nobody home

küçük siyah bir defterim var içinde şiirlerim
bir çantam var, içinde diş fırçam ve tarağım
uslu bir köpek olduğumda bazen kemik atarlar önüme
lastik bantlarım var, ayakkabılarımı ayağımda tutan
şişmiş morluklar ellerimde
on üç boktan kanallı tv’im var, istediğimi seçmem için
elektirik ışığım var
ve altıncı hissim var
şaşırtıcı gözlem gücüm var
ve bu nedenle biliyorum ki
sana ulaşmayı denediğimde
telefonla
kimse olmayacak evde
hendrix tarzı doğal permam var
ve kaçınılmaz yanık gözenekleri
baştan aşağı en sevdiğim saten gömleğimde
nikotin lekeleri var parmaklarımda.
gümüş bir kaşık var zincirimin ucunda
büyük bir piyanom var cenaze levazımatım olarak
çılgın bakışlı gözlerim var.
uçmak için güçlü bir isteğim var
fakat uçacak hiçbir yerim yok
aaaah bebek ahizeyi elime aldığımda
evde hala kimse yok
bir çift gohills (genelde yoksulların giydiği kaba, kalitesiz bir ayakkabı markası) botum
ve yok olup giden köklerim var.