19 yaşındaki çocuğun 22 sene hapse mahkum edilmesi

ağır ceza mahkemesi stajımın ilk gününde sultanahmet adliyesi’nde vakı olduğum hadise.

salt eğitimsizlik,ilgisizlik ve birinci derecede devletimizin sosyal devlet vasıflarını ifa edememesinin basit bir görünümü sadece.
iki gün boyunca sokakta aç kaldığı ve içten içe adaletsizliğin görünümü olmaları dolayısı ile zengin insanlara derin bir nefret besleyen, bıyıkları yeni terlemiş bir yeniyetmenin bir anlık infial ile inönü stadyumu önünde sevgilisi ile yürüyen zengin itü’lünün 120-ytl değerindeki gümüş kolyesini, bilemem kaç ytl lik cep teleonununu ve cebindeki 190-ytl yi zorla alıp kız arkadaşını da darp etmesi ile 7 ay süren bir yargılama süreci sonucunda verilen bir cezadır bu..

üzünülmesi gereken belki de sanığın mahkemedeki sözleridir.verilen cezanın mahiyetinin umursamazcasına mahkeme heyetine dönüp ’benim zaten yaşanılası bir hayatım olmadı ki hiç, ha içerde, ha dışarda çok şey değişmeyecek’ demesidir..

fazla söze gerek yok kanımca..
sadece amiyane bir tespit olarak ; bu ülkenin insanları doğuştan suçlu değil

her şeyin ekonomik, kültürel ve sosyal yapı; üretim araçlarının kimin elinde bulunduğu ve sair ile açıklanabilecek olgudur.belki de parası olsa iyi bir avukata sahip olup kurtulacaktı bu genç yaşta yemeyecekti 22 yıl mahpus hayatı.fazla söze gerek yok, kişi suçludur ama yalnızca bir kurbandır aynı zamanda; gerçek suçlu belki de hepimiziz ama en başında da devlet kurumu.nice suçlar işleyenlerle ’’bu ülkenin gurur duyduğu’’ düşünüldüğünde şaşırmadan benzeri olaylarla mücadele etmek için halkın bir şekilde haksızlıklara karşı örgütlenmesi gerektiği sonucu çıkarılabilir sadece.