otogargara

yilmaz erdogan oyunu. oldukca eglencelidir.hâlâ akillarda kalmis bazi replikleri vardir.

yasiyoruz cirilciplak,ustelik olmuyoruz da..
repligi akillarda kalmistir.

(bkz: gargara)

yilmaz erdogan in en enfes oyunu.

once gulduren daha sonra da insani gozya$larina bogabilen muhte$em tiyatro oyunu.

gecislerdeki muzikaller olmasa tadindan yenmeyecek bir oyundur, bir cok ilimizde sahnelenmistir.

yilmaz erdogan’in "sen hic ates bocegi gordun mu" ile beraber en guzel ikinci oyunu.bunlardan sonrakiler hep ticari ve propaganda amacli yapildigi icin pek guzel sayilmazdi.

yilmaz erdogan’in yazmis oldugu, demet akbag, erdal tosun, olgun simsek gibi oyuncularin rol aldigi komik tiyatro oyunu. bazi replikleri hâlâ kulaklarimda durmaktadir.
satici : yok kardesim, bilet veremeyiz iste bayan yanina.
musteri : tamam madem bayan yani vermiyorsunu, neden erkek yani veriyorsunuz, erkek erkege serbest mi?

(bkz: olgun simsek)

yılmaz erdoğan2ın müthiş oyunu. otogarlarda dönen binbir parça hayat hikaleyerini öyle güzel ortaya koymuş ki kesinlikle bu işte ne kadar usta olduğunu bu oyunla gözler önüne sermiştir.

(bkz: cebimde kelimeler)

çok sevdiğim oyunlardan biridir
özellikle aklımda oğlunu askere uğurlayan kadın
memur bir çiftin ayrılış sahnesi ve 20yıl önce ölen kocasını bekleyen yaşlı teyze sahneleri aklıma kazınmıştır.

eski olmasına rağmen hala kendine güldürtebilen ender komedilerden. bu tip şeyleri arar oldu nedense gözlerim tv’de.

yilmaz erdogan’in kesinlikle en iyi i$idir bu. seneler gecti, yine izliyorum istisnasiz daha once guldugum her replige kesinlikle yine guluyorum.

(bkz: giden mi sürgün kalan mı)

aklima geldikce izlerim ben bu oyunu, her izledigimde yine buyuk keyif alir yine hayran kalirim kalitesine.

ozellikle final sahnesinde demet akbağ ile olgun şimşek'in birlikte oynadiklari, oglunu askere bir turlu yollamak istemeyen anne bolumundeki son mektup sahnesi içleri yakar. mektup metni su sekildedir;

sevgili anneciğim,
burada mektup yazabilmek öyle zor ki, ancak şimdi yazabiliyorum. buraya geleli tam yetmiş iki gün oldu. oralar nasıl? sen iyi misin? diyorsun. buralar iyi, her yan çiçek, çiçekler güzel, altlarındaki mayınları saymazsan. çocuklar gülyüzlü, çocuklar güzel, çocukluklarını hiç yaşayamadıklarını saymazsan. insanlar güzel, açlıklarını ve öfkelerini saymazsan. bana gelince; ben çok iyiyim, göğsümdeki yarayı saymazsan. üzülme anne, üzülme. belki başka bir zaman, belki kavgasız bir dünyada, belki başka bir hayatta senin yüzünde gülen bir çocuk olurum yine. yaralı bir annenin yüzüyle gülmeyi bilenler, becerirler savaşsız yaşamayı da. anaların yaktıkları ağıt bazen türkçe, bazen kürtçe ve her savaşta analar ölüyor aslında. hoşçakal anne hoşçakal.
oğlun..