acil şifa ve geçmiş olsun dileklerimi buradan ilettiğim güzel insan.
kiefer sutherland’ in başrolde olduğu yeni fox dizisi. fragmanından anladığım kadarı ile takip edilmesi gereken bir şey olacak gibi.
oğlu gelecek, geçmiş ve ana dair herşeyi görüp bağlantılar kuran baba rolünde kiefer. ya da ben götümden uyduruyorum. kısıtlı bir yabancı dil ile bu kadar çıkarabildim, elinden daha iyisi gelen esirgemesin! ne diyeyim?! kadro da sağlam bu arada.
oğlu gelecek, geçmiş ve ana dair herşeyi görüp bağlantılar kuran baba rolünde kiefer. ya da ben götümden uyduruyorum. kısıtlı bir yabancı dil ile bu kadar çıkarabildim, elinden daha iyisi gelen esirgemesin! ne diyeyim?! kadro da sağlam bu arada.
online uyeler
independence (jedi) [msg] [kim]
angelus (1. nesil bilgic) [msg] [kim]
tayfa75 (2. nesil bilgic) [msg] [kim]
serhadlu (5. nesil bilgic) [msg] [kim]
gavatar the last failbender (5. nesil bilgic) [msg] [kim]
themert (5. nesil bilgic) [msg] [kim]
jantijargonu (5. nesil bilgic) [msg] [kim]
merto (comez) [msg] [kim]
porsukadam (5. nesil bilgic) [msg] [kim]
lucass (5. nesil bilgic) [msg] [kim]
emre dersin (comez) [msg] [kim]
antheus (comez) [msg] [kim]
$u anda yonetimden
1 jedi,
0 moderator,
1 bot(genelde gorunmez bu),
uyelerden ise
0 gammaz,
8 bilgic,
3 comez,
uyelerden toplam 12 ki$i sozlukte at ko$turuyorlar.
ayrica
$u anda bilgi sozluk’u 18 ki$i okuyor.
gözlerim beni yanıltmıyorsa bir angelus gördüm sanki.
independence (jedi) [msg] [kim]
angelus (1. nesil bilgic) [msg] [kim]
tayfa75 (2. nesil bilgic) [msg] [kim]
serhadlu (5. nesil bilgic) [msg] [kim]
gavatar the last failbender (5. nesil bilgic) [msg] [kim]
themert (5. nesil bilgic) [msg] [kim]
jantijargonu (5. nesil bilgic) [msg] [kim]
merto (comez) [msg] [kim]
porsukadam (5. nesil bilgic) [msg] [kim]
lucass (5. nesil bilgic) [msg] [kim]
emre dersin (comez) [msg] [kim]
antheus (comez) [msg] [kim]
$u anda yonetimden
1 jedi,
0 moderator,
1 bot(genelde gorunmez bu),
uyelerden ise
0 gammaz,
8 bilgic,
3 comez,
uyelerden toplam 12 ki$i sozlukte at ko$turuyorlar.
ayrica
$u anda bilgi sozluk’u 18 ki$i okuyor.
gözlerim beni yanıltmıyorsa bir angelus gördüm sanki.
soa şeklindeki kısaltma ile de anılmaktadır kimi ortamlarda.
(bkz: sons of anarchy)
sons of anarchy’ nin 4 sezon finalinde duyulan forest rangers cover’ ı da pek leziz.
http://tinyurl.com/blnrt3u
aynı adreste diziye uyarlanmış sözlere de ulaşabilirsiniz.
http://tinyurl.com/blnrt3u
aynı adreste diziye uyarlanmış sözlere de ulaşabilirsiniz.
sons of anarchy’ nin 4 sezon finalindeki house of the rising sun coverı.
s04b14 sezon finalinde çalan forest rangers’ ın seslendirdiği house of the rising son cover’ ı için :http://tinyurl.com/blnrt3u
wikipedia’ ya göre bilinen en eski kaydı texas alexander’ a aitmiş. ancakhttp://tinyurl.com/cza6lgt adresinden dinlediğim parça doğru ise sözler ve melodi anlamında bugün bilinen ile bağlantısını, benim gibi bir amatör kulağın bulamadığını söylemek zorundayım. en eski kayıtları sırlamasında sonra gelen ise tom clarence ashley’ e ait ve burada kulağa tanıdık gelmeye başlıyor artık:http://tinyurl.com/3pw7jkg
4. sezon 14. bölümün finali muhteşem olmuş. final sahnesi, fonda çalan house of the rising sun, olayların yine adamın dibini düşürecek bir hal alması... linc potter’ ın hayal kırıklığını bastırmak için giriştiği eylemin ardından, ağzından dökülen "iyilerin de bir şeyler kazanması gerekir" lafı... kısacası nefis bir bölüm olmuştur. bakalım bu sezonu nasıl bağlayacaklar?!
edit : ulan sezon finaliymiş. sezon finali olduğunu öğrenince içime oturdu bak şimdi.
edit : ulan sezon finaliymiş. sezon finali olduğunu öğrenince içime oturdu bak şimdi.
(bkz: ticari sağa çek)
kendisinin indy’ ye yaşattığım zevklerden haberi yok. rumuzun garbın afakı ile ilgili fentazisi benden arak. yani!
#1033782
#1033782
lan baktım bu itin sözlük istatistiklerinde bunca seneye rağmen elle tutulur bir tarihe geçmişliği yok. ben de klavyesini kaptığım gibi dedim üç beş sallayayım. yoksa bu itten adam olacağı yok.
imza: tatar ramazan
edit : taş kes ulannnnnn
imza: tatar ramazan
edit : taş kes ulannnnnn
afili filintalar’ da meltem gürle’ nin bir bilene soralım başlığı ile yazdığı yazılarından birinde adı geçince merakımı uyandıran ve sözlükte bulamayınca beni hüzne gark eden, jonathan swift güzellemesi.
bana bu yolu açan yazı için bkz :http://tinyurl.com/c97l3hb
bana bu yolu açan yazı için bkz :http://tinyurl.com/c97l3hb
1729 da jonathan swift tarafından kaleme alınan a modest proposal’ in türkçe çevirisi.
irlanda’daki yoksullarin
çocuklarinin, ailelerine ve
ülkelerine yük olmalarini önlemek
ve onlari topluma yararli kilmak
üzere, mütevazi bir öneri
bu koca kentin sokaklarında yürüyen veya taşrada geziye çıkmış herkes için; sokaklara, caddelere, evlerin kapılarına doluşmuş dilenci kadınlar ve peşlerinde, yukardan aşağı paçavralar içinde, yoldan geçen herkesi bir sadaka için rahatsız eden üç, dört, ya da altı çocuk, bir hüzün kaynağıdır. bu anneler, şerefli bir şekilde çalışarak hayatlarını kazanmak yerine, tüm zamanlarını, zavallı çocuklarının geçimini sağlamak için, dilenerek dolaşmaya adamak zorunda kalmakta; çocuklar da, büyüdükleri zaman, ya işsizlikten hırsız olmakta, ya da sevgili anavatanlarından ayrılarak, ispanya’da "pretender"in saflarında savaşmaya gitmekte, ya da barbados’larda işgüçlerini satmaktadırlar.
annelerinin ve zaman zaman da babalarının kollarında, sırtında ya da peşinde dolaşan bu inanılmaz çocuk bolluğunun; krallığın bugünkü üzücü durumuna yeni yaralar eklediği konusunda, herkesin aynı düşüncede olduğuna inanıyorum. ve bunun içindir ki, bu çocukları, ortak yaşamın akıllı ve yararlı üyeleri haline getirecek, kolay, ucuz ve adil bir yöntemi bulabilecek kişinin, ülkenin kurtarıcısı olarak, toplum tarafından heykelinin dahi dikilmesine hak kazanacağını sanıyorum.
benim amacım ise, sadece onaylanmış dilencilerin çocuklarına dönük değil, çok daha kapsamlıdır, belirli bir yaştaki bütün çocukları; sokaklarda yardımımızı isteyenler gibi, çocuklarına bakabilecek durumda olmayan ailelere doğan bütün çocukları hedef almaktadır.
kendi hesabıma, bu önemli konu üzerinde uzun yıllar düşündükten ve diğer planlamacıların önerilerini iyice tarttıktan sonra, onların, hesaplarında ne kadar yanıldıklarını gördüm. doğru tabii, ana karnından yeni çıkmış bir çocuk bütün bir yıl boyunca sadece ana sütü il beslenebilir ve yanısıra gerekebilecek besin de, annesinin kazanabileceği veya yasal dilencilik mesleği ile kaldırabileceği iki şilinden daha fazla tutmaz; ama işte ben de çocukların tam bu birinci yaşı için öyle bir öneri getiriyorum ki, çocuklar artık anne babalarına ve cemaate yük olup, ömür boyu yiyecek ve giyecek istemek yerine, tersini yapıp, binlerce insanın yiyimine ve biraz da giyimine katkıda bulunabilsinler.
planımın bir büyük yararı daha var, o da, isteyerek düşük yapan ve piçlerini öldüren kadınların korkunç davranışını önlemesidir. heyhat, aramızda, utançtan değil ama masraftan kaçmak için, zavallı günahsız bebekleri kurban edenler ne kadar da çok. bu da en vahşi ve canavar insan için dahi acıma ve ağlama nedenidir.
