nevrotik sayıklamayan insan modeli

-yagmur islatirken geceyi yine boyasiz odalardayim...
-huseyin!göt huseyiinnn!
-...dur bi lan blincsiz bi sekilde nevrotik sayikliyom.hmm neydi boyasiz odalardayim...
-huseyin kaca kadar sayabiliyon lan?
-saymiyom olum sayikliyom...
-kaca kadar iste? kafa karistirmaya mi calisiyon?
-...gün yine karardi isigim kac voltu ne zikim oldu...
-bi sittir git huseyin.

üşümüş serseri bir sonbaharda devrik cümleleri seyyah yüreğinden dökemeyendir. peltek bakışlarıyla maskelenmiş sessiz anlamsızlığında kaybolan küçük bir kız gibi ürkek, arka bahçedeki saklı, derin karanlığım kadar gizli ve kelebek dokunuşu kadar yumuşak kişilerdir. nevrotik sayıklamaya çalışınca bu model çığlık gibi bir rüzgar korku dolu küçük beyaz ellerini titretir, titretir de yazamaz, dokunamaz klavyeye, küf kokulu bir yalnızlık kaplar bedenini ve yorgun kirpiklerini.. mor karlar yağar tüm sayıklamalarının üstüne, yağar da sayıklayamaz..

nevrotik sayıklamıyorum nevrotik sayıklamıyorum nevrotik sayıklamıyorum nevrotik sayıklamıyorum nevrotik sayıklamıyorum nevrotik sayıklamıyorum nevrotik sayıklamıyorum nevrotik sayıklamıyorum nevrotik sayıklamıyorum nevrotik sayıklamıyorum nevrotik sayıklamıyorum nevrotik sayıklamıyorum nevrotik sayıklamıyorum nevrotik sayıklamıyorum nevrotik sayıklamıyorum

(bkz: o bizden biri)

nevrotik sayıklayamayabilemeyebilir miyim bilmiyorum ama nevrotik sayıklayabilebilmeyi sayıklayamayabilmemekten daha çok yeğlerdim.

(bkz: olsa da yesek)

(bkz: nevrotik sayıklamalar) berbat oyu veren insan modeli olur kendileri.sayıları fazladır.

efendim çığlıklarına boğulan insan modeli gibi.

nevrotik sayıklamamalıyım diyorum kendi kendime yağan yağmurun her bir damlası yüreğimde derin izler açsada. sayıklamıyorum ben sadece hislerimi döküyorum bu yaralı acınası kağıtlara. sayıklarsam düşerim, düşerim derin kuytu köşelere. gidersem gelemem diye korkuyorum, yalnızlıkla boğuşmaktan yılıyorum, yine mi nevrotik sayıklıyorum.

nevrotik sayiklamalar başlığına yazmayan insan modelidir.hatta aaa bu benim landır.