özdemir asaf

kelime oyunlarının ceo’su, yalnızlıkların üstadı..
’’benim söylemek için çırpındığım gecelerde; siz yoktunuz..’’ ö. asaf

korku

aldanacaksan sevgilerinde, saf sevgilerinde
insanların yalancı gurularına..
kalacaksan parlak sözlerin etkisinde,
kelimelerinle onlara kapılacaksan,
yaşama!

oyun yapıp oynarlar seni
geceleri aralarında.
şarkı yapıp söylerler dostlarına,
roman gibi okurlar boş zamanlarında.

aldanacaksan gecelerinde, kara gecelerinde
aydınlık dünyaların sen insanlarına.
yanılıp içini açacaksan,
derdini gizlemeden durmayacaksan,
yaşama!

saklarlar dinlediklerini
en zayıf zamanında vurular seni.
uyduramazsan fikirlerine
başıboş hareketlerini
defe koyup çalarlar seni.

insanın içinde ameliyat yapmak için onu bayıltmak gerekir, ruhunda yapmak için ise ayıltmak

aşk kaçmaktan çok kovalamayı sever,
görmekten çok özlemeyi,
dokunmaktan çok düşlemeyi...
ve aşk öy...le haindir ki;
nerde imkansız varsa onu sever.

seni gorunce
ayni anda gecer aklimizdan
ayni dusunce..
bir duvar gibi aramizdan.

(bkz: incognito)

mum yanıyor, zaman yanıyordu.

mumun alevi titriyor,

umudun alevi titremiyordu.

ben uyurken
duvarıma tırmandın
güllerimi yoldun.

ve bütün şikâyetin
sen uyurken
bahçene girenlerden.

sen; pardon ’’siz’’ demeliydim..
siz kac
yuzluydunuz?
ben yanlislikla hanginizi sevdim?

su ahir omrumde bu kadar hayran oldugum ve gay olmayan baska bir adam yok sanirim.

#978341

(bkz: giyinmek soyunmak)

"ben birini sevmiyordum, o da beni sevmiyordu. bir gün bir yerde randevulaştık. ben gitmedim, o da gelmedi."

şu yazısıyla beni tebessümle kahkaha atma arasında bir yere soktu. bir taraftan da düşünüyordum tabi.

"ormanlar düşünürdüm, uyurdum,
düşündüğüm ormanlarda kaybolurdum."

"seni gördüm, gördüğümü sanmayorum. seni buldum, bulduğumu sanmayorum. seni aradım. seni düşündüm.
sen olacak mıydın. olur muydun.
seni oldursaydım sen ona uymazdın.
sen olsaydın, sen ona uymazdın.
sonunda her şey senin için oldu. sana oldu.
senden bana olan şey, senden başka her şeydi.
anladım iki sen vardın. sende iki sen vardın kendin için.
bende iki sen vardı. biri sendeki iki sen. biri bendeki sen.
ben bunu anlayabilirdim ancak. onun için düşündüm.
düşünmez olaydım. seni bulaydım.
ya da, seni bulduğumu sanaydım.
o zaman sen banaydın. ben sanaydım."

seni düşlerime aldım,
uykusuz kaldım.
seni uykularıma aldım,
düşsüz kaldım.
başıma aldım, sensiz;
gönlüme aldım, başsız,
sensiz, yollarda pulsuz,
pullarda mektupsuz kaldım.
sana adlar aradım...
ardında adsız kaldım.

bugün kendisi öleli 30 sene oluyor. bu güzel insanı her gün hatırlamaktan duyulan mutluluk tarifsizdir, kendisinin şiirleri gibi.

sen bana bakma, ben senin baktığın yönde olurum. der ve sevdiceğinin uğruna ağlarsın sebep yokken.

"kaybedeceğini bile bile neden mücadele ediyorsun? dedi. öleceğini bile bile yaşadığını unutmuştu o an. bozmadım..."

"sen bana sen desen de, demesen de olur. ama ben sana sen diyeceğim. düşün dur."

aynı günde dört mevsime şahit olmak gibi bir şey bu. önce özlüyor, sonra ağlıyor, akşamları küsüyor, geceleri çok seviyorum.

"sus be yüreğim, bende biliyorum özlediğimi; susta bilmesin özlendiğini."