krallığımızın nüfusunun 1,5 milyon olduğu söylenir; bu sayıdan ortalama, kadınları doğurgan olan, ikiyüzbin çift çıkar; bu iki yüzbinden, çocuklarına bakabilen –krallığın bugünkü sıkıntılı durumunda o kadar çok olduğunu sanmamakla birlikte– otuzbin çift çıkarsak, geriye yüzyetmişbin doğurgan çift kalır. bundan da, düşük yapan ve çocukları ilk bir yıl içinde kaza ya da hastalık nedeniyle ölen ellibin kadını çıkaralım. demek ki yoksul ailelere her yıl yüzyirmibin çocuk doğmaktadır. sorun olan da, bu çocukların nasıl besleneceği ve yetiştirileceğidir. fakat belirtmiş olduğum gibi, önerilen hiç bir yöntem, bugünkü koşullarda bu sorunu halledemez. çünkü söz konusu çocuklar, ne el sanatçılarında ne de tarımda çalışabilirler, taşrada ise ne ekim ne de inşaat yapılmaktadır. çok özel yetenekleri de olmadıkça, çocuklar, altı yaşından önce hırsızlık yaparak geçimlerini sağlayamamaktadırlar. itiraf etmeliyim ki, mesleğin inceliklerini altı yaşından önce öğrenmekle birlikte, bu süre içerisinde, kendilerine çırak göz ile bakılmaktadır. bu bilgiyi de, hırsızlık sanatının hızlıları ile ünlü cavan bölgesinden, önemli bir beyfendiden almış bulunuyorum. söylediğine göre, hırsızlıkta, bir iki durum dışında cavan’da bile, altı yaşından küçükleri pek görmemiş.
tüccarlarımız da, oniki yaşından küçük bir kız veya oğlan çocuğunun satılacak mal olmadığı konusunda beni ikna ettiler. oniki yaşına geldiklerinde bile, borsada, üç, en fazla üç buçuk pound ediyorlarmış ki, bu miktar da ne anne babaların ne de krallığın işine yarar, çünkü onlara harcanan yiyecek ve paçavralarının değeri bile bunun en az dört katıdır.
işte bu yüzden de, şimdi, en ufak bir itiraza uğramayacağını umduğum naçiz düşüncelerin sunabilirim.
londra’da tanıdığım çok bilgili bir amerikalı, bana, bir yaşında sağlıklı, iyi beslenmiş bir çocuğun; buğulama, kızartma, fırınlama veya haşlama olarak, çok lezzetli, besleyici, yüksek değerde bir besin olduğunu söyledi. yahnisinin de aynı lezzette olacağından eminim.
şu halde, hesaplamış bulunduğum yüzyirmibin çocuktan yirmibini, doğurganlık için bir kenara ayrılmalı, yirmibinin dörttebiri de oğlanlar olmalıdır. bu dörttebir, koyun, inek ve domuzlarımız için öngördüğümüz sayıdan bile fazladır. söz konusu çocukların, bizim vahşi insanlarımızın pek takmadıkları evlilik kurumunun meyvaları olmadıklarını düşünürsek, bir erkek dört dişiye hizmet etmeye yeter. geriye kalan yüzbin tane bir yaşına gelmiş çocuk ta, zengin sofralar için etlenmek ve şişmanlamak üzere, son aylarda annelerinden bol bol süt emmeli, zamanı geldiğinde de krallığın kaliteli ve zengin insanlarına satılmalıdırlar. arkadaşlar arası bir eğlence için, bir çocuktan iki tabak et çıkar; ailece yenen yemeklerde de, göğüs ya da buttan dörtte biri yeterli olur, tuzlanıp biberlendikten sonra da dört gün bekletilirse, haşlamasının tadına doyulmaz, özellikle kışın.
bir çocuğun doğduğunda oniki pound çektiğini, bir yıl iyi bakılırsa da, ağırlığının yirmisekiz pound’a çıktığını biliyoruz.
böylece de sanıyorum ki, bu besin maddesini özellikle toprak sahipleri pek beğeneceklerdir, çünkü zaten anne babaların büyük bir kısmını yalayıp yuttuklarına göre, çocuklar da onların hakkıdır.
çocuk eti, aslında yıl boyunca turfanda olacak, ama asıl mart ayı civarında daha bollaşacaktır. ciddi bir yazar da olan, ünlü bir fransız hekiminin dediğine bakılırsa, balığın kuvvetli bir besin olmasından dolayı, katolik ülkelerde, orucu izleyen dokuz ay sonrasında doğum diğer bütün mevsimlerdekinden daha fazladır. bu krallıkta da pazarcı bebeklerin diğerlerinden en az üç kere daha fazla olduğunu düşünürsek, orucu izleyen bir yıl içinde, pazarlar her zamankinden daha fazla dolacak, bu durum da aramızdaki papacıların sayısını azaltacağından, ek bir yarar daha sağlayacaktır.
bir dilenci çocuğunun beslenme masrafını hesaplamış, (buna aslında yarıcıların, işçiler ve çiftçilerin beşte dördünün çocuklarını da katabiliriz) ve, paçavraları dahil, yılda iki şiline geldiklerini bulmuştum. hiç bir beyfendinin de, özel bir dostu ya da ailesiyle yemek yerken, dört tabak nefis, besleyici et çıkarabilen şişman, besili bir çocuk gövdesine on şilin vermekten yakınmayacağına inanıyorum. böylece de toprak sahipleri, iyi yürekli efendiler olmayı öğrenerek, kiracıları tarafından sevilecekler; anneler de sekiz şilin net kâr ederek, yeni çocuk üretimine hazırlanabileceklerdir.
eli daha sıkı olanlar (itiraf etmeliyim ki zaman da bunu gerektiriyor) deriyi soyup, akıllıca işleyerek, hanımlara nefis eldivenler, kibar beylere de yazlık potinler çıkarabilirler.
kentimiz dublin’e gelince; en uygun kesimlerindeki mezbahalar bu işe ayrılırsa bu iş için, sıkıntısı çekileceğini sanmam. fakat aslında çocukları canlı canlı satın alıp, domuz kızartırken yaptığımız gibi, boğazı kesildikten hemen sonra baharatlamayı daha çok salık veririm.
çok değerli, ülkesine aşık, faziletine gerçekten çok saygı duyduğum bir kişi, planımı kusursuzlaştırmak için, bu konuda benimle zevkle tartışmış bulunuyor. dediğine bakılırsa, krallıktaki beyler, geyikleri artık tüketmiş olduklarından, av eti istekleri, oniki yaşından küçük, ondört yaşından büyük olmayan genç delikanlılar ve genç kızlar tarafından karşılanabilir, nasılsa, bütün bölgelerimizde, her iki cinsten de bol sayıda insan şu sırada iş ve hizmet beklerken açlığa talim etmekte; eğer hayattaysalar aileleri, değilseler, en yakın akrabaları tarafından satılmaktadırlar... fakat bu kadar yakın bir dost ve böylesine büyük bir vatansevere gereken saygıyı duymakla birlikte, kendisiyle, tam anlamıyla aynı duygulan paylaştığımı da söyleyemem. çünkü o amerikalı arkadaşım, sık sık yinelenmiş deneyimine dayanarak; delikanlıların etinin lezzetli olmadığını, sürekli hareketlilik yüzünden, sert ve yağsız olduğunu da belirtmişti. bizim okul çocukları da aynı durumda olduklarına göre, bunları şişmanlatmanın masrafına değmez. dişilere gelince; bundan da toplumun zararlı çıkacağını alçakgönülle kabullenmek zorundayım çünkü onlar da büyüyüp doğurgan çağa gelmektedirler; hem de bazı düşünceli kişilerin (çok haksız da olsa) böyle bir işlemi, zulüm olarak niteleyip, sansüre tâbi tutacaklarını düşünmek olanaksız da değildir. kaldı ki, bende de buna benzer bir kaygı, pek çok yeni projeyi, iyi niyetli de olsalar, reddetmeme neden olmuştur. fakat arkadaşımın da hakkını teslim etmeliyim, kendisi, bana, bu çözümün, formoza’lı ünlü psalmanazar tarafından bulunduğunu söyledi. bundan yirmi yıl önce londra’ya gelen psalmanazar, bir konuşmada, arkadaşıma; onun ülkesinde, celladın, öldürülen her genç insanın cesedini, tadımlık zevk için, yüksek mevkiden kişilere sattığını söylemiş. hatta bir defasında, onbeş yaşında dolgun bir kız, imparatoru zehirleme girişiminde çarmıha gerildiğinde; bedeni, majestelerinin başbakanına ve sarayın diğer büyük mandarinlerine, darağacı parçaları ile beraber, dörtyüz altından satılmış. bu kentte de, kuruşsuz oldukları halde, isimsiz olmayanlarla dışarı adımını atmayan; parasını asla ödemeden giydikleri yabancı malı tuvaletlerle tiyatroda ve toplantılarda boy gösteren bazı etine dolgun genç hanımlara aynı işlem uygulansa, krallığın daha kötü duruma düşmeyeceğinden kuşkum yok.
bir takım şaşkın insanlar, yoksul yaşlıların, hastaların veya sakatların durumu konusunda fazlasıyla tasalanmaktadırlar ve ben de ulusu, bu kadar üzücü bir yükten kurtarmak için, hangi yolun tutulması gerektiğini düşündüm. aslında bu konuyu o kadar da acı verici bulmuyorum, çünkü bu insanların, her geçen gün, soğuk, açlık, pislik ve böceklenme yüzünden, kendilerinden açıkça beklenen hızla, çürüyüp öldüklerini de herkes biliyor. genç emekçiler ise henüz daha umutlu durumdadırlar. ama iş bulamamakla ve bu yüzden de açlıktan öylesine tasalanıp erimektedirler ki, bir rastlantı sonucu işe de alınsalar, artık yapacak güçleri kalmamakla, böylece kendileri de, ülke de, başlarına gelecek daha büyük kötülüklerden kurtulmuş olmaktadırlar.
fakat konudan epey uzaklaştım, şimdi tekrar geri döneyim. yaptığım önerinin sağlayacağı yararlar pek çok, pek açık ve fazlasıyla önemlidirler.
birincisi, bu öneri, gözlemlediğim gibi, ülkemizin temel doğurucuları olduklarından, her yıl etrafı doldurup taşıran, en tehlikeli düşmanlarımız, papacıların sayısını önemli ölçüde azaltacaktır. bu papacıların da, bir alay iyi yürekli protestanın, ülkede kalıp inançlarına rağmen bir piskoposlar kuruluna kazançlarının onda birini vermektense yurt dışına gitmelerinden yararlanıp, krallığı "pretender"a yem diye sunduklarını biliyoruz.
ikincisi, yoksul çiftçilerin, yasal olarak el konabilecek, kendilerine ait değerli birşeyleri olacaktır. böylece de, paranın ne olduğunu bilmedikleri ve ürünleri ile hayvanlarına çoktan el konduğu halde, kiralarını ödeyebileceklerdir.
