pink floyd dan sonra hiçbir grubun kesmemesi

pink floyd’u "grup" olarak nitelemenin talihsiz sonucudur bu.

floyd, ruhunu teslim etmektir tek bir igne deligine.

onlarin yerini, "digerleri"nden ayirmadikca, bu yanilgi insani mahveder durur.

(bkz: pink floyd)

son olarak 20 haziran 2006 roger waters konserinden sonra yakalanılan sendrom. pink floyd şarkılarındaki o hiçbir eserde bulunamayan felsefi derinlik, müzikal ve şiirsel zeka, siyasi duruş ve duygusal hassasiyeti bir parça dahi olsa yakalayıp ağırbaşlı bir ışıkla aydınlanmış bunyenin ölüm derecesinde bir sukunete kavuşup dünyevi sanat eserleriyle butun ilişkisini kesme durumudur. adama ayın karanlık tarafında ne var diye sordurur, annesinin kollarındaki duvarları acı acı hatırlatır, yaşlanırken akıp giden zaman denilen fahişenin alııp götürdüğü hayallere ve başka bir boyutta o hayallerin peşinden koşmuş halimize keşke burada olsaydın dedirttirir. tedavisi yoktur çünkü hasta tedaviyi reddeder.