üzülme

üzülen insana söylenir. lakin o an hiç bi’halta yaramaz.

olay kaşısında üzülen kişinin hiç de takmayacağı, hatta ve hatta sinir katsaylarına göre ortamı terk edeceği ya da kişiye dalacağı cümlecik..
(bkz: büyüklük sende kalsın)
(bkz: üstüme gelme inanamam)

ağlama ne olur sen
acıyı gel bende gör
elveda derken sana
isyanım var olanlara

seninle olduğum gün
kopamam bir kez daha
bilirsin çok çılgınım
bir sana kıyamadım

üzülme üzülme
unutmam ayrılık var diye
üzülme üzülme
aşığım seviyorum ben de

üzülme üzülme
seni ağlarken görmek zordur gönlüme
üzülme üzülme
aşığım seviyorum ben de

(bkz: ferda anıl yarkın)

yaşanmış pekte hoş olmayan olayların ardından diyecek birşey bulunmayınca mecburen söylenen kelime. üzülme!

insanların olaylar karşısında gösterilecek tepkilere itafen bizlere diretecekleri hal. lakin "-peki tamam" diyerek geçiştirilecek ve elde olmadığı bilinecektir.

(bkz: yalin) sarkisi
sozleri.
herkesin hayatla bir kavgasi var
barismiyor bir turlu yildizlari
hayaller guneye gercekler kuzeye dogru
dunyayi hep bulutlu gordun mu sen
denizleri her zaman dalgali
yagmuru sonsuz gunesi yalanci mi bildin sen
kabullenmek lazim olur demek lazim
aglamayi ogrenmek hayati sevmen lazim

uzulme
yarina kadar dinecek
bu ruzgar da gececek
sonunda eskiyen sen olma

hep mutluluk bekliyor olabilirsin
karanliktan korku duyabilirsin
gece olmasaydi gunduzu sevebilir miydin