üçüncüsü, iki yaşında ve daha büyük yüzbin çocuğun parça başına yıllık gideri on şilinden daha az olmadığına göre, ülkenin stoku yılda ellibin pound artacaktır. krallığın varlıklı, ağzının tadını bilen beyfendilerinin masasına eklenecek yeni bir yemeğin kârı da cabası. ürün de bütünüyle bizim üretimimiz olduğuna göre, para dolaşımı kendi aramızda kalacaktır.
dördüncüsü, sürekli doğuranlar, çocuklarının satışından elde edecekleri yıllık sekiz şilinlik kârın yanısıra, bir yaşından itibaren çocuklarına bakma masrafından da kurtulacaklardır.
beşincisi, bu yiyecek, meyhanelerde büyük bir moda yaratacak, meyhaneciler; elbette eti en mükemmel şekilde tatlandırmak için, en iyi tarifleri bulmaya özen göstereceklerdir. böylece de; iyi yemek ve becerikli bir aşçı üzerine derin bilgileri ile haklı olarak övünen, ince beyfendiler meyhanelerine sık sık geldikçe, konuklarına daha iyi hizmet vererek, fiyatları istedikleri gibi yükseltebileceklerdir.
altıncısı, bu durum, bütün bilge ülkelerin; ya ödüllendirerek teşvik ettikleri, ya da kanunlar ve cezalarla zorunlu kıldıkları evlilik kurumunu canlandıracaktır. zavallı bebeklerinin geleceğinin, toplum tarafından şu ya da bu şekilde düşünüldüğünden emin olan; her yıl masraf yerine kâr edeceğini bilen annelerin de çocuklarına sevgisini ve şefkatini arttıracaktır. bizler de, pazara kimin en şişman çocuğu getireceği konusunda, evli kadınlar arasında namuslu bir rekabeti izleyebileceğiz. erkeklere gelince; hamile dişi atlarına, ineklerine ve doğurmak üzere olan domuzlarına gösterdikleri nezaketi, karılarına da gösterecekler; düşük olur korkusuyla (şimdiki uygulamanın tersine), karılarını dövmekten ve tekmelemekten kaçınacaklardır.
daha pek çok yarar sıralanabilir. örneğin, kutulanmış et dışsatımımıza fazladan bir kaç bin parçanın eklenmesi; domuz etinin bollaşması; soframızdan eksik etmediğimiz jambonun yapımının iyileştirilmesi gibi. halbuki ne kadar domuz kesersek keselim; hiçbiri, tat ve şahanelikte, iyi beslenmiş, bir yaşındaki şişman bir çocuğun; bütünüyle kızartıldığında, lord valinin partisinde ya da herhangi bir toplu eğlencede önemli bolluk yaratan eti ile karşılaştırılamaz. fakat kısa kesmeye dikkat ettiğim için, diğerlerini geçeyim.
bu kentte bin ailenin, sürekli çocuk eti tüketicisi olacağını varsayarsak; diğerlerinin de özellikle düğünler ve vaftiz törenleri gibi, neşeli toplantılarda yiyeceklerini düşünürsek; dublin’e, yılda yirmibin civarında gövde gider, krallığın diğer taraflarına da (oralarda herhalde daha ucuz olur) seksenbin tane kalır.
bu öneriye, krallığın nüfusunu fazlasıyla azaltacağı düşüncesi dışında, herhangi bir şekilde karşı çıkılabileceğini sanmıyorum. kaldı ki, bu da, öneride bulunmamın ağırlıklı nedenlerinden biriydi. okuyucunun, bu tedaviyi, başka varolan veya varolabilecek bir ülke değil, sadece irlanda krallığı için önerdiğimi anlamasını istiyorum. işte bu yüzden de kimse bana başka önerilerden söz etmesin: ülkeyi terketmiş olanlardan bile pound başına beş şilin vergi almaktan; kendi üretimimiz ya da yapımımız olmadıkça, hiçbir giyim ya da ev eşyası kullanmamaktan; lüks tüketimi arttıracak mal ve araçların kullanımını reddetmekten; kadınlarımızın, kibir, şişinme, işe yaramazlık ve oyunculuklarını tedavi edip, onlara bir damla tutumluluk, zekâ ve duygu aşılamaktan; laponlar ve topinamboo sakinleri kadar bile olamadığımız halde, ülkemizi sevmeyi öğrenmekten; nefretimize ve particiliğimize son vermekten; şehirleri düşerken birbirini boğazlayan yahudiler gibi artık davranmamaktan; ülkemizi ve vicdanımızı yok yere satmamaya dikkat etmekten; toprak sahiplerine, kiracılarına biraz insaflı davranmayı öğretmekten; tüccarlarımıza şimdi bir karar çıkıp sadece yerli malı almamız istense, bizi, fiyatta, ölçüde ve kalitede kazıklamak için hemen işbirliği edecek tüccarlarımıza; biraz namus, çalışkanlık ve beceri aşılamaktan, kimse söz etmesin.
tekrarlıyorum işte, kimse bana; bir öneriyi istekle uygulamak için bir parça umutlu olmadan, bunlardan veya daha başkalarından söz etmesin.
bana gelince; yıllardır, yararsız, boş ve gerçekten uzak fikirler sunup, tek bir başarı görmemenin acısıyla yorulduktan sonra; en sonunda bu bütünüyle yeni, sağlam, gerçek, ucuz ve sorunsuz öneriye sarıldım. öneri, üstelik, tam anlamıyla bizim irademize bağlı olduğundan ve ingiltere’yi de incitmediğinden, tehlikesi de yoktur. aslında söz konusu mal, uzun zaman tuzda kalmayı kaldıramayacak kadar narin olduğundan, dışsatıma uygun olmasa da; bütün ulusumuzu tuzlamadan yiyip bitirmekten memnun olacak bir ülkenin adını da verebilirim.
açıkçası, kendi önerime, bilge kişilerin yapacakları, aynı ölçüde masum, ucuz, kolay ve etkileyici önerileri reddecek kadar sadık da değilim. fakat benim planıma karşı çıkarak daha iyisini önerme yoluna gidecek yazar veya yazarların, daha önce şu iki noktayı olgunca düşüneceklerini umuyorum. birincisi, bugünkü koşullarda, yüzbin işe yaramaz boğaz ve sırta nasıl yiyecek ve giyecek bulacaklarıdır, ikincisi; bu krallıkta, bütün mal varlığını sermayeye çevirse iki milyon sterlin borçlu çıkacak olan, bir milyon dolayında insan şekline girmiş yaratık varoldukça; buna, çiftçiler, yarıcılar ve işçiler yığınının yanısıra, meslekten dilenciler ve dilenen kadınlarla çocuklar eklendikçe; bu önerdiğim yeniliği sevmeyen ve belki de bana cevap vermeyi göze alacak kadar cesur olan politikacılar, önce bu ölümlülerin ana babalarına sormalıdırlar; acaba onlar da, henüz bir yaşındayken, tarif ettiğim gibi yenmek üzere satılmayı; toprak sahiplerinin baskısına, kirasını ödeyecek kadar bile para kazanamamanın yanısıra işsizliğe; geçimini sağlayamamaya; havanın sertliğine karşı korunacak elbise ve bir dama bile sahip olmamaya; ve bu sefaletin aynısını ya da daha beterini sonsuzluğa dek çocuklarına aktarmanın kaçınılmaz geleceğine yeğlemezler miydi?.
bu gerekli ödevi yürürlüğe koymak uğraşında, en küçük bir kişisel çıkarım olmadığını; ticaretimizin gelişmesi, çocukların beslenmesi, fakirlerin acılarının dindirilmesi ve zenginlere biraz zevk verilmesi yolu ile ülkemin toptan iyiliğini istemekten başka hiçbir amacım olmadığını en içten duygularımla açıklarım. benim tek kuruş kazanabileceğim çocuğum yok; çocuklarımın en ufağı dokuz yaşında, karım da doğurganlık çağını geride bırakmış bulunuyor.
(1729)
çev: dara çolakoğlu
kaynak:http://epigraf.fisek.com.tr/index.php?num=663
irlanda’daki yoksullarin
çocuklarinin, ailelerine ve
ülkelerine yük olmalarini önlemek
ve onlari topluma yararli kilmak
üzere, mütevazi bir öneri
bu koca kentin sokaklarında yürüyen veya taşrada geziye çıkmış herkes için; sokaklara, caddelere, evlerin kapılarına doluşmuş dilenci kadınlar ve peşlerinde, yukardan aşağı paçavralar içinde, yoldan geçen herkesi bir sadaka için rahatsız eden üç, dört, ya da altı çocuk, bir hüzün kaynağıdır. bu anneler, şerefli bir şekilde çalışarak hayatlarını kazanmak yerine, tüm zamanlarını, zavallı çocuklarının geçimini sağlamak için, dilenerek dolaşmaya adamak zorunda kalmakta; çocuklar da, büyüdükleri zaman, ya işsizlikten hırsız olmakta, ya da sevgili anavatanlarından ayrılarak, ispanya’da "pretender"in saflarında savaşmaya gitmekte, ya da barbados’larda işgüçlerini satmaktadırlar.
annelerinin ve zaman zaman da babalarının kollarında, sırtında ya da peşinde dolaşan bu inanılmaz çocuk bolluğunun; krallığın bugünkü üzücü durumuna yeni yaralar eklediği konusunda, herkesin aynı düşüncede olduğuna inanıyorum. ve bunun içindir ki, bu çocukları, ortak yaşamın akıllı ve yararlı üyeleri haline getirecek, kolay, ucuz ve adil bir yöntemi bulabilecek kişinin, ülkenin kurtarıcısı olarak, toplum tarafından heykelinin dahi dikilmesine hak kazanacağını sanıyorum.
