uzun yollarda cam kenarina oturup hayallere dalmak

bir uzun yol yolcusunun yapacağı en hüzünlü, en sevimli, en tanımı zor eylemdir. çünkü cam kenarına oturan herkes farklı şeyler hisseder. kimisi, saatler sonra varacağı otele gider gitmez ne yapacağını, kimisi seneler önce ayrıldığı kız arkadaşını, erkek arkadaşını, kimisi yaşadığı hayatın sonun nereye varacağını, eskiden kaybettiği yakınını, ileride ne olacağını, hayallerini, ideallerini düşünür.

bulutlara neden bakar insan? çünkü cam kenarına oturan bir yolcuyu cezp edebilecek en büyük güzellilerden biri gökyüzündedir. bulutlara bakar insan, hayal gücü ile bulutlardan gülümsemeler, insan suratları oluşturur. bunlara inanır. çünkü onlar gerçekten vardır. bulutlara bakarken aldığı bembeyaz ışık, onu bambaşka yere götürür. radyo’da çalmayan fakat kafasında çalan bir müzik oluşturmaya başlar. o müzik gerçekten de çalıyordu, hafızalarda. durdurulamaz hüzünlü bir müzik.

bir bulutun insan üzerine, cam kenarında bıraktığı en ufak hislerden bir tanesidir bu. şunu bilmelisiniz ki, cam kenarına oturan her yolcu bu hayalleri kurup, bu güzelliği tadamaz.


bunların olmasının güzel sebebi "gök" yüzündendir.

geçmişi düşünüp o an için şurda biz kaza olsa acaba arkamdan kimler üzülür kimler ne der diye düşündüğümüz durumdur.helede bu yolculukta çalan şarkı candan erçetinden yalan ise daha bir kaptırırsınız bu duruma.herşeyden uzaklaşır o an için dertlerinizi unutup doğa fatihi olursunuz börtü böceği takip ederek.

yıldızlara bakıpta en parlak olanını secıp,hayatı adına ve aılesı adına tutulan dılekler.neguzel keske tuttuklarımız gercek olsaydı...

her normal insanın yapmak isteyeceği hadisedir.bu istekte olmayan adamdan kuşkulanırım.

hatta öyle bir dalmaktır ki bu; bir daha çıkmak istememektir, yol uzadıkça uzasın istemektir, hatta o hayalden bu hayale atlamak istemektir... lakin tek problem ineceğiniz yahut gideceğiniz yere vardığınızda somut dünyaya geçiş yapmaktır. onu da hallettiniz mi dadından yenmezdir.