yikilma sakın

kotu sey uzakta olmak
dostlarindan sevdigin kadindan
yasaklanmak butun yasantilara
seni tamamlayan arindiran
kapatildigin dort duvar arasinda
saglikli genc bir adam olarak
neler gelmez ki insanin aklina
sevincli ozgur gunlere dair
kalmistir yuzlerce yil uzakta
onunla ilk kez opustugun sehir
aci zehir zemberek bir huzun
kalbinden girtlagina dogru yukselir
goruyorsun iste kucuk adamlari
kohnemis silahlariyla saldiran sana
kimi tutsak dusmus kendi dunyasina
kimisi dupeduz halk dusmani
diren oyleyse diren yilma
yurut daha bir inatla kavgani
babeufu hatirla nazim hikmeti
bir umut atesi gibi parlayan zindanlarda
hatirla dankonun tutusan kalbini
karanliklari yirtmak arzusuyla
ve fasizme karsi zulme zorbaliga
dusun acilar icinde vurusan kardesleri
elbette vardir bir diyecegi bir haberi
bir kacaga cay sunan kurt kadinlarinin
daglar dilsizdir yalcindir
ama gun gelir bir diyecegi olur onlarin da
ve daglar issiz tarlalar basladi mi konusmaya
susmazlar bir daha soz artik onlarindir
kotu sey uzakta olmak
dostlarindan sevdigin kadindan
yasaklanmak butun yasantilara
seni tamamlayan arindiran
ama bir devrimciyi hakli kilan
biraz da acilardir unutma
yikilma sakin gecerken gunler
yaralayarak gencligini
onurlu guzel geleceklerin
biziz habercileri dusun ki
ve halkin bagrinda bir inci gibi
buyuyup gelismektedir zafer

ataol behramoglu

sana durlanmis kelimeler getirecegim
porsumus bir dunyayi kahreden kelimeler
kelimeler, bazilari tuyden bazisi demir
seni cunku dik tutacak bilirim
kabzenin, cekicin ve divitin
tutuldugu yerden parlayan siir.
zorlu bir kis gecirdim, seninki gibi neftî
aciktim, bitlendim, bir yerlerim sancidi
sokmedi ama hoyrat kurallari fasizmin
cunku kalbim asktan catlayip yarilirdi.
her sabah carpisarak cekilirdi karanlik alnacimdan
acilar bile duymadim kof yurekler onunde
beynim her sabah devrimcinin beyniydi
ayaklarim donukladi gelgelelim
sagligin yerinde mi?

yaralarin kabugu kolayca kaldiriliyor
halkin dogurgan dunyasina dalmakla
onlarin gunese carpan sesini anlamayan
dort duvarin, tel orgunun, meshur yasaklarin sahipleri
seyir bile edemezken icimizdeki senligi
yilgi yanimiza yanasamazken
bizi kivil kivil bekliyorken hayat
yikilmak elin de mi?
bosuna mi sokuldu bankalara
petrol borularina kundak
kursun iscinin bogrunu bosuna mi orseledi
varsin zindanlarin ugultusu vursun kulaklarimiza
yasamak
bizimcun dokunakli bir sarki degil ki.
bu yurek gokle bariskin yasamaya alismis bir kere
ve inatla cevrilmis topragin cilgarina
yazik ki uzaktir kuslari, sokaklariyla bizim olan sehir
ama ancak laneti hirsla tirpanlayamamak koyuyor insana
opusler, yataga birden yuvarlanislar
sevgiyle hatirlansa bile hatta.

kopuren, kopurtucu bir hayatin nadasidir kardesim
butun devrimcilerin cektikleri
biliriz dunyadaki yorgunluk habire mizraklanir
daglarda gurbuz bir olumdur bizim arkadaslarinki
pusmus bir sahaniz simdilik, ne kadar sahan olsak
ama budandikca fiskiran da bizleriz
oluyoruz, demek ki yasanilacak.

(bkz: ismet ozel)