uzaylılar ile sağlıklı bir şekilde iletişime geçmek

mümkün olduğunu düşünmediğim eylem. şu koca evrende dünya'nın yeri dünyadaki bir kum tanesi kadar belki. hal böyleyken şu koca evrende yalnız olduğumuzu düşünmek bana çok tutarlı gelmiyor.fakat filmlerde olduğu gibi veya insanların beklentilerinde olduğu gibi diğer canlılar ile iletişime geçebilme fikri bana çok uzak. sebebine gelecek olursak dünyadaki yakın akrabalarımızı dahi tam olarak anlamaktan aciziz.

genetik benzerlik olarak şempanzelerle olan yakınlığımız %86-98, bonobolarla olan yakınlığımız %88-96 iken ne kadar iletişime geçebildiğimizi bir düşünün. el sallamaları, gülümsemeleri, bize benzer hareketleri bile "bak bak neler yapıyor eheh" tepkimize sebep oluyor. bize ulaşacak olan uzaylı ırk-canlı her nasıl adlandırırsak artık bizden bir tık zeki dahi olsa benzer diyaloglarla ancak onlara komik, ilginç gelebiliriz.. bir de bakın iletişim şekillerinin bizimle aynı olduğunu düşündüğümde vardığım yer bu. iletişim yöntemleri farklı ise zaten olay bambaşka yerlere evriliyor..

ve yine bakın bunların medeni ve bizim boyutlarımızda olduğunu varsaydığımızda bu sonuca vardık. bu canlılar bizi karınca gibi görebilir ya da kocaman birer canavar gibi.. opsiyonlar çoğaltılabilir ve çoğaltıldıkça içerisinden çıkılmaz bir hal alıyor.. demem o ki umutlanmayın :)

edit:imla

bence denemeyelim kulağımızın arkası sağlam gibi hala en azından o bizde kalsın.

Turkiye ye gelip yonetim şeklimizi incelesinler, halimize acıyıp nasıl olsa onlar gelip bizimle sağlıklı bir iletişime gecerler. Hatta belki hepimizi tek düğmeye basıp Norveç e kanada ya falan ışınlarlar. Allahtan ümit kesilmez.