galatasaraylı olmak

sayesinde avrupa kupası sevincini de yaşarsınız, küme düşme stresini de...
ne olursa olsun güzel bir şey galatasaray’lı olmak.

fenerbahçeli olmamaktır.

takımının son kayda değer başarısının 6 kasım 1954 tarihinde vefaspor’u 4-2 yenmek olduğunu bilmektir. kayıtsız şartsız fenere koşullardan bağımsız bir şekilde yenilmektir. bank asya ligdir. ayıptır. yazıktır. günahtır.

renklere aşık olmaktır ne olursa olsun.

üzse de seni her zaman yanında olmaktır. zira sadece sevinçte yanında olmanın ne anlamı var ki?

sevmektir. hani meşhur bir beste vardır ya,

"ne genç bir kızı sevmek ne bir okul bitirmek
tek dileğimizdir seni şampiyon görmek
bir gün kalbim duracak dudaklarım kapanacak
mezar taşımda bile şanlı cimbom yazacak"

ağlamaktır. fenerbahçe’ye her yenildiğinde kızmaktır. ama olduğu gibi görmektir. en azından sarı kırmızıdır takımın.

avrupa’da bir ismin vardır. ülke için spor başarıları v.b. zaten galatasaray küçük düşünülen bir ülkenin büyük düşünen tek futbol takımıdır. biri çıksa dese bizim hedefimiz büyüktü, biz avrupa’da kupa kazanmak için şunu şunu yaptık suratına bakar bi siktir git derim.

galatasaraylı olmak bugünlerde de güzeldir, yarınlarda da.