fawkes

yavaşça ayağa kalktı. gidiyordu işte. ardı yapacaktı beni. sildim göz yaşımı kalktım ayağa. her soruyu anlama çeviren gözleriyle sustu. bana acıyarak bakıyordu.noktası çalınmış cümle sonum durdu öylece. “sana birbirinden güzel yalnızlıklar biriktirdim.” der gibiydi.dudakları kıpırdadı, inler gibi, “çok çocuk kaldın aşka, kendi gölgesine basmaktan korkan...” diyebildi sadece.işte gidiyordu. bir daha hiç dönmeyecekti. bir daha hiç olmayacaktı. sadece bir “gitme” çıkabildi dudaklarımdan.

yüzüme baktı ve “artık sözlerin merheme yara olmaya başlamışsa, içimdeki seni sus, içindeki beni duy.” dedi ve sırtındaki ceketimi bankın üzerine bırakarak yürümeye başladı.

son sözleri bunlar olmamalıydı! arkasından “beni hiç almadığın hayatından böyle ucuz kovamazsın!” diye bağırdım. geriye döndü ve “davet edilmediğin yerden kovulmazsın.” dedi. son sözüydü. gitti..


kahraman tazeoğlu

bahtsız bedeviyi çölde kutup ayısı düzermiş.

ismini çok fazla duyduğum ama bir türlü izlemeye fırsat bulamadığım trt yapimi güzel olduğu idda edilen bir dizi.

izleyemediğim dizileri ordan indirip izlediğim görüntü kalitesi süper olan güzel bir site.

türkiyedeki en özgün en cesur dizilerden biri, ama sansürsüz yayınlanacağı bir yerde olsa hiç fena olmaz.

yurtta kalan öğrencilere komşular tarafından gönderilmeyen nimet.

çok zaman önceydi.
o kadar zaman önceydi ki zaman diye bir şey yoktu.

insanlar güneş doğup batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı.
bir daha hiç olmayacakmış gibi dolu ve anlamlı.
derken zaman diye üç parçalı bir şey icat etti insan.
bir parçasına dün dedi,
diğer parcasına bugün,
öteki parçasına da yarın.
sonra fesat karıştı zamana ve insan bugünü unuttu.
dünü düsünüp pişman oldu,
yarını düşünüp telaşlandı; ama işin ilginç tarafı
tüm telaş ve pişmanlıkları güneş doğup batıncaya kadar yaşadı.
farkında olmadan rezil etti bu gününü.

oysa yarın, bugüne dün diyor, dünde bu gün için yarın diyordu.
bir türlü beceremedi. bir eliyle yarına, diğer eliyle düne yapıştı.
bu günü eline yüzüne bulaştırdı... mutsuz oldu insan.
ve ne gariptir ki yarının telaşı da, dünün pişmanlığını da hep bugün yaşadı;
ama bugünü hiç yaşayamadı.


bu ve bunun gibi bir çok anlamlı yazıyı yazan ve benim okurken hayallere daldığım yazar, gazeteci

büyük bi kesimce hala daha değeri bilinmeyen vatan hainliği ile suçlanan şairimiz

gemisini terketmeyen en kötü günlerde ipten alan büyük kaptan

sevgililiğin ömrü sona erip ilişki bittiğinde de ben senin arkadaşlığını kaybetmek istemiyorum duygusalığıyla söylenince hayır denilemeyen en büyük acı cektirme yöntemi

her pazartesi başlanılıp salı günü bırakılan rejimlerin asıl amacı

eskiden çok popüler olan facebook twitter gibi sosyal ağların artmasıyla artık pabucu dama atılan program

en hafif şekilde seni sevmesinee seviyorum da seni sevmeyi eskisi kadar sevemiyorum şeklinde ifade edilen söz öbeği

dillendikçe anlamanı yitirmiş, eskilerin en anlamlı sözü

lisedeyken oraya kapak attın mı gerisi kolay dediği ancak gittiğinde aslında buraya girmenin okumaktan daha kolay olduğu yer

yaptığı projelerini zevkle takipip ettiğim son olarakta liseli dizisi olarak anılsada pis7li dizisini yapmakta olan bey amca