olu beden

artık bulunmayan kitap.hatta bulamadığım için pek bir acı verir bana.om yayınları kapanmıştır çünkü.
bendeki de eşşek şansı zaten.

arnavut kaldırımı insanların düşüncelerini götürür,kötü düşüncelerini de.
bu taşlar yüzyıllarca taksimin üstünden geçmiş milyonlarca insanın,milyonlarca insanın anısını(iyi-kötü) dışavuruyor sanki.
korkuyorum gitmeye çünkü alışkın değilim bu kadar anı yüklenmeye.
pek iyi olmadı bu.taksim istanbulun özetidir.new york da amerikanın.

aylin aslımın da bir şarkısı vardır böyle.

minibüslerin arkasında afişini gördüğüm kişi.

sanırım bilgisayar kullanan kardeşlerin, yüzde 40ının sorunu bu.

yıllardır çıktığım ağaca,ilk kez zorla çıktığım andır.

allaım gitgide dalga geçtiklerime benziyorum galiba.

hataların insanı.pek yeteneksiz,pek sevimsiz,pek birşey işte.hatta çocuk romanları seviyor diye salak derler ona.evet ben salakım.ne mutlu,ne güzel.

(bkz: ben bugün bunu yaşadım)

hatta sessizliğin mesajı diye de bir devamı var idi.

bir grup adı ayrıca.bir derdim var, wicked gamei falan yorumlamışlar, beni hem kendilerinden hem de şarkılardan soğutmuşlardır.

michael ende romanı.küçük bir büyük.hem de çok büyük.

beady belle-when my anger starts to cry

ruh,beyin,kalp.

mazoşist: hadi acı çektir bana.hadi lütfen yalvarıyorum.
sadist: bana ne ya eheheh bana ne.
bi karikatürde böyle bişiydi işte.

bir gün akşam etütünde müdür yardımcısı sınıfa girer. müzik dinlemektedir,arka sıralarda erkek arkadaşları basketbol oynamakta,kız arkadaşları dedikodu yapmaktadır.sessiz,sakin,yalnız hayatına devam eden ölü bedenin hayatı bir anda yarılanır.
-çıkar o kulaklıkları
-efendim?
-çıkar dedim o kulaklıkları
ölü beden birden kendini kötü bir sinir havlinin tam ortasında bulur.müzik dinlediği aleti sıraya bırakır.adam kulaklıkları alır,müziği dinler,sonra kulaklıklardan birini ölü bedenin yüzüne fırlatır.
-müzik dinlemek yasak demedim mi ben.
-ben kimseye zarar vermiyorum,sadece müzik dinliyordum.
-bana cevap verme
-hocam kimseye hiçbirşey yapmadım ben sadece müzik dinliyordum!
-sen kim olduğunu sanıyorsun ya,biz sizin için bu kadar elektrik yakıyoruz,bu kadar su harcıyoruz,yurtlarımızı açıyoruz,senin ders çalışman gerekirken yaptığına bak.(yalnız böyle cümleler değildir kurulan,en kabasını hayalinize sığdırın) ders çalışacaksan çalış, çalışmayacaksan defolup git bu yurttan.
ertesi gün dilekçesini vermiştir.
sadece müzik dinlediği için yurttan kovulan salak biriymişim ben evet.kendini devlet olarak gören insanlar da varmış evet. insanların artniyetleri en sinirli anlarında anlaşılıyormuş evet.
hiçbir zaman insanları anlayamayacağım.

mızıkam var benim,hiç de çalamadığım,her teli ayrı acı veren gitarım ve çingeneleri çağrıştıran darbukam.
kaybolmaya elverişli birkaç çocuk romanı.
bi de sıradanlığı yardığı için,gözlükleri ki,hiçbir zaman gerçeği göstermediler kahrola ki.

bütün gün "siktir ya bende hiç şans yok" diye de gezilir.

independence, buradan çağrılıyorsunuz efenim.
pek de terbiyeli yazar.aman aman allah bağışlasın.

baba zula ve zen grubunun köşe taşı, pek bi garip, pek bi sevilesi müzisyen.