“adıyla var bir zamanlar gül olan; salt adlar kalır elimizde.”
2 gün önceki patlama hakkındaki entrylerime kadar çaylak listesinde hızla yükseldiğim, girdiğim iki sivri (!) yorumla, ilk sıralamanın da altına düştüğüm -düşürüldüğüm- "burayı da işgal etmişler allah kahretsin! " umutsuzluğuna düştüğüm, sözlük olmaktan çıkmış platform.
halkımın her şeye bireysel çıkarları üzerinden bakması, "biz" bilincinin olmaması, oluşmaması, kaybolması..
sevgilinin illa ki tartışalım modunda olması nedeniyle kaçamadığınız, telefonu yüzüne kapatmak da istemediğiniz çaresiz bir durumdur.
yaşama sevincimin ölçeğidir. pazartesi ve yine de iyiysem.. hayat güzeldir.
bugünlerde, çiçek açan ağaçlarda, iyot kokulu deniz kıyısında, bir çocuğun gülen gözlerinde... orada burada arayıp da içimizde bulamadığımız şey..
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?