benim amacım ise, sadece onaylanmış dilencilerin çocuklarına dönük değil, çok daha kapsamlıdır, belirli bir yaştaki bütün çocukları; sokaklarda yardımımızı isteyenler gibi, çocuklarına bakabilecek durumda olmayan ailelere doğan bütün çocukları hedef almaktadır.
kendi hesabıma, bu önemli konu üzerinde uzun yıllar düşündükten ve diğer planlamacıların önerilerini iyice tarttıktan sonra, onların, hesaplarında ne kadar yanıldıklarını gördüm. doğru tabii, ana karnından yeni çıkmış bir çocuk bütün bir yıl boyunca sadece ana sütü il beslenebilir ve yanısıra gerekebilecek besin de, annesinin kazanabileceği veya yasal dilencilik mesleği ile kaldırabileceği iki şilinden daha fazla tutmaz; ama işte ben de çocukların tam bu birinci yaşı için öyle bir öneri getiriyorum ki, çocuklar artık anne babalarına ve cemaate yük olup, ömür boyu yiyecek ve giyecek istemek yerine, tersini yapıp, binlerce insanın yiyimine ve biraz da giyimine katkıda bulunabilsinler.
planımın bir büyük yararı daha var, o da, isteyerek düşük yapan ve piçlerini öldüren kadınların korkunç davranışını önlemesidir. heyhat, aramızda, utançtan değil ama masraftan kaçmak için, zavallı günahsız bebekleri kurban edenler ne kadar da çok. bu da en vahşi ve canavar insan için dahi acıma ve ağlama nedenidir.
krallığımızın nüfusunun 1,5 milyon olduğu söylenir; bu sayıdan ortalama, kadınları doğurgan olan, ikiyüzbin çift çıkar; bu iki yüzbinden, çocuklarına bakabilen –krallığın bugünkü sıkıntılı durumunda o kadar çok olduğunu sanmamakla birlikte– otuzbin çift çıkarsak, geriye yüzyetmişbin doğurgan çift kalır. bundan da, düşük yapan ve çocukları ilk bir yıl içinde kaza ya da hastalık nedeniyle ölen ellibin kadını çıkaralım. demek ki yoksul ailelere her yıl yüzyirmibin çocuk doğmaktadır. sorun olan da, bu çocukların nasıl besleneceği ve yetiştirileceğidir. fakat belirtmiş olduğum gibi, önerilen hiç bir yöntem, bugünkü koşullarda bu sorunu halledemez. çünkü söz konusu çocuklar, ne el sanatçılarında ne de tarımda çalışabilirler, taşrada ise ne ekim ne de inşaat yapılmaktadır. çok özel yetenekleri de olmadıkça, çocuklar, altı yaşından önce hırsızlık yaparak geçimlerini sağlayamamaktadırlar. itiraf etmeliyim ki, mesleğin inceliklerini altı yaşından önce öğrenmekle birlikte, bu süre içerisinde, kendilerine çırak göz ile bakılmaktadır. bu bilgiyi de, hırsızlık sanatının hızlıları ile ünlü cavan bölgesinden, önemli bir beyfendiden almış bulunuyorum. söylediğine göre, hırsızlıkta, bir iki durum dışında cavan’da bile, altı yaşından küçükleri pek görmemiş.
tüccarlarımız da, oniki yaşından küçük bir kız veya oğlan çocuğunun satılacak mal olmadığı konusunda beni ikna ettiler. oniki yaşına geldiklerinde bile, borsada, üç, en fazla üç buçuk pound ediyorlarmış ki, bu miktar da ne anne babaların ne de krallığın işine yarar, çünkü onlara harcanan yiyecek ve paçavralarının değeri bile bunun en az dört katıdır.
işte bu yüzden de, şimdi, en ufak bir itiraza uğramayacağını umduğum naçiz düşüncelerin sunabilirim.
londra’da tanıdığım çok bilgili bir amerikalı, bana, bir yaşında sağlıklı, iyi beslenmiş bir çocuğun; buğulama, kızartma, fırınlama veya haşlama olarak, çok lezzetli, besleyici, yüksek değerde bir besin olduğunu söyledi. yahnisinin de aynı lezzette olacağından eminim.
şu halde, hesaplamış bulunduğum yüzyirmibin çocuktan yirmibini, doğurganlık için bir kenara ayrılmalı, yirmibinin dörttebiri de oğlanlar olmalıdır. bu dörttebir, koyun, inek ve domuzlarımız için öngördüğümüz sayıdan bile fazladır. söz konusu çocukların, bizim vahşi insanlarımızın pek takmadıkları evlilik kurumunun meyvaları olmadıklarını düşünürsek, bir erkek dört dişiye hizmet etmeye yeter. geriye kalan yüzbin tane bir yaşına gelmiş çocuk ta, zengin sofralar için etlenmek ve şişmanlamak üzere, son aylarda annelerinden bol bol süt emmeli, zamanı geldiğinde de krallığın kaliteli ve zengin insanlarına satılmalıdırlar. arkadaşlar arası bir eğlence için, bir çocuktan iki tabak et çıkar; ailece yenen yemeklerde de, göğüs ya da buttan dörtte biri yeterli olur, tuzlanıp biberlendikten sonra da dört gün bekletilirse, haşlamasının tadına doyulmaz, özellikle kışın.
bir çocuğun doğduğunda oniki pound çektiğini, bir yıl iyi bakılırsa da, ağırlığının yirmisekiz pound’a çıktığını biliyoruz.
böylece de sanıyorum ki, bu besin maddesini özellikle toprak sahipleri pek beğeneceklerdir, çünkü zaten anne babaların büyük bir kısmını yalayıp yuttuklarına göre, çocuklar da onların hakkıdır.
çocuk eti, aslında yıl boyunca turfanda olacak, ama asıl mart ayı civarında daha bollaşacaktır. ciddi bir yazar da olan, ünlü bir fransız hekiminin dediğine bakılırsa, balığın kuvvetli bir besin olmasından dolayı, katolik ülkelerde, orucu izleyen dokuz ay sonrasında doğum diğer bütün mevsimlerdekinden daha fazladır. bu krallıkta da pazarcı bebeklerin diğerlerinden en az üç kere daha fazla olduğunu düşünürsek, orucu izleyen bir yıl içinde, pazarlar her zamankinden daha fazla dolacak, bu durum da aramızdaki papacıların sayısını azaltacağından, ek bir yarar daha sağlayacaktır.
bir dilenci çocuğunun beslenme masrafını hesaplamış, (buna aslında yarıcıların, işçiler ve çiftçilerin beşte dördünün çocuklarını da katabiliriz) ve, paçavraları dahil, yılda iki şiline geldiklerini bulmuştum. hiç bir beyfendinin de, özel bir dostu ya da ailesiyle yemek yerken, dört tabak nefis, besleyici et çıkarabilen şişman, besili bir çocuk gövdesine on şilin vermekten yakınmayacağına inanıyorum. böylece de toprak sahipleri, iyi yürekli efendiler olmayı öğrenerek, kiracıları tarafından sevilecekler; anneler de sekiz şilin net kâr ederek, yeni çocuk üretimine hazırlanabileceklerdir.
eli daha sıkı olanlar (itiraf etmeliyim ki zaman da bunu gerektiriyor) deriyi soyup, akıllıca işleyerek, hanımlara nefis eldivenler, kibar beylere de yazlık potinler çıkarabilirler.
kentimiz dublin’e gelince; en uygun kesimlerindeki mezbahalar bu işe ayrılırsa bu iş için, sıkıntısı çekileceğini sanmam. fakat aslında çocukları canlı canlı satın alıp, domuz kızartırken yaptığımız gibi, boğazı kesildikten hemen sonra baharatlamayı daha çok salık veririm.
çok değerli, ülkesine aşık, faziletine gerçekten çok saygı duyduğum bir kişi, planımı kusursuzlaştırmak için, bu konuda benimle zevkle tartışmış bulunuyor. dediğine bakılırsa, krallıktaki beyler, geyikleri artık tüketmiş olduklarından, av eti istekleri, oniki yaşından küçük, ondört yaşından büyük olmayan genç delikanlılar ve genç kızlar tarafından karşılanabilir, nasılsa, bütün bölgelerimizde, her iki cinsten de bol sayıda insan şu sırada iş ve hizmet beklerken açlığa talim etmekte; eğer hayattaysalar aileleri, değilseler, en yakın akrabaları tarafından satılmaktadırlar... fakat bu kadar yakın bir dost ve böylesine büyük bir vatansevere gereken saygıyı duymakla birlikte, kendisiyle, tam anlamıyla aynı duygulan paylaştığımı da söyleyemem. çünkü o amerikalı arkadaşım, sık sık yinelenmiş deneyimine dayanarak; delikanlıların etinin lezzetli olmadığını, sürekli hareketlilik yüzünden, sert ve yağsız olduğunu da belirtmişti. bizim okul çocukları da aynı durumda olduklarına göre, bunları şişmanlatmanın masrafına değmez. dişilere gelince; bundan da toplumun zararlı çıkacağını alçakgönülle kabullenmek zorundayım çünkü onlar da büyüyüp doğurgan çağa gelmektedirler; hem de bazı düşünceli kişilerin (çok haksız da olsa) böyle bir işlemi, zulüm olarak niteleyip, sansüre tâbi tutacaklarını düşünmek olanaksız da değildir. kaldı ki, bende de buna benzer bir kaygı, pek çok yeni projeyi, iyi niyetli de olsalar, reddetmeme neden olmuştur. fakat arkadaşımın da hakkını teslim etmeliyim, kendisi, bana, bu çözümün, formoza’lı ünlü psalmanazar tarafından bulunduğunu söyledi. bundan yirmi yıl önce londra’ya gelen psalmanazar, bir konuşmada, arkadaşıma; onun ülkesinde, celladın, öldürülen her genç insanın cesedini, tadımlık zevk için, yüksek mevkiden kişilere sattığını söylemiş. hatta bir defasında, onbeş yaşında dolgun bir kız, imparatoru zehirleme girişiminde çarmıha gerildiğinde; bedeni, majestelerinin başbakanına ve sarayın diğer büyük mandarinlerine, darağacı parçaları ile beraber, dörtyüz altından satılmış. bu kentte de, kuruşsuz oldukları halde, isimsiz olmayanlarla dışarı adımını atmayan; parasını asla ödemeden giydikleri yabancı malı tuvaletlerle tiyatroda ve toplantılarda boy gösteren bazı etine dolgun genç hanımlara aynı işlem uygulansa, krallığın daha kötü duruma düşmeyeceğinden kuşkum yok.
