genel gecer bir inanıs vardır; yaratıldık diye. buna gebe baska bir inanıs; bu yaratana tapmak lazım, onun ogrttigi gibi yasamak lazımki sonumuz hayrolsun diye.
ianananı var inanamayanı var; o degil benim sorunum.
bu genel inanısa gore ki sozu, bahsi gecen genel saglam bir genel milyarlarca insandan bahsediyoruz; bireyler gelenek ve goreneklerine ve hatta cografyalarına gore bir dine mensuo oluyorlar; yaratana tapınma ve onu mutlu edecek davranısları sergileme adına.
bakıyorum ve goruyorumki tum bu genel inanaıslara gore bizim tasavur edebielcegimiz en objektif sey tanrı; zaman zaman annen baban bile tarafsız olamaz, bunu bekleyemezsin ama tanrı’nın tarafsız olması lazım gelir; inanısı desteklemek icin; zira objektiflik tek yaratan olamnın sıfatlarından biridir; olmazsa olmaz tadına.
sonra bir dunyaya bakıyorum;o yani tanrı bile tarafsız degil onu anlıyorum.
soz gelimi su gunlerde amerika’da yetisen bir cocugu dusunuyorum; cocuk islamiyeti terorizm ile butunlesik biliyor; musluman gorunce terorist sanıyor; bir din’i terorist bir yafta sanıyor; olesiye korkuyor bu dinden, sonra afganistan’da bir cocuck dusunuyorum; o cocuta annesini kaybepmis belki hem annesini hem babasını; amerikan menseyli bir bombada;daha da acısı hristiyan bir pilotun bas parmagı ile atesledigi bir bombada.
milyonlarca kisinin soyledigine gore son din islamiyet, islamiyet’te konu ile alakadar iki husus var;
-diger dinlere ve peygamberlerine saygı goster.
-musluman ol, cunku son din bu ve eger musluman olamazsan cennete gidemezsin.
simdi gercekten islamiyet varsa ve muhammed’in yazdıgı gibi ise bu islamiyet, amerikalı cocugun cehennemde yanacagı gunler hicte azımsanamayacak kadar fazla; zira merikalı cocuk bırakın musluman olmayı korkuyor bile o dinden; ha bunu neden yapıyor yasayıs duzeni o yonde; cunku orada yasayanlar o cocuga ole ogretiyorlar; tabi burada e akıl vermis allah kendi aklını kullanarak dogru yolu bulsunlar denebilirki bu bile benim dedigimi destekler.
afganistan’da yasayan cocukya aynı sekilde somut dunyevi sartlar altında hıristiyanlıga saygı duymuyor.
simdi dedigime cıkıyor bu tabi; bu cocuklar iki onemli ve basit kurala itaat etmiyorlar; sonra baska bir cocuk dusnuyorum o cocukta avrupalı son derece entellektuel bir ailenin evladı; ebeveynleri cocuklarına ne bielyim dinleri ogretiyorlar; ve cocukta tam olarak bildigi dinler arasından islamiyet’i tercih edip o dinin ogretileri dgorultusunda yasıyor; simdi bu cocuk genel gecer inanısa gore kesin cennetlik.
eger gercekler boyle ise yani bir tanrı var ve o tanrının yolladıgı bazı peygamberler ve o peygamber aracılıgı ile bize gercekten bazı ogretileri varsa; tanrı bile tarafsız ve adil degil.
ha tum bunlar yoksa zaten bu tur dusuncelerin bir anlamı kalmıyor; zira somut dunya zaten adil degil.
karnı tok sırtı pek bir cocuk okula giderken o cocuga sefkatle yaklasıyoruz; ama sokaklarda yasayan hasta annesinin karnını doyurmk icin ekmek calan cocuga pis ahlaksız bir hırsız gozu ile bakıyoruz; adil miyiz?
hic sanmam.
sonuc olarak genele gore bizi yaradan bile tarafsız degil iken yarattıklarından bunu beklemek biraz iki yuzlu bir tavır oalbilir; tam da bir yaratan varsa ona yakısabilecek bir davranıs gibi...
tarafsız olmak
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?