savaş

ulkelerin birbirlerinin topraklarina goz diktikleri zaman aralarinda cikan toplu katliamlarin legal ismi..kimseye rahat batmasa tum bu igrencliklere gerek olmayacak aslinda..

bir erkek ismi.

(bkz: war)

(bkz: krieg)

sacmalik.
ayni zamanda bir bulent ozcan siiri.

savasin dili olsa konusur
yuregi olsa duyar
gozu olsa gorur
dilsiz yureksiz kor savas
cocuklara nasil kiyar
nasil insanlari oldurur

savas kara bir bulut
uzerinde insanligin
demoklesin kilici gibi durur
meydan okur insanliga

asirlardir surgun umut
boynu bukuk durur onur
insan bir gun savasi
yenince insan olur...

cetin altan soyle der:
’’bir insan olduren katil olur, milyonlarcasini olduren fatih ,hepsini birden olduren ise tanri olur’’.. guzel demis.

ulkeler arasindaki butun diplomatik iliskilerin sona ermesidir.savas cikmadan once butun diplomatik kosullar zorlanir ancak hic bir sonuca varilamazsa savas olur.

egemen guclerin herhangi bir yerdeki yeralti ve yerustu zenginliklerini ele gecirmek yada rahat somurebilmek icin yetistirdikleri ,
analarin ve cocuklarin kani, gozyasi ile beslenen canavara verilen ad.

zamanin birinde insani gafletinden, dalaletinden, hiyanetinden, yani kendi dogasindan ayiran sey imis savas. iyiyle kotuyu ayirmanin yolu, huzuru, sukunu saglamanin yolu imis. bu yuzden insanoglu savasirmis durmaksizin. baris degil savasmis halklari rahata erdiren. ama bu zamanin birinde imis, binlerce yil oncesinde imis. medeniyyet dedigin tek disi kalmis canavar, savasi savasliktan cikartmis, insan dogasinin vahsi yonunu, curumuslugun sembolu haline getirmis.

uslu uslu birlikte oturmaya barış diyoruz.içimizden suç işleyen biri olursa cezalandırılıyor ve barışa devam ediyoruz.hep birlikte suç işlemeyelim diye önceden tedbir alıyoruz,eğitim,ahlak falan.ama insanlar hiçbir zaman hep birlikte suç işleyemeyecekleri için barışın süresi uzadıkça uzuyor.barış uzayınca da insanların hepsini birden suçlayabilecek hukuksal alanlara,yeni suç tanımlarına ihtiyaç duyuluyor.iktidar birbirlerini cezalandırarak ayakta kalacaklarından eğitim ve ahlaka sürülen ve bir türlü barışı bozmayan insanların suçlu bulunmaları ve cezalandırılmaları zorunlu oluyor.tüm yasaları birden çiğneyemeyen insanların güçsüzlüğü kural koyanları korkutuyor.bu güçsüzlük suç kabul ediliyor ve bütün masumlar öldürülüyor.buna da savaş diyoruz arkadaşlar...

(bkz: barış için savaş)

felsefi bi kavram olarak insanın hukmetme icin verdigi/yaptıgı eylem.bi nevi insanlık tarihi soleki:6000 kusur yıllık ınsanlık tarıhının 296 yılında var olmayan durum.ama bir gercek olarak ne kadar igrenc olsada bu gercegı kabullenen ve buna gore yasayan uluslar bugun var olabılmıslerdir.
barıs isteyen savasa hazır olsun.sozu ile tasdıklenır.ama cıkmasına sebeb veren seyler hakkında dusunuldugunde haklı olan durumlar da vardır canakkale savasları kızılderililerin savasları gibi,suzme masıf gerizekalılıkveserefsizlikornekleride vardır.solcular sagcılar arasındaki ideolojisavasları, korfez savası hutular ile tutsiler arasındakı savaslar gibi.hayal kuramayacagınız ve garp cephesın de yenı bırsey yok kitabında gercek ve net olarak anlatılmıs durum.

eğer bu savaşaların çıkmasına sebebiyet veren o çok büyük çok güçlü devlet adamları savaştan bir gün sonra savaşılan yere gitseler ordaki kan kokusunu,öldürülen çocukları,annelerin babaların ağıtlarını,feryatlarını,üst üste atılmış cesetleri ve insanların yüzündeki ifadeyi görseler eminim ki dünyada bir daha savaş diye bir şey olmazdı tabi bunun için kalp gerekiyor kimileri bu organını çoktan kaybetmişse sonuç yine değişmez.

savaş,koca adamları bile; bebekler gibi ağlatır.

kan, vahşet, zulüm, işkence menfaat var, sadece insanlık yok.

savas ülke müdafaası mevzu bahis olmadıkça katliamdır.
atatürk

(bkz: full metal jacket)

savaşın ayak sesleri
ne zaman ki;
konuşmanın yerini silah alır,
ne zaman ki;
akıl duygudan kopar,
ne zaman ki;
barış, sevgi ve aşk ağlamaya başlar,
işte o zaman;
adalet mutasyona uğrar,
güce tapınma başlar.
ya teknolojik egemenlik dayatmasında,
ya da karanlığın
mekanikleşen,
acımasız öfkesinde dile gelir adalet...
burada artık erdem yok..
sevgi yok,
muhabbet yok,
sıcaklık yok;
çeliğin soğuk ter kokusu
ve ölüm var..

aydınlanmış bir dünya,
karanlığın iblislerine esir olur,
insanlık kuleleri bir bir yıkılmaya başlar,
sinir tellerinde dengeler bozulur,
bir yeryüzü cehennemi oluşur,
ve bu cehennemde ölen,
ne yazık ki "gerçek" olur...

necat iltaş
(2001)

sevgiyle barıştıran, savaşta var dedirten şey.

(bkz: cenk)