bir takım şaşkın insanlar, yoksul yaşlıların, hastaların veya sakatların durumu konusunda fazlasıyla tasalanmaktadırlar ve ben de ulusu, bu kadar üzücü bir yükten kurtarmak için, hangi yolun tutulması gerektiğini düşündüm. aslında bu konuyu o kadar da acı verici bulmuyorum, çünkü bu insanların, her geçen gün, soğuk, açlık, pislik ve böceklenme yüzünden, kendilerinden açıkça beklenen hızla, çürüyüp öldüklerini de herkes biliyor. genç emekçiler ise henüz daha umutlu durumdadırlar. ama iş bulamamakla ve bu yüzden de açlıktan öylesine tasalanıp erimektedirler ki, bir rastlantı sonucu işe de alınsalar, artık yapacak güçleri kalmamakla, böylece kendileri de, ülke de, başlarına gelecek daha büyük kötülüklerden kurtulmuş olmaktadırlar.
fakat konudan epey uzaklaştım, şimdi tekrar geri döneyim. yaptığım önerinin sağlayacağı yararlar pek çok, pek açık ve fazlasıyla önemlidirler.
birincisi, bu öneri, gözlemlediğim gibi, ülkemizin temel doğurucuları olduklarından, her yıl etrafı doldurup taşıran, en tehlikeli düşmanlarımız, papacıların sayısını önemli ölçüde azaltacaktır. bu papacıların da, bir alay iyi yürekli protestanın, ülkede kalıp inançlarına rağmen bir piskoposlar kuruluna kazançlarının onda birini vermektense yurt dışına gitmelerinden yararlanıp, krallığı "pretender"a yem diye sunduklarını biliyoruz.
ikincisi, yoksul çiftçilerin, yasal olarak el konabilecek, kendilerine ait değerli birşeyleri olacaktır. böylece de, paranın ne olduğunu bilmedikleri ve ürünleri ile hayvanlarına çoktan el konduğu halde, kiralarını ödeyebileceklerdir.
üçüncüsü, iki yaşında ve daha büyük yüzbin çocuğun parça başına yıllık gideri on şilinden daha az olmadığına göre, ülkenin stoku yılda ellibin pound artacaktır. krallığın varlıklı, ağzının tadını bilen beyfendilerinin masasına eklenecek yeni bir yemeğin kârı da cabası. ürün de bütünüyle bizim üretimimiz olduğuna göre, para dolaşımı kendi aramızda kalacaktır.
dördüncüsü, sürekli doğuranlar, çocuklarının satışından elde edecekleri yıllık sekiz şilinlik kârın yanısıra, bir yaşından itibaren çocuklarına bakma masrafından da kurtulacaklardır.
beşincisi, bu yiyecek, meyhanelerde büyük bir moda yaratacak, meyhaneciler; elbette eti en mükemmel şekilde tatlandırmak için, en iyi tarifleri bulmaya özen göstereceklerdir. böylece de; iyi yemek ve becerikli bir aşçı üzerine derin bilgileri ile haklı olarak övünen, ince beyfendiler meyhanelerine sık sık geldikçe, konuklarına daha iyi hizmet vererek, fiyatları istedikleri gibi yükseltebileceklerdir.
altıncısı, bu durum, bütün bilge ülkelerin; ya ödüllendirerek teşvik ettikleri, ya da kanunlar ve cezalarla zorunlu kıldıkları evlilik kurumunu canlandıracaktır. zavallı bebeklerinin geleceğinin, toplum tarafından şu ya da bu şekilde düşünüldüğünden emin olan; her yıl masraf yerine kâr edeceğini bilen annelerin de çocuklarına sevgisini ve şefkatini arttıracaktır. bizler de, pazara kimin en şişman çocuğu getireceği konusunda, evli kadınlar arasında namuslu bir rekabeti izleyebileceğiz. erkeklere gelince; hamile dişi atlarına, ineklerine ve doğurmak üzere olan domuzlarına gösterdikleri nezaketi, karılarına da gösterecekler; düşük olur korkusuyla (şimdiki uygulamanın tersine), karılarını dövmekten ve tekmelemekten kaçınacaklardır.
daha pek çok yarar sıralanabilir. örneğin, kutulanmış et dışsatımımıza fazladan bir kaç bin parçanın eklenmesi; domuz etinin bollaşması; soframızdan eksik etmediğimiz jambonun yapımının iyileştirilmesi gibi. halbuki ne kadar domuz kesersek keselim; hiçbiri, tat ve şahanelikte, iyi beslenmiş, bir yaşındaki şişman bir çocuğun; bütünüyle kızartıldığında, lord valinin partisinde ya da herhangi bir toplu eğlencede önemli bolluk yaratan eti ile karşılaştırılamaz. fakat kısa kesmeye dikkat ettiğim için, diğerlerini geçeyim.
bu kentte bin ailenin, sürekli çocuk eti tüketicisi olacağını varsayarsak; diğerlerinin de özellikle düğünler ve vaftiz törenleri gibi, neşeli toplantılarda yiyeceklerini düşünürsek; dublin’e, yılda yirmibin civarında gövde gider, krallığın diğer taraflarına da (oralarda herhalde daha ucuz olur) seksenbin tane kalır.
bu öneriye, krallığın nüfusunu fazlasıyla azaltacağı düşüncesi dışında, herhangi bir şekilde karşı çıkılabileceğini sanmıyorum. kaldı ki, bu da, öneride bulunmamın ağırlıklı nedenlerinden biriydi. okuyucunun, bu tedaviyi, başka varolan veya varolabilecek bir ülke değil, sadece irlanda krallığı için önerdiğimi anlamasını istiyorum. işte bu yüzden de kimse bana başka önerilerden söz etmesin: ülkeyi terketmiş olanlardan bile pound başına beş şilin vergi almaktan; kendi üretimimiz ya da yapımımız olmadıkça, hiçbir giyim ya da ev eşyası kullanmamaktan; lüks tüketimi arttıracak mal ve araçların kullanımını reddetmekten; kadınlarımızın, kibir, şişinme, işe yaramazlık ve oyunculuklarını tedavi edip, onlara bir damla tutumluluk, zekâ ve duygu aşılamaktan; laponlar ve topinamboo sakinleri kadar bile olamadığımız halde, ülkemizi sevmeyi öğrenmekten; nefretimize ve particiliğimize son vermekten; şehirleri düşerken birbirini boğazlayan yahudiler gibi artık davranmamaktan; ülkemizi ve vicdanımızı yok yere satmamaya dikkat etmekten; toprak sahiplerine, kiracılarına biraz insaflı davranmayı öğretmekten; tüccarlarımıza şimdi bir karar çıkıp sadece yerli malı almamız istense, bizi, fiyatta, ölçüde ve kalitede kazıklamak için hemen işbirliği edecek tüccarlarımıza; biraz namus, çalışkanlık ve beceri aşılamaktan, kimse söz etmesin.
tekrarlıyorum işte, kimse bana; bir öneriyi istekle uygulamak için bir parça umutlu olmadan, bunlardan veya daha başkalarından söz etmesin.
bana gelince; yıllardır, yararsız, boş ve gerçekten uzak fikirler sunup, tek bir başarı görmemenin acısıyla yorulduktan sonra; en sonunda bu bütünüyle yeni, sağlam, gerçek, ucuz ve sorunsuz öneriye sarıldım. öneri, üstelik, tam anlamıyla bizim irademize bağlı olduğundan ve ingiltere’yi de incitmediğinden, tehlikesi de yoktur. aslında söz konusu mal, uzun zaman tuzda kalmayı kaldıramayacak kadar narin olduğundan, dışsatıma uygun olmasa da; bütün ulusumuzu tuzlamadan yiyip bitirmekten memnun olacak bir ülkenin adını da verebilirim.
açıkçası, kendi önerime, bilge kişilerin yapacakları, aynı ölçüde masum, ucuz, kolay ve etkileyici önerileri reddecek kadar sadık da değilim. fakat benim planıma karşı çıkarak daha iyisini önerme yoluna gidecek yazar veya yazarların, daha önce şu iki noktayı olgunca düşüneceklerini umuyorum. birincisi, bugünkü koşullarda, yüzbin işe yaramaz boğaz ve sırta nasıl yiyecek ve giyecek bulacaklarıdır, ikincisi; bu krallıkta, bütün mal varlığını sermayeye çevirse iki milyon sterlin borçlu çıkacak olan, bir milyon dolayında insan şekline girmiş yaratık varoldukça; buna, çiftçiler, yarıcılar ve işçiler yığınının yanısıra, meslekten dilenciler ve dilenen kadınlarla çocuklar eklendikçe; bu önerdiğim yeniliği sevmeyen ve belki de bana cevap vermeyi göze alacak kadar cesur olan politikacılar, önce bu ölümlülerin ana babalarına sormalıdırlar; acaba onlar da, henüz bir yaşındayken, tarif ettiğim gibi yenmek üzere satılmayı; toprak sahiplerinin baskısına, kirasını ödeyecek kadar bile para kazanamamanın yanısıra işsizliğe; geçimini sağlayamamaya; havanın sertliğine karşı korunacak elbise ve bir dama bile sahip olmamaya; ve bu sefaletin aynısını ya da daha beterini sonsuzluğa dek çocuklarına aktarmanın kaçınılmaz geleceğine yeğlemezler miydi?.
bu gerekli ödevi yürürlüğe koymak uğraşında, en küçük bir kişisel çıkarım olmadığını; ticaretimizin gelişmesi, çocukların beslenmesi, fakirlerin acılarının dindirilmesi ve zenginlere biraz zevk verilmesi yolu ile ülkemin toptan iyiliğini istemekten başka hiçbir amacım olmadığını en içten duygularımla açıklarım. benim tek kuruş kazanabileceğim çocuğum yok; çocuklarımın en ufağı dokuz yaşında, karım da doğurganlık çağını geride bırakmış bulunuyor.
