yanlış yon

bir bukowski şiiri.

suyu yararak yol alan
lüks okyanus gemilerinde
yürekleri ve bağırsakları
boşaltılmış noel hindileri gibi
bir yerden bir yere
giderler,
devasa mavi gökyüzü,
harcanmış
bütün o su,
harcanmış
bütün o
parmaklar, başlar, ayaklar, kalçalar,
gözler, kulaklar, bacaklar,
american express card
kamaralarında
uykuda.

hiçbir yere doğru yol alan
yüzen bir tabut misali.

yüzen ölüler bunlar.

ölüler çirkin değildir yine de,
ama yarı-ölüler kesinlikle
öyle,
kuşku
götürmez.

ne zaman gülerler?
sevgi hakkında
ne düşünürler?

ne
yapıyorlar
bu kadar
suyun ortasında?
ve nereye gitmek
istiyorlar?