nerde o eski çizgi filmler

acaba kimse power rangers izlemiyor muydu? sadece ben mi izliyordum? ayrıca hep sarı olurdum ben. çok severdim bu çizgi filmi. keşke şimdi olsa derim ve izlerim.

bakkala yazdırabildiğin sınırsız veresiye ile birlikte memur olan anne ve babanın yükünü hafifleten şeylerdir.

özellikle show tv deki çocuk kuşaklarıdır. okuldan sonrası öğleden sonralarını hipnotize olmuşcasına tv başında geçirmeye neden olan hedeler.

benim çocukluk dönemime damgasını vuran çizgi film; başlarken çıkan yazılardan, söylenen şarkılardan japon filmi olduğunu düşündüğüm çiko diye tombul kısa boylu bir veletin maceralarını anlatandır. bariz cinsel içerikli, sapkın bir temada oluşuyordu tüm maceralar. bu velet her türlü müsabakaya giriyor ve ne zaman bir kız iç çamaşırı görse, temel reisin ıspanak yediğindeki enerjisine sahip olup alt ediyordu rakiplerini.

scooby doo başladığında evin perdelerini kapatıp ambiyansı yakalamaya çalışır, suçluyu kızıl, kısa saçlı gözlüklü kızdan önce bulmaya odaklanır, her seferinde kaybederdim.

tsubasa ve nankatsu takımının bir bölüm boyunca yokuş yukarı yarı sahayı geçip, tsubasa nın kameraya bakmayan açılı bakışlı triplerini, vakabayişinin karizmatik tavrını, füze gibi gelen topu göğsünde yumuşatabilen kendisinin affına sığınarak adını unuttuğum 4 numaralı abimizi, misakinin tsubaya rakip olup olamayacağı endişesini artık bana hiç uğramayan farklı bir heyecanla izlerdim.

(bkz: taş devri)
(bkz: jetgiller)

arabaların "sen kol oldun ben bacak mı olamadım" demeyip birlik oldukları, dağ tepe başıma iş mi gelir demeden dolanıp keçi sütü ve ekmekle beslenmenin normal karşılandığı, balon içinde yolculuk edilip düşmanların cayır cayır yandığı, futbol sahası dediğin alanın tepe tepe olup koş koş bitmediği, arka bahçede beslenen dinazorun pizzaya olan merakı... daha nicesiyle gözleri dolu dolu olan ergen irisinin serzeniş cümlesi.