(1729)
çev: dara çolakoğlu
kaynak:http://epigraf.fisek.com.tr/index.php?num=663
türkçesi için (bkz: mütevazi bir öneri)
jonathan swift tarafından 1729 da kaleme alınan mütevazi bir öneri.
a modest proposal
for preventing the children of poor people in ireland
from being aburden to their parents or country, and
for making them beneficial to the public
it is a melancholy object to those who walk through this great town or travel in the country, when they see the streets, the roads, and cabin doors, crowded with beggars of the female sex, followed by three, four, or six children, all in rags and importuning every passenger for an alms. these mothers, instead of being able to work for their honest livelihood, are forced to employ all their time in strolling to beg sustenance for their helpless infants: who as they grow up either turn thieves for want of work, or leave their dear native country to fight for the pretender in spain, or sell themselves to the barbadoes.
i think it is agreed by all parties that this prodigious number of children in the arms, or on the backs, or at the heels of their mothers, and frequently of their fathers, is in the present deplorable state of the kingdom a very great additional grievance; and, therefore, whoever could find out a fair, cheap, and easy method of making these children sound, useful members of the commonwealth, would deserve so well of the public as to have his statue set up for a preserver of the nation.
but my intention is very far from being confined to provide only for the children of professed beggars; it is of a much greater extent, and shall take in the whole number of infants at a certain age who are born of parents in effect as little able to support them as those who demand our charity in the streets.
”i have been assured by a very knowing american of my acquaintance in london, that a young healthy child well nursed is at a year old a most delicious, nourishing, and wholesome food, whether stewed, roasted, baked, or boiled ...”
as to my own part, having turned my thoughts for many years upon this important subject, and maturely weighed the several schemes of other projectors, i have always found them grossly mistaken in the computation. it is true, a child just dropped from its dam may be supported by her milk for a solar year, with little other nourishment; at most not above the value of 2s., which the mother may certainly get, or the value in scraps, by her lawful occupation of begging; and it is exactly at one year old that i propose to provide for them in such a manner as instead of being a charge upon their parents or the parish, or wanting food and raiment for the rest of their lives, they shall on the contrary contribute to the feeding, and partly to the clothing, of many thousands.
there is likewise another great advantage in my scheme, that it will prevent those voluntary abortions, and that horrid practice of women murdering their bastard children, alas! too frequent among us! sacrificing the poor innocent babes i doubt more to avoid the expense than the shame, which would move tears and pity in the most savage and inhuman breast.
the number of souls in this kingdom being usually reckoned one million and a half, of these i calculate there may be about two hundred thousand couple whose wives are breeders; from which number i subtract thirty thousand couples who are able to maintain their own children, although i apprehend there cannot be so many, under the present distresses of the kingdom; but this being granted, there will remain an hundred and seventy thousand breeders. i again subtract fifty thousand for those women who miscarry, or whose children die by accident or disease within the year. there only remains one hundred and twenty thousand children of poor parents annually born. the question therefore is, how this number shall be reared and provided for, which, as i have already said, under the present situation of affairs, is utterly impossible by all the methods hitherto proposed. for we can neither employ them in handicraft or agriculture; we neither build houses (i mean in the country) nor cultivate land: they can very seldom pick up a livelihood by stealing, till they arrive at six years old, except where they are of towardly parts, although i confess they learn the rudiments much earlier, during which time, they can however be properly looked upon only as probationers, as i have been informed by a principal gentleman in the county of cavan, who protested to me that he never knew above one or two instances under the age of six, even in a part of the kingdom so renowned for the quickest proficiency in that art.
i am assured by our merchants, that a boy or a girl before twelve years old is no salable commodity; and even when they come to this age they will not yield above three pounds, or three pounds and half-a-crown at most on the exchange; which cannot turn to account either to the parents or kingdom, the charge of nutriment and rags having been at least four times that value.
i shall now therefore humbly propose my own thoughts, which i hope will not be liable to the least objection.
i have been assured by a very knowing american of my acquaintance in london, that a young healthy child well nursed is at a year old a most delicious, nourishing, and wholesome food, whether stewed, roasted, baked, or boiled; and i make no doubt that it will equally serve in a fricassee or a ragout.
i do therefore humbly offer it to public consideration that of the hundred and twenty thousand children already computed, twenty thousand may be reserved for breed, whereof only one-fourth part to be males; which is more than we allow to sheep, black cattle or swine; and my reason is, that these children are seldom the fruits of marriage, a circumstance not much regarded by our savages, therefore one male will be sufficient to serve four females. that the remaining hundred thousand may, at a year old, be offered in the sale to the persons of quality and fortune through the kingdom; always advising the mother to let them suck plentifully in the last month, so as to render them plump and fat for a good table. a child will make two dishes at an entertainment for friends; and when the family dines alone, the fore or hind quarter will make a reasonable dish, and seasoned with a little pepper or salt will be very good boiled on the fourth day, especially in winter.
i have reckoned upon a medium that a child just born will weigh 12 pounds, and in a solar year, if tolerably nursed, increaseth to 28 pounds.
i grant this food will be somewhat dear, and therefore very proper for landlords, who, as they have already devoured most of the parents, seem to have the best title to the children.
infant’s flesh will be in season throughout the year, but more plentiful in march, and a little before and after; for we are told by a grave author, an eminent french physician, that fish being a prolific diet, there are more children born in roman catholic countries about nine months after lent than at any other season; therefore, reckoning a year after lent, the markets will be more glutted than usual, because the number of popish infants is at least three to one in this kingdom: and therefore it will have one other collateral advantage, by lessening the number of papists among us.
i have already computed the charge of nursing a beggar’s child (in which list i reckon all cottagers, laborers, and four-fifths of the farmers) to be about two shillings per annum, rags included; and i believe no gentleman would repine to give ten shillings for the carcass of a good fat child, which, as i have said, will make four dishes of excellent nutritive meat, when he hath only some particular friend or his own family to dine with him. thus the squire will learn to be a good landlord, and grow popular among his tenants; the mother will have eight shillings net profit, and be fit for work till she produces another child.
those who are more thrifty (as i must confess the times require) may flay the carcass; the skin of which artificially dressed will make admirable gloves for ladies, and summer boots for fine gentlemen.
as to our city of dublin, shambles may be appointed for this purpose in the most convenient parts of it, and butchers we may be assured will not be wanting; although i rather recommend buying the children alive, and dressing them hot from the knife, as we do roasting pigs.
a very worthy person, a true lover of his country, and whose virtues i highly esteem, was lately pleased in discoursing on this matter to offer a refinement upon my scheme. he said that many gentlemen of this kingdom, having of late destroyed their deer, he conceived that the want of venison might be well supplied by the bodies of young lads and maidens, not exceeding fourteen years of age nor under twelve; so great a number of both sexes in every country being now ready to starve for want of work and service; and these to be disposed of by their parents, if alive, or otherwise by their nearest relations. but with due deference to so excellent a friend and so deserving a patriot, i cannot be altogether in his sentiments; for as to the males, my american acquaintance assured me, from frequent experience, that their flesh was generally tough and lean, like that of our schoolboys by continual exercise, and their taste disagreeable; and to fatten them would not answer the charge. then as to the females, it would, i think, with humble submission be a loss to the public, because they soon would become breeders themselves; and besides, it is not improbable that some scrupulous people might be apt to censure such a practice (although indeed very unjustly), as a little bordering upon cruelty; which, i confess, hath always been with me the strongest objection against any project, however so well intended.
but in order to justify my friend, he confessed that this expedient was put into his head by the famous psalmanazar, a native of the island formosa, who came from thence to london above twenty years ago, and in conversation told my friend, that in his country when any young person happened to be put to death, the executioner sold the carcass to persons of quality as a prime dainty; and that in his time the body of a plump girl of fifteen, who was crucified for an attempt to poison the emperor, was sold to his imperial majesty’s prime minister of state, and other great mandarins of the court, in joints from the gibbet, at four hundred crowns. neither indeed can i deny, that if the same use were made of several plump young girls in this town, who without one single groat to their fortunes cannot stir abroad without a chair, and appear at playhouse and assemblies in foreign fineries which they never will pay for, the kingdom would not be the worse.
some persons of a desponding spirit are in great concern about that vast number of poor people, who are aged, diseased, or maimed, and i have been desired to employ my thoughts what course may be taken to ease the nation of so grievous an encumbrance. but i am not in the least pain upon that matter, because it is very well known that they are every day dying and rotting by cold and famine, and filth and vermin, as fast as can be reasonably expected. and as to the young laborers, they are now in as hopeful a condition; they cannot get work, and consequently pine away for want of nourishment, to a degree that if at any time they are accidentally hired to common labor, they have not strength to perform it; and thus the country and themselves are happily delivered from the evils to come.
i have too long digressed, and therefore shall return to my subject. i think the advantages by the proposal which i have made are obvious and many, as well as of the highest importance.
for first, as i have already observed, it would greatly lessen the number of papists, with whom we are yearly overrun, being the principal breeders of the nation as well as our most dangerous enemies; and who stay at home on purpose with a design to deliver the kingdom to the pretender, hoping to take their advantage by the absence of so many good protestants, who have chosen rather to leave their country than stay at home and pay tithes against their conscience to an episcopal curate.
secondly, the poorer tenants will have something valuable of their own, which by law may be made liable to distress and help to pay their landlord’s rent, their corn and cattle being already seized, and money a thing unknown.
