yeşillendikce deniz

bir deli gömleği şarkısı. evet..

sözleri :

yeşillendikçe deniz
ağlamaya başladım
vazgeçtim geçmişinden
vazgeçtim geçmişimden
gökyüzü söyler bana
gel karış sonsuzluğa
dostlarım uyutur beni
tam gece yarısında

korkak hiç deme bana
belki saklanmışsın de
fırlat gitsin kalbimi
desem de o da yalan
bilgeliği ödünç verdim
aptallık ben de kalsın
o kadar şey söyledim
inan hep sustuğumdan

sabah uyanılır, uyku sersemi bakılır denize çengelköy sırtlarından, yeşilliği tanıdık gelir, askeri lisenin tepesindeki bayrağa kayar gözler istem dışı. tanıdıktır esintinin yönü. hayal kırıklığı.
lodos; yalnızlığı ve özlemleri algılamanın zamanı. dışarı çıkmalı, görmeli hayatı ve tanımalı kendini. denize doğru irtifa düştükçe hayatı hatırlamalı ve unutmalı yalnızlığını, ağaç kokusu yerini yavaş yavaş denizin güneybatıdan gelen kokusuna bırakırken. kendini kandırmaya çalışmalı; bile bile yeşilin ona yalnızlığını hatırlatacağını, kendini bulmaya çalışmalı.
yalnızlığını unutmaya çalışmalı lodosun kıyıya vurduğu çöplerin arasında, balık tutanlara ’rastgele’ demeli, onlardan gelen tebessümle mutlu olmalı.
ah lodos; çelişkilerin esintisi, mutlu-mutsuz, tenha-kalabalık, kendi hayatın-onların hayatları, yeşil-mavi... kendini çelişkilerinden kurtarmaya çalışan hırçın ve yeşil deniz; hayat ve çelişkilerinden çelişkilere tutunarak kurtulmaya çalışan insanlar. deniz ve onun yeşili.