abajur

eski misir dilinde "anne bitti gel kicimi yika" anlamina gelebilecek bir nida.

murat didin tarafindan kesfedilmistir. istikrarli ucluk sokabilmesi, duzgun fizigi, joleli saclari ve en nihayetinde demet sener aski, atina macerasi, euoroleuge kupasini kaldiran ilk turk basketbolcu olmasi derken kendini nba’de bulmustur. konusmak icin erken ama bence cok gec gitmistir nba’ye. ha sabonis de cok gec gitmisti ama iki bilmem kaclik boyunun yanisira yumusak bilegiyle yaptigi asistler ve soktugu sutlar nba’de tutunmasi saglamisti. ibrahim’in bu saatten sonra ucluk atmaktan baska bir nba takimina verebilecegi ne var? yirtici savunma mi, korkusuzca pota altina yapacagi drivelarla uzunlar arasindan atacagi turnikeler mi, milimetrik paslar mi, bir atlet gibi durmadan kosabilmek mi?

takim arkadasi t mac ile kagit uzerinde nba’in en iyi uzun kisa kombinasyonunu olusturmuslardir.

majesteleri

ilk dream team’in efsane kadrosunda da yer almistir.

nba’d skorer guardlarin en cekindikleri savunmacilar listesinde daima yerine almistir, boga gibi kuvvetli oldugu soylenir.

(bkz: somebody stop me)

her uzaylinin insan olacagini varsayan sacma bir replik.
ne yani uzaylilar illa insan formunda mi olacak demek geliyor insanin icinden.

(bkz: visitors)

nba tarihinde caylak sezonunda 20 sayi 5 ribaund 5 asist barajini asmis 3. oyuncudur. diger ikisi icin michael jordan ve oscar robertson’dyr

kadinlarin ped takmalarina ve kendilerini, bir kiz arkadasimin tabiriyle soyluyorum, ordek gibi hissetmelerine sebebiyet veren periyodik akinti.

olimyiyat hezimeti donusu havaalaninda bavulunda kokainle yakalanarak imajini zedelemis, ardindan 2004 2005 sezonuna son derece kotu baslayarak takiminin ust uste maglubiyet almasinin bas sorumlusu ilan edilmis ve sevenlerini hayalkirikligina ugratmistir.

bir zamanlar ismet badem’in basketbolu kitlelere mal etmek adina "basketbolu cok seviyorum" diye turkcelestirmeye calistigi nba’in vazgecilmez slogani.

sevilen bir sarkidan nefret eder hale gelmenin en kestirme yolu.

yerli kerim abdul cabbar.

aktif nba oyunculari arasinda acik ara en iyi point guard’dir. ama daha onemlisi nesli tukenen bir point guard turunun belki de son parlak yildizidir. soyle ki;
point guard’lari (takimi) oynatan ve (kendine) oynayan diye ikiye ayirirsak nba’de yukselen trendin bu ikinci tip point guard oldugunu goruruz. bir stephan marbury, bir steve francis, bir chauncey billups yeni neslin takimi oynatmaktan, asist yapmaktan ziyade skor yapmayi seven point guardlarini tipik birer ornekleridir.. ama bir bir john stockton, bir magic jonhson gibi takimi oynatan iyi point guardlar artik pek yetismemektedir. iste bu kurak ortamda jason kidd kesinlikle turunun son ornegidir. ha gelecek nesillerde oynatan point guard yeniden "in" olur mu bilemem. ama temennim bu yonde.

ilk adi kanal e’dir. e, hem ekonomiye hem de eglenceye bir gonderme olarak belirlenmistir ve hakkini yemeyelim ta kuruldugundan bu yana her iki konuda da dibine kadar kaliteli ve doyurucu yayip yapmaktadir.
su kurban oldugum memlekette iyi seyler de oluyormus demek ki ve tipki cetin altan’in dedigi gibi:
"enseyi karartmayin"

bir rivayete gore kendine oral seks yapabilmek icin kemiklerinden birini aldirmis olan sahis.

benliginin esiri, iyi sair, kotu kose yazari.
gencliginde ataol behramoglu’nu kendine yoldas edinmis,kendi deyisiyle tkp’ye uye olarak "tescilli komunist" olmus, daha sonra keskin bir serit degistirmeyle, ait oldugu sol dunyayi arkasinda birakip islam’in saflarina gecmistir. bu donemde ilimlisindan radikal islamcisina sagin degisik renkteki pek cok yayin organinda makale, siir, kose yazisi, vaaz turu eserler kaleme almis, inceden inceye islamcilar tarafindan da anlasilamadigini, burada da yalniz oldugunu ima ederken bir sabah uyandigimizda ne gorelim, "celladima gulumserken"in yazari, kendini dogustan muhalif olarak tanimlayan musluman sairimiz, islamci dunya gorusuyle tum baglarini kopardigini belirten bir yaziyla sag cenaha da veda busesi kondurmus. e adama sormak gerekir, gidilecek neresi kaldi?

deli’den limon’a, limon’dan leman’a donusmus, ozellikle 90’larin ikinci yarisinda altin cagini yasayarak, bir marka ve trend olmayi basarmis, ama altin caglarin kacinilmaz kacinilmaz sonundan kendini kurtaramayarak once eski popularitesini yitirmis sonra da kadrosunu koruyamamis(penguen)mizah dergisi.

600 kusur sayfalik tugla kalinliginda olmasina ragmen su gibi akip giden bir hakan gunday romani. yazarinin ilk goz agrisi