gençliğimin şekerlemesi.

ufo vardır bide bonibonun aynısıdır dolayısı ile ülkerdir.

çocukluğun en güzel ayrıntılarından biridir bonibon..mahallede yorgunluktan ölesiye oynadığımız annemizin "hadi artık eve gel baban gelecek" diye camdan bağırdığı zamanlara ait bir kaç yadigardan biridir..annelerin "$unu al bunu al paranın ustunu de bana getir" diye bakkala yolladıklarında artan para ustleri yeterse eğer(yetmezse de alırdık gerçi o zamanlar bakkal amcalar daha 2 kuru$un pe$ine ölesiye dü$memi$lerdi)alabildiğimiz mutluluktu..ben kırmızılarını severdim mesela aldığımda ilk i$im içinden kırmızılarını ayıklamak olurdu,yerken ağzım dilim elim kıpkırmızı olurdu bende mutlu olurdum nedense..sonra kalan bonibonun da 1/3 unu arkada$larıma dağıtırdım,herkesin her zaman bonibon alacak parası olmazdı bonibon demek herkesin payla$ması demekti..kırmızı bonibonlardan bir tek osmana verirdim ama,a$k ba$ka bir $ey canım insanın gözü kırmızı bonibon falan gormuyor..
bonibon almanın da bir kuralı kaidesi vardır öyle lök diye hepsi alınmaz,pazardan domates alır gibi seçilirdi..almadan önce bakkaldaki butun bonibonların kapağı açılır,renkli kapağın altındaki harfe bakılır öyle alınırdı.$ansıma da hiç o harfi çıkmazdı,her seferinde kahrolurdum.
bugun ucra bir kö$edeki mahalle bakkalında kibrit çakmak türevi bir $ey ararken bir çocuğun gelip bonibon istemesi yazdırdı bana bu kadar $eyi..sonra yazarken farkettim ki ne o eski bonibon ne de ben eski ben’im..

demem o ki;
(bkz: çocukluğu özlemek)

(bkz: rocco)

hayatın tadına varmamızı sağlayan iki şeyden biri.diğeri için (bkz: jelibon)

arkadaşımın annesine hap diye verilen drajeler.

(bkz: bonibonlu mc flurry)

(bkz: çantada cepte bonibon)

sozlugumuzun tatli yiyip tatli konusma ihtiyacini ve de tatli enrty girme ihtiyacini karsilamak uzere muberra tarafinda bakkal hamdi’den alinan draje bilgic.

kuzenimin bonibon bunlar diyerek beni kaziklayip babaannemin haplarini yalamama sebep olan sevimli sekerleme.

viskiyle cok super giden $ekerleme.