thirdly, whereas the maintenance of an hundred thousand children, from two years old and upward, cannot be computed at less than ten shillings a-piece per annum, the nation’s stock will be thereby increased fifty thousand pounds per annum, beside the profit of a new dish introduced to the tables of all gentlemen of fortune in the kingdom who have any refinement in taste. and the money will circulate among ourselves, the goods being entirely of our own growth and manufacture.
fourthly, the constant breeders, beside the gain of eight shillings sterling per annum by the sale of their children, will be rid of the charge of maintaining them after the first year.
fifthly, this food would likewise bring great custom to taverns; where the vintners will certainly be so prudent as to procure the best receipts for dressing it to perfection, and consequently have their houses frequented by all the fine gentlemen, who justly value themselves upon their knowledge in good eating: and a skilful cook, who understands how to oblige his guests, will contrive to make it as expensive as they please.
sixthly, this would be a great inducement to marriage, which all wise nations have either encouraged by rewards or enforced by laws and penalties. it would increase the care and tenderness of mothers toward their children, when they were sure of a settlement for life to the poor babes, provided in some sort by the public, to their annual profit instead of expense. we should see an honest emulation among the married women, which of them could bring the fattest child to the market. men would become as fond of their wives during the time of their pregnancy as they are now of their mares in foal, their cows in calf, their sows when they are ready to farrow; nor offer to beat or kick them (as is too frequent a practice) for fear of a miscarriage.
many other advantages might be enumerated. for instance, the addition of some thousand carcasses in our exportation of barreled beef, the propagation of swine’s flesh, and improvement in the art of making good bacon, so much wanted among us by the great destruction of pigs, too frequent at our tables; which are no way comparable in taste or magnificence to a well-grown, fat, yearling child, which roasted whole will make a considerable figure at a lord mayor’s feast or any other public entertainment. but this and many others i omit, being studious of brevity.
supposing that one thousand families in this city, would be constant customers for infants flesh, besides others who might have it at merry meetings, particularly at weddings and christenings, i compute that dublin would take off annually about twenty thousand carcasses; and the rest of the kingdom (where probably they will be sold somewhat cheaper) the remaining eighty thousand.
i can think of no one objection, that will possibly be raised against this proposal, unless it should be urged, that the number of people will be thereby much lessened in the kingdom. this i freely own, and ’twas indeed one principal design in offering it to the world. i desire the reader will observe, that i calculate my remedy for this one individual kingdom of ireland, and for no other that ever was, is, or, i think, ever can be upon earth. therefore let no man talk to me of other expedients: of taxing our absentees at five shillings a pound: of using neither cloaths, nor houshold furniture, except what is of our own growth and manufacture: of utterly rejecting the materials and instruments that promote foreign luxury: of curing the expensiveness of pride, vanity, idleness, and gaming in our women: of introducing a vein of parsimony, prudence and temperance: of learning to love our country, wherein we differ even from laplanders, and the inhabitants of topinamboo: of quitting our animosities and factions, nor acting any longer like the jews, who were murdering one another at the very moment their city was taken: of being a little cautious not to sell our country and consciences for nothing: of teaching landlords to have at least one degree of mercy towards their tenants. lastly, of putting a spirit of honesty, industry, and skill into our shop-keepers, who, if a resolution could now be taken to buy only our native goods, would immediately unite to cheat and exact upon us in the price, the measure, and the goodness, nor could ever yet be brought to make one fair proposal of just dealing, though often and earnestly invited to it.
therefore i repeat, let no man talk to me of these and the like expedients, ’till he hath at least some glympse of hope, that there will ever be some hearty and sincere attempt to put them into practice.
but, as to my self, having been wearied out for many years with offering vain, idle, visionary thoughts, and at length utterly despairing of success, i fortunately fell upon this proposal, which, as it is wholly new, so it hath something solid and real, of no expence and little trouble, full in our own power, and whereby we can incur no danger in disobliging england. for this kind of commodity will not bear exportation, and flesh being of too tender a consistence, to admit a long continuance in salt, although perhaps i could name a country, which would be glad to eat up our whole nation without it.
after all, i am not so violently bent upon my own opinion as to reject any offer proposed by wise men, which shall be found equally innocent, cheap, easy, and effectual. but before something of that kind shall be advanced in contradiction to my scheme, and offering a better, i desire the author or authors will be pleased maturely to consider two points. first, as things now stand, how they will be able to find food and raiment for an hundred thousand useless mouths and backs. and secondly, there being a round million of creatures in human figure throughout this kingdom, whose whole subsistence put into a common stock would leave them in debt two millions of pounds sterling, adding those who are beggars by profession to the bulk of farmers, cottagers, and laborers, with their wives and children who are beggars in effect: i desire those politicians who dislike my overture, and may perhaps be so bold as to attempt an answer, that they will first ask the parents of these mortals, whether they would not at this day think it a great happiness to have been sold for food, at a year old in the manner i prescribe, and thereby have avoided such a perpetual scene of misfortunes as they have since gone through by the oppression of landlords, the impossibility of paying rent without money or trade, the want of common sustenance, with neither house nor clothes to cover them from the inclemencies of the weather, and the most inevitable prospect of entailing the like or greater miseries upon their breed for ever.
i profess, in the sincerity of my heart, that i have not the least personal interest in endeavoring to promote this necessary work, having no other motive than the public good of my country, by advancing our trade, providing for infants, relieving the poor, and giving some pleasure to the rich. i have no children by which i can propose to get a single penny; the youngest being nine years old, and my wife past child-bearing.
the end
kaynak :http://art-bin.com/art/omodest.html
a modest proposal
for preventing the children of poor people in ireland
from being aburden to their parents or country, and
for making them beneficial to the public
it is a melancholy object to those who walk through this great town or travel in the country, when they see the streets, the roads, and cabin doors, crowded with beggars of the female sex, followed by three, four, or six children, all in rags and importuning every passenger for an alms. these mothers, instead of being able to work for their honest livelihood, are forced to employ all their time in strolling to beg sustenance for their helpless infants: who as they grow up either turn thieves for want of work, or leave their dear native country to fight for the pretender in spain, or sell themselves to the barbadoes.
i think it is agreed by all parties that this prodigious number of children in the arms, or on the backs, or at the heels of their mothers, and frequently of their fathers, is in the present deplorable state of the kingdom a very great additional grievance; and, therefore, whoever could find out a fair, cheap, and easy method of making these children sound, useful members of the commonwealth, would deserve so well of the public as to have his statue set up for a preserver of the nation.
but my intention is very far from being confined to provide only for the children of professed beggars; it is of a much greater extent, and shall take in the whole number of infants at a certain age who are born of parents in effect as little able to support them as those who demand our charity in the streets.
”i have been assured by a very knowing american of my acquaintance in london, that a young healthy child well nursed is at a year old a most delicious, nourishing, and wholesome food, whether stewed, roasted, baked, or boiled ...”
as to my own part, having turned my thoughts for many years upon this important subject, and maturely weighed the several schemes of other projectors, i have always found them grossly mistaken in the computation. it is true, a child just dropped from its dam may be supported by her milk for a solar year, with little other nourishment; at most not above the value of 2s., which the mother may certainly get, or the value in scraps, by her lawful occupation of begging; and it is exactly at one year old that i propose to provide for them in such a manner as instead of being a charge upon their parents or the parish, or wanting food and raiment for the rest of their lives, they shall on the contrary contribute to the feeding, and partly to the clothing, of many thousands.
there is likewise another great advantage in my scheme, that it will prevent those voluntary abortions, and that horrid practice of women murdering their bastard children, alas! too frequent among us! sacrificing the poor innocent babes i doubt more to avoid the expense than the shame, which would move tears and pity in the most savage and inhuman breast.
the number of souls in this kingdom being usually reckoned one million and a half, of these i calculate there may be about two hundred thousand couple whose wives are breeders; from which number i subtract thirty thousand couples who are able to maintain their own children, although i apprehend there cannot be so many, under the present distresses of the kingdom; but this being granted, there will remain an hundred and seventy thousand breeders. i again subtract fifty thousand for those women who miscarry, or whose children die by accident or disease within the year. there only remains one hundred and twenty thousand children of poor parents annually born. the question therefore is, how this number shall be reared and provided for, which, as i have already said, under the present situation of affairs, is utterly impossible by all the methods hitherto proposed. for we can neither employ them in handicraft or agriculture; we neither build houses (i mean in the country) nor cultivate land: they can very seldom pick up a livelihood by stealing, till they arrive at six years old, except where they are of towardly parts, although i confess they learn the rudiments much earlier, during which time, they can however be properly looked upon only as probationers, as i have been informed by a principal gentleman in the county of cavan, who protested to me that he never knew above one or two instances under the age of six, even in a part of the kingdom so renowned for the quickest proficiency in that art.
i am assured by our merchants, that a boy or a girl before twelve years old is no salable commodity; and even when they come to this age they will not yield above three pounds, or three pounds and half-a-crown at most on the exchange; which cannot turn to account either to the parents or kingdom, the charge of nutriment and rags having been at least four times that value.
i shall now therefore humbly propose my own thoughts, which i hope will not be liable to the least objection.
i have been assured by a very knowing american of my acquaintance in london, that a young healthy child well nursed is at a year old a most delicious, nourishing, and wholesome food, whether stewed, roasted, baked, or boiled; and i make no doubt that it will equally serve in a fricassee or a ragout.
i do therefore humbly offer it to public consideration that of the hundred and twenty thousand children already computed, twenty thousand may be reserved for breed, whereof only one-fourth part to be males; which is more than we allow to sheep, black cattle or swine; and my reason is, that these children are seldom the fruits of marriage, a circumstance not much regarded by our savages, therefore one male will be sufficient to serve four females. that the remaining hundred thousand may, at a year old, be offered in the sale to the persons of quality and fortune through the kingdom; always advising the mother to let them suck plentifully in the last month, so as to render them plump and fat for a good table. a child will make two dishes at an entertainment for friends; and when the family dines alone, the fore or hind quarter will make a reasonable dish, and seasoned with a little pepper or salt will be very good boiled on the fourth day, especially in winter.
i have reckoned upon a medium that a child just born will weigh 12 pounds, and in a solar year, if tolerably nursed, increaseth to 28 pounds.
