(bkz: olur öyle)
merhaba anne, yine ben geldim.
merak etme okuldan cıktım da geldim.
anneler de babalar gibi merak eder mi bilmiyorum ama
ali "okula gitmezsem annem cok kizar, merak eder" demisti de
onun icin soyluyorum.
gecen hafta ogretmen,
sag elimde sarimsak, sol elimde sogan dedirte dedirte
ögretti sagımı solumu.
ben biliyorum artik anne sagım neresi, solum neresi.
agriyan yanimin neresi oldugunu
simdi iyi biliyorum anne.
hani geçen geldiğimde
şuram acıyor, işte şuram demiştim de
bir türlü söyleyememiştim ya acıyan yanımı anne
bak şimdi söylüyorum
sol yanım çok acıyor anne.
hem de her gün acıyor anne, her gün.
dün sabah annesi ayşe’nin saçlarını örmüştü.
elinden tutup okula getirdi.
yakası da danteldi.
zil çalınca öptü, hadi yavrum sınıfa dedi.
bende ağladım,
ağladım hiç de utanmadım.
öğretmen ne oldu dedi.
düştüm dizim çok acıyor dedim.
yalan söyledim anne.
dizim acımıyordu ama
sol yanım çok acıyordu anne.
bugün ben de saçım örülsün istedim.
babam ördü ama onunki gibi olmadı.
dantel yaka istedim.
babam "ben bilmem ki kızım" dedi.
bari okula sen götür dedim.
"kızım, iş" dedi.
bende banane dedim, ağladım.
"kızım, ekmek" dedi babam.
sustum...
ama okula giderken yine ağladım anne.
ha bide sol yanım yine çok acıdı anne.
herkesin çorapları bembeyaz,
benimkiler gri gibi.
zeynep "annem beyazlara renkli çamaşır katmadan yıkıyormuş" dedi.
babam hepsini birlikte yıkıyor.
babam çamaşır yıkamasını
bilmiyor mu anne?
uff babam, her gün domates peynir koyuyor beslenmeme.
üzülmesin diye söylemiyorum ama
arkadaşlarım her gün kurabiye, börek, pasta getiriyor.
biliyorum babam pasta yapmasını bilmez anne.
hava kararıyor, ben gideyim anne.
babam bilmiyor kaçıp kaçıp sana geldiğimi.
duyarsa kızmaz ama çok üzülür biliyorum.
kim bozuyor toprağını,
çiçeklerini kim koparıyor.
izin verme anne ne olur toprağına el sürdürme.
eve gidince aklıma geliyor bide bunun için ağlıyorum anne.
bak kavanoz yanımda,
toprağından bir avuç daha alayım.
biliyor musun anne
her gelişimde aldığım topraklarını
şu kavanozda biriktirdim.
üzerine de resmini yapıştırıp
başucuma koydum.
her sabah onu öpüyor kokluyorum.
kimseye söyleme ama anne
bazen de konuşuyorum onunla.
ne yapayım seni çok özlüyorum anne.
ha unutmadan,
öğretmen yarın anneyi anlatan bir yazı yazacaksınız dedi.
ben babama yazdıracağım.
öğretmen anlarsa çok kızar
ama banane kızarsa kızsın.
ben seni hiç görmedim ki neyi,
nasıl anlatacağım anne.
senin adın geçince sol yanım acıyor anne.
hiç bir şey yutamıyorum.
bazen de dayanamayıp ağlıyorum.
kağıda da böyle yazamam ya anne.
ben gidiyorum anne,
toprağını öpeyim,
sende rüyama gel beni öp.
mutlaka gel anne,
sen rüyama gelmeyince
sol yanımın acısıyla uyanıyorum anne.
seni çok özledim anne çook...
sol yanım acıyor anne.
işte tam şurası,
sol yanım çok acıyor anne.
seni çok özledim anne çook...
merak etme okuldan cıktım da geldim.
anneler de babalar gibi merak eder mi bilmiyorum ama
ali "okula gitmezsem annem cok kizar, merak eder" demisti de
onun icin soyluyorum.
gecen hafta ogretmen,
sag elimde sarimsak, sol elimde sogan dedirte dedirte
ögretti sagımı solumu.
ben biliyorum artik anne sagım neresi, solum neresi.
agriyan yanimin neresi oldugunu
simdi iyi biliyorum anne.
hani geçen geldiğimde
şuram acıyor, işte şuram demiştim de
bir türlü söyleyememiştim ya acıyan yanımı anne
bak şimdi söylüyorum
sol yanım çok acıyor anne.
hem de her gün acıyor anne, her gün.
dün sabah annesi ayşe’nin saçlarını örmüştü.
elinden tutup okula getirdi.
yakası da danteldi.
zil çalınca öptü, hadi yavrum sınıfa dedi.
bende ağladım,
ağladım hiç de utanmadım.
öğretmen ne oldu dedi.
düştüm dizim çok acıyor dedim.
yalan söyledim anne.
dizim acımıyordu ama
sol yanım çok acıyordu anne.
bugün ben de saçım örülsün istedim.
babam ördü ama onunki gibi olmadı.
dantel yaka istedim.
babam "ben bilmem ki kızım" dedi.
bari okula sen götür dedim.
"kızım, iş" dedi.
bende banane dedim, ağladım.
