çocukluktaki salak inançlar

(bkz: saklambac oynayan elime mum diksin)

(bkz: ben kucukken cok salaktim)

(bkz: canak comlek patladi)
aslinda bu basligin alti salak inanclarla dolmaliydi. ornek :
kucukken icimden ne soylesem tersi olurdu. (denenmistir)
babam aslinda polisti ve herkesi dovebilirdi.
ben buyuyunce cok yakisikli olacaktim.

(bkz: benim babam senin babani dover)

en salakca olanlari "oyle durma evledim carpilirsin" gibi carpilma eylemini kullanarak yapilan es, dost, akraba uyarilari olmustur.

(bkz: dis perisi)

camide allah babayı arayıp,imama kubbede yakalanıp dayak yemek,ve sonrası...
tanrıyla karşılaşan ateist diyalogları
hasiktir

(bkz: öcü)

göbeğimi içeri çekince kilomun azaldığını sanırdım...

gokyuzune baktigimda hareket eden bulutlari gorunce, dunyanin döndügünü görebildigime inanirdim. "anne bak dunyanin dönüsünü gorebiliyorum ben" dedigimde, annem "onlar bulut" deyip beni hayal kirikligina ugratmisti... cocukluguma dair hatirladigim en eski anilardan biridir bu, nasil bir etki yaptiysa üstümde, annemle hic bir hayalimi paylasamadim bir daha...

hayat bir ruya uyaninca dinozor olacagiz.

çocukların hayal dünyası sınırsız ve güvenleri sorgusuz şartsız olduğu dönemlerde edindikleri safça inançlardır.
büyüklerin hep doğruyu söylediği, herkesin onu sevdiği, paranın mutluluk getirdiği, babanın aslında süpermen olduğu, büyümenin güzel bir şey olduğu gibi inançlar aslında çocuk olabilmenin tatlı yanlarıdır da aslında.

babamı o kadar çok seviyodumki sağda solda ben büyüyünce babamla evlenicem diyordum. benimle aynı yaşta olan kuzenim dayanamayıp çocuklarınız sakat olur bikerem! demişti. ben de yalancı nerden biliyosun yok öyle bisi! demiştim birbirimize girmiştik. salakliga bak babamla evlenecegime dehşet inanmisim kimseyi gözüm görmemiş.