hayatımız o kadar karmasıklaştı ki artık eskiye dair ne varsa özlemle anar olduk.bunlardan birisi de sinemada yer alır.amerikan film endüstririsinin oluşturduğu izlendiği zaman içersinde bir bakıma eğlendiren(bazılarını delirten)film türleri ile;tüketim feryatlığını bulaştırdığı ve filmin bitmesiyle akıllarda hiçbir şey bırakmayan görüntü ve ses yumakları sayesinde,durgun bir nehir gibi akan ve bizi izlerken dinlendiren,düşündürüen hatta başka deryalara gitmemizi sağlayan o nadir ve aslında gücünü görüntüden aldığı efeklerle doruğa çıkan;sineme sanatının; ve bunu yatsıyarak,es geçerek yapılan ve büyük zevk aldığım filmlerdir,siyah beyaz olarak çekilenler.son dönemlerde izlediğim ’sın cıty’,’kill bill’deki bazı sahneler,yine ’hero’daki bazı sahnelerve aklıma gelmeyen geçmişte yapılmış pek çok film vardır siyah beyaz olarak çekilmiş.özellikle sin cıty filminde siyah beyazlığın içindeki bazı şeylere(yönetmenin bazı nesnelere kavramsal olarak verdiği anlamlar sayesinde)verilen renklerle farklı ve kavramsal anlatımla büyülen bir örnektir.yine tarantino’nun son filminde geri dönüş-besleme(feed back)sahnelerinin siyah beyaz oluşu ayrı bir zevk vermektedir.bilindiği gibi siyah ve beyaz sadece bri renk değillerdir.sanatın her dalında,edebiyatta,felsefede ve daha bir çok bilim-ilim-metafizik dallarında üzerlerine başka anlamların yüklendiği kavramlar olarakta bilinir.sadece iki renk olarak gözüken ama güzel ve işlevsel kullanıldığında nasıl muciziler oluşturulduğu bir aşikardır.beynimizi yoran,karıştıran,bulandıran kapitalizm illetinin sinema sanatına bulaştırdığı mikropların arındırılmasıyla yapılan siyah beyaz filmler asıl izleyiciyi sevindiren,hemencicik yutulan yapıtlardır ve takdirleri her zaman bilinenlerdir.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?