"kızım, ekmek" dedi babam.
sustum...
ama okula giderken yine ağladım anne.
ha bide sol yanım yine çok acıdı anne.
herkesin çorapları bembeyaz,
benimkiler gri gibi.
zeynep "annem beyazlara renkli çamaşır katmadan yıkıyormuş" dedi.
babam hepsini birlikte yıkıyor.
babam çamaşır yıkamasını
bilmiyor mu anne?
uff babam, her gün domates peynir koyuyor beslenmeme.
üzülmesin diye söylemiyorum ama
arkadaşlarım her gün kurabiye, börek, pasta getiriyor.
biliyorum babam pasta yapmasını bilmez anne.
hava kararıyor, ben gideyim anne.
babam bilmiyor kaçıp kaçıp sana geldiğimi.
duyarsa kızmaz ama çok üzülür biliyorum.
kim bozuyor toprağını,
çiçeklerini kim koparıyor.
izin verme anne ne olur toprağına el sürdürme.
eve gidince aklıma geliyor bide bunun için ağlıyorum anne.
bak kavanoz yanımda,
toprağından bir avuç daha alayım.
biliyor musun anne
her gelişimde aldığım topraklarını
şu kavanozda biriktirdim.
üzerine de resmini yapıştırıp
başucuma koydum.
her sabah onu öpüyor kokluyorum.
kimseye söyleme ama anne
bazen de konuşuyorum onunla.
ne yapayım seni çok özlüyorum anne.
ha unutmadan,
öğretmen yarın anneyi anlatan bir yazı yazacaksınız dedi.
ben babama yazdıracağım.
öğretmen anlarsa çok kızar
ama banane kızarsa kızsın.
ben seni hiç görmedim ki neyi,
nasıl anlatacağım anne.
senin adın geçince sol yanım acıyor anne.
hiç bir şey yutamıyorum.
bazen de dayanamayıp ağlıyorum.
kağıda da böyle yazamam ya anne.
ben gidiyorum anne,
toprağını öpeyim,
sende rüyama gel beni öp.
mutlaka gel anne,
sen rüyama gelmeyince
sol yanımın acısıyla uyanıyorum anne.
seni çok özledim anne çook...
sol yanım acıyor anne.
işte tam şurası,
sol yanım çok acıyor anne.
seni çok özledim anne çook...
(bkz: ölmüş bu)
(bkz: hatır hutur)
(bkz: hatır hatır)
grup çığ şarkısı.
yine düştüm hasretine
kar altında perçemine
içim gül gülistan olur
sen gelince hayalime
dağlarında keklik oldum
gözlerin avcı peşimde
aybükem oy aybükem oy
pusular önünde yaralım oy
aybükem oy aybükem oy
ahuzar içinde kaldığım oy
sızın uyur şu koynumda
resmin sararmaz albümde
zemheride buz çözülür
elin elime değerse
dağlarında keklik oldum
gözlerin avcı peşimde
aybükem oy aybükem oy
pusular önünde yaralım oy
aybükem oy aybükem oy
ahuzar içinde kaldığım oy
yine düştüm hasretine
kar altında perçemine
içim gül gülistan olur
sen gelince hayalime
dağlarında keklik oldum
gözlerin avcı peşimde
aybükem oy aybükem oy
pusular önünde yaralım oy
aybükem oy aybükem oy
ahuzar içinde kaldığım oy
sızın uyur şu koynumda
resmin sararmaz albümde
zemheride buz çözülür
elin elime değerse
dağlarında keklik oldum
gözlerin avcı peşimde
aybükem oy aybükem oy
pusular önünde yaralım oy
aybükem oy aybükem oy
ahuzar içinde kaldığım oy
(bkz: sütyen)
(bkz: memelik)
(bkz: ikizler)
ardından reklamların girdiği süreçtir. reklamları izlettirir, beklettirir, reklam biter fakat kişiler, günlük hayatlarına devam etmekte oldukları başka bir sahneyle karşımıza gelirler ki o arada işini bitirmişlerdir, boşa beklenmiştir.
(bkz: sevismeden sikismek)
ilkokul zamanlarımda okulla alakasız bir kursa gidiyordum. bir gün eğitmenler hepimizi topladı ve bize kartlarımızı dağıtacaklarını söylediler. ilk okunan benim ismimdi. kartı alıp yerime oturacağımı düşünürken hiç ummadığım bir anda şuraya bir imza at bakalım denildi. ilk defa biri imzamı istemişti; ben buna çok şaşırmış ve telaşlanmıştım. üstelik benim daha bir imzam bile yoktu. biraz durakladıktan sonra ilk imzam, adeta karta kazırcasına attığım üçgeni andıran üzerinden iki defa geçilmiş titrek çizgilerden oluşan şemailsiz bir şekildi.
(bkz: harita biti)
(bkz: taşı toprağı yağmalanan yer)
(bkz: ucu bir arada)
steven jay schneider’in kitabıdır.
kitap genel editör steven jay schneider önderliğinde 8 ülkeden 57 uluslararası yazarın kaleminden yazılmış 1001 filmin kısa, özlü ve satır satır okunması gereken tanıtım - eleştirilerinden oluşuyor.türkçe’ye çevrilmesinde 13 farklı çevirmenin emeği var.
kitap genel editör steven jay schneider önderliğinde 8 ülkeden 57 uluslararası yazarın kaleminden yazılmış 1001 filmin kısa, özlü ve satır satır okunması gereken tanıtım - eleştirilerinden oluşuyor.türkçe’ye çevrilmesinde 13 farklı çevirmenin emeği var.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?