i grant this food will be somewhat dear, and therefore very proper for landlords, who, as they have already devoured most of the parents, seem to have the best title to the children.
infant’s flesh will be in season throughout the year, but more plentiful in march, and a little before and after; for we are told by a grave author, an eminent french physician, that fish being a prolific diet, there are more children born in roman catholic countries about nine months after lent than at any other season; therefore, reckoning a year after lent, the markets will be more glutted than usual, because the number of popish infants is at least three to one in this kingdom: and therefore it will have one other collateral advantage, by lessening the number of papists among us.
i have already computed the charge of nursing a beggar’s child (in which list i reckon all cottagers, laborers, and four-fifths of the farmers) to be about two shillings per annum, rags included; and i believe no gentleman would repine to give ten shillings for the carcass of a good fat child, which, as i have said, will make four dishes of excellent nutritive meat, when he hath only some particular friend or his own family to dine with him. thus the squire will learn to be a good landlord, and grow popular among his tenants; the mother will have eight shillings net profit, and be fit for work till she produces another child.
those who are more thrifty (as i must confess the times require) may flay the carcass; the skin of which artificially dressed will make admirable gloves for ladies, and summer boots for fine gentlemen.
as to our city of dublin, shambles may be appointed for this purpose in the most convenient parts of it, and butchers we may be assured will not be wanting; although i rather recommend buying the children alive, and dressing them hot from the knife, as we do roasting pigs.
a very worthy person, a true lover of his country, and whose virtues i highly esteem, was lately pleased in discoursing on this matter to offer a refinement upon my scheme. he said that many gentlemen of this kingdom, having of late destroyed their deer, he conceived that the want of venison might be well supplied by the bodies of young lads and maidens, not exceeding fourteen years of age nor under twelve; so great a number of both sexes in every country being now ready to starve for want of work and service; and these to be disposed of by their parents, if alive, or otherwise by their nearest relations. but with due deference to so excellent a friend and so deserving a patriot, i cannot be altogether in his sentiments; for as to the males, my american acquaintance assured me, from frequent experience, that their flesh was generally tough and lean, like that of our schoolboys by continual exercise, and their taste disagreeable; and to fatten them would not answer the charge. then as to the females, it would, i think, with humble submission be a loss to the public, because they soon would become breeders themselves; and besides, it is not improbable that some scrupulous people might be apt to censure such a practice (although indeed very unjustly), as a little bordering upon cruelty; which, i confess, hath always been with me the strongest objection against any project, however so well intended.
but in order to justify my friend, he confessed that this expedient was put into his head by the famous psalmanazar, a native of the island formosa, who came from thence to london above twenty years ago, and in conversation told my friend, that in his country when any young person happened to be put to death, the executioner sold the carcass to persons of quality as a prime dainty; and that in his time the body of a plump girl of fifteen, who was crucified for an attempt to poison the emperor, was sold to his imperial majesty’s prime minister of state, and other great mandarins of the court, in joints from the gibbet, at four hundred crowns. neither indeed can i deny, that if the same use were made of several plump young girls in this town, who without one single groat to their fortunes cannot stir abroad without a chair, and appear at playhouse and assemblies in foreign fineries which they never will pay for, the kingdom would not be the worse.
some persons of a desponding spirit are in great concern about that vast number of poor people, who are aged, diseased, or maimed, and i have been desired to employ my thoughts what course may be taken to ease the nation of so grievous an encumbrance. but i am not in the least pain upon that matter, because it is very well known that they are every day dying and rotting by cold and famine, and filth and vermin, as fast as can be reasonably expected. and as to the young laborers, they are now in as hopeful a condition; they cannot get work, and consequently pine away for want of nourishment, to a degree that if at any time they are accidentally hired to common labor, they have not strength to perform it; and thus the country and themselves are happily delivered from the evils to come.
i have too long digressed, and therefore shall return to my subject. i think the advantages by the proposal which i have made are obvious and many, as well as of the highest importance.
for first, as i have already observed, it would greatly lessen the number of papists, with whom we are yearly overrun, being the principal breeders of the nation as well as our most dangerous enemies; and who stay at home on purpose with a design to deliver the kingdom to the pretender, hoping to take their advantage by the absence of so many good protestants, who have chosen rather to leave their country than stay at home and pay tithes against their conscience to an episcopal curate.
secondly, the poorer tenants will have something valuable of their own, which by law may be made liable to distress and help to pay their landlord’s rent, their corn and cattle being already seized, and money a thing unknown.
thirdly, whereas the maintenance of an hundred thousand children, from two years old and upward, cannot be computed at less than ten shillings a-piece per annum, the nation’s stock will be thereby increased fifty thousand pounds per annum, beside the profit of a new dish introduced to the tables of all gentlemen of fortune in the kingdom who have any refinement in taste. and the money will circulate among ourselves, the goods being entirely of our own growth and manufacture.
fourthly, the constant breeders, beside the gain of eight shillings sterling per annum by the sale of their children, will be rid of the charge of maintaining them after the first year.
fifthly, this food would likewise bring great custom to taverns; where the vintners will certainly be so prudent as to procure the best receipts for dressing it to perfection, and consequently have their houses frequented by all the fine gentlemen, who justly value themselves upon their knowledge in good eating: and a skilful cook, who understands how to oblige his guests, will contrive to make it as expensive as they please.
sixthly, this would be a great inducement to marriage, which all wise nations have either encouraged by rewards or enforced by laws and penalties. it would increase the care and tenderness of mothers toward their children, when they were sure of a settlement for life to the poor babes, provided in some sort by the public, to their annual profit instead of expense. we should see an honest emulation among the married women, which of them could bring the fattest child to the market. men would become as fond of their wives during the time of their pregnancy as they are now of their mares in foal, their cows in calf, their sows when they are ready to farrow; nor offer to beat or kick them (as is too frequent a practice) for fear of a miscarriage.
many other advantages might be enumerated. for instance, the addition of some thousand carcasses in our exportation of barreled beef, the propagation of swine’s flesh, and improvement in the art of making good bacon, so much wanted among us by the great destruction of pigs, too frequent at our tables; which are no way comparable in taste or magnificence to a well-grown, fat, yearling child, which roasted whole will make a considerable figure at a lord mayor’s feast or any other public entertainment. but this and many others i omit, being studious of brevity.
supposing that one thousand families in this city, would be constant customers for infants flesh, besides others who might have it at merry meetings, particularly at weddings and christenings, i compute that dublin would take off annually about twenty thousand carcasses; and the rest of the kingdom (where probably they will be sold somewhat cheaper) the remaining eighty thousand.
i can think of no one objection, that will possibly be raised against this proposal, unless it should be urged, that the number of people will be thereby much lessened in the kingdom. this i freely own, and ’twas indeed one principal design in offering it to the world. i desire the reader will observe, that i calculate my remedy for this one individual kingdom of ireland, and for no other that ever was, is, or, i think, ever can be upon earth. therefore let no man talk to me of other expedients: of taxing our absentees at five shillings a pound: of using neither cloaths, nor houshold furniture, except what is of our own growth and manufacture: of utterly rejecting the materials and instruments that promote foreign luxury: of curing the expensiveness of pride, vanity, idleness, and gaming in our women: of introducing a vein of parsimony, prudence and temperance: of learning to love our country, wherein we differ even from laplanders, and the inhabitants of topinamboo: of quitting our animosities and factions, nor acting any longer like the jews, who were murdering one another at the very moment their city was taken: of being a little cautious not to sell our country and consciences for nothing: of teaching landlords to have at least one degree of mercy towards their tenants. lastly, of putting a spirit of honesty, industry, and skill into our shop-keepers, who, if a resolution could now be taken to buy only our native goods, would immediately unite to cheat and exact upon us in the price, the measure, and the goodness, nor could ever yet be brought to make one fair proposal of just dealing, though often and earnestly invited to it.
therefore i repeat, let no man talk to me of these and the like expedients, ’till he hath at least some glympse of hope, that there will ever be some hearty and sincere attempt to put them into practice.
but, as to my self, having been wearied out for many years with offering vain, idle, visionary thoughts, and at length utterly despairing of success, i fortunately fell upon this proposal, which, as it is wholly new, so it hath something solid and real, of no expence and little trouble, full in our own power, and whereby we can incur no danger in disobliging england. for this kind of commodity will not bear exportation, and flesh being of too tender a consistence, to admit a long continuance in salt, although perhaps i could name a country, which would be glad to eat up our whole nation without it.
after all, i am not so violently bent upon my own opinion as to reject any offer proposed by wise men, which shall be found equally innocent, cheap, easy, and effectual. but before something of that kind shall be advanced in contradiction to my scheme, and offering a better, i desire the author or authors will be pleased maturely to consider two points. first, as things now stand, how they will be able to find food and raiment for an hundred thousand useless mouths and backs. and secondly, there being a round million of creatures in human figure throughout this kingdom, whose whole subsistence put into a common stock would leave them in debt two millions of pounds sterling, adding those who are beggars by profession to the bulk of farmers, cottagers, and laborers, with their wives and children who are beggars in effect: i desire those politicians who dislike my overture, and may perhaps be so bold as to attempt an answer, that they will first ask the parents of these mortals, whether they would not at this day think it a great happiness to have been sold for food, at a year old in the manner i prescribe, and thereby have avoided such a perpetual scene of misfortunes as they have since gone through by the oppression of landlords, the impossibility of paying rent without money or trade, the want of common sustenance, with neither house nor clothes to cover them from the inclemencies of the weather, and the most inevitable prospect of entailing the like or greater miseries upon their breed for ever.
i profess, in the sincerity of my heart, that i have not the least personal interest in endeavoring to promote this necessary work, having no other motive than the public good of my country, by advancing our trade, providing for infants, relieving the poor, and giving some pleasure to the rich. i have no children by which i can propose to get a single penny; the youngest being nine years old, and my wife past child-bearing.
the end
kaynak :http://art-bin.com/art/omodest.html
(bkz: a modest proposal)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?