sevilen kitabın en vurucu cümlesi

"babacığım, mezarımı toprakla örttükten sonra üzerine ekmek kabuğu ufala, serçeler gelir, seslerini duyar, yalnız olmadığıma sevinirim..." ilyuşa
karamazov kardeşler / dostoyevski

"Sustu.Konuşmak gereksizdi.Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı."
Aylak Adam/Yusuf Atılgan

Okuyup bitirdiğim bir kitaptan sevdiğim bir cümle paylaştığım için içim rahat, darısı hazmedemeyenlerin başına.

Beni senin gibi bir de annem terketmişti ki göbeğimde durur onun yokluğundan bana kalan çukur

"Eğer ne yaptığını iyi biliyorsan her zaman başarırsın. Başarmak için ne yaptığını bilmek gerekir."

"Şimdi tercih senin. Ya burada kalıp öncesine göre biraz daha yüksek olan bu bilinç düzeyini öğreneceksin ya da geri dönüp sürüyle çalışmaya devam edeceksin."

Martı Jonathan Livingston

Kitabın toplamından çıkarılan sonuç içindedir vurucu cümle ....

sabah eglencelerini , parlayan güneşi , dört bir yanlarını saran denizi ve tatlı havayı benimsemişlerdi. oynamak hoştu ve yaşamları öylesine dopdoluydu ki , umuda gerek duymuyorlar , umudun ne olduğunu unutuyorlardi o sira.

sineklerin tanrısı - william golding

"Anne babam cin ali'ye bir at aldı. Ata ot aldı. Bir de kova aldı. Cin ali de ata ot verdi. su verdi."
cin ali'nin atı

hala okurken hüzünlenirim.
(bkz: bir atım bile olmadı)