nobody home

pink floyd - the wall albümünden.

nobody home

(waters) 3:25

"alright, i’ll take care of them part of the time, but there’s somebody else that needs taking care of in washington"
"who’s that?"
"rose pilchitt!"
"rose pilchitt? who’s that?"
[kid screams in background. foreground: "shut up!"]
"36-24-36 [laughter] does that answer your question?"
[foreground: "oi! i’ve got a little black book with me poems in!"]
"who’s she?"
"she was ’miss armoured division’ in 1961 ... "

i’ve got a little black book with my poems in.
got a bag with a toothbrush and a comb in.
when i’m a good dog, they sometimes throw me a bone in.

i got elastic bands keepin my shoes on.
got those swollen hand blues.
got thirteen channels of shit on the t.v. to choose from.
i’ve got electric light.
and i’ve got second sight.
and amazing powers of observation.
and that is how i know
when i try to get through
on the telephone to you
there’ll be nobody home.

i’ve got the obligatory hendrix perm.
and the inevitable pinhole burns
all down the front of my favorite satin shirt.
i’ve got nicotine stains on my fingers.
i’ve got a silver spoon on a chain.
i’ve got a grand piano to prop up my mortal remains.

i’ve got wild staring eyes.
and i’ve got a strong urge to fly.
but i got nowhere to fly to.
ooooh, babe when i pick up the phone

"surprise, surprise, surprise..." (from gomer pyle show)

there’s still nobody home.

i’ve got a pair of gohills boots
and i got fading roots.

"where the hell are you?"
"over 47 german planes were destroyed with the loss of only 15 of our own aircraft"
"where the hell are you simon?"
[machine gun sound, followed by plane crashing]

küçük siyah bir defterim var içinde şiirlerim
bir çantam var, içinde diş fırçam ve tarağım
uslu bir köpek olduğumda bazen kemik atarlar önüme
lastik bantlarım var, ayakkabılarımı ayağımda tutan
şişmiş morluklar ellerimde
on üç boktan kanallı tv’im var, istediğimi seçmem için
elektirik ışığım var
ve altıncı hissim var
şaşırtıcı gözlem gücüm var
ve bu nedenle biliyorum ki
sana ulaşmayı denediğimde
telefonla
kimse olmayacak evde
hendrix tarzı doğal permam var
ve kaçınılmaz yanık gözenekleri
baştan aşağı en sevdiğim saten gömleğimde
nikotin lekeleri var parmaklarımda.
gümüş bir kaşık var zincirimin ucunda
büyük bir piyanom var cenaze levazımatım olarak
çılgın bakışlı gözlerim var.
uçmak için güçlü bir isteğim var
fakat uçacak hiçbir yerim yok
aaaah bebek ahizeyi elime aldığımda
evde hala kimse yok
bir çift gohills (genelde yoksulların giydiği kaba, kalitesiz bir ayakkabı markası) botum
ve yok olup giden köklerim var.