mutsuzluk

bir cocugun uc tekerlekli bisikletinin tekerleklerinden birisinin kirildigi zaman hissettigi duygu.

en az mutluluk kadar rahatsiz edici.

insan hayatında mutluluktan daha az olmasına rağmen her dem daha fazla lanse edilen hissiyat.

erken kalkmak zorunda olduğun halde geç yattığın bir gecenin sabahıdır.ulan akşam bi eve geleyim erkenden yatıcam dersin.eve gelirsin,sabah erken kalkmak zorunda olduğunu bile bile yine geç saatlere kadar oturursun.sonra sabah kalktığında ulan akşam bi eve geleyim erkenden yatıcam dersin.eve gelirsin,sabah erken kalkmak zorunda olduğunu bile bile yine geç saatlere kadar oturursun.sonra sabah kalktığında ulan akşam bi eve gele...

henüz tanı koyulamamış psikolojinin yaşadığı his.kişi anlayamamıştır henüz neyin onu rahatsız ettiğini. tanımladıktan sonra ya üzülür ya sinirlenir ya heyecanlanır ya da ne bileyim işte ne hali varsa görür kişi.

pelikan marka yeşil silgi kullanmış olmaktır.

pelikan marka yeşil silgi kullanan arkadaşların var olmasıdır.

ilkokulda güzel yazı dersinde kesik uçlu kalemle yazı yazmaya debelenirken önlüğünüze mürekkep dökmektir.

en mutsuz olduğun gün gözünün önünde birilerinin eğlenmesidir.

mutlu olmak icin sebep bulamamakktir.

(bkz: pollyanna)

(bkz: iş kıyafeti olarak deri don maske ve kırbaç)

mutluluk ile sırt sırta ters gorunse de aslında mutlulugun kardesi olan duygu..

bir cemberın herhangi bir noktasina mutluluk dersenız ,mutsuzluk onun 358 derece uzagındadir ama bir diğer bakıs acısına gore 1 derece yanındadır..

mutsuzluk; mutlulugun degerinin anlasılması ıcın gereklıdır ,her ınsan en az bır kere mutsuz olmalı ve sevgilinin opusunden ,kusların ucusundan veya denızın dalgasından mutlu olabılmelı ve bunun degerini bilebilmelidir..

varlığınızla da yokluğunuzla da verebilirsiniz bunu bir insana.
sırf bu sebepten hiç varolmamış olmayı dilersiniz. varolmamış olmak! varolmadan nasıl olunabilirse artık.
ama sonra varlığınıza anlam katan bir kaç anı gelir gözünüzün önüne ve "lanet olsun" dersiniz, "biz de mutsuz olalım".
geriye paylaşılamayan, ayrı ayrı yaşanan mutsuzlukların acısı kalır.
ve bir de şarap.


"ben zaten o ilk acıyla ölmediğimde çok gücenmiştim hayata." diyerek konuyu özetler bizler için birhan keskin.

annenizin evinde, kimseyle kavga etmeden, kimse karışmadan, tamamen kendi kurallarınızla temizlik yapmaktır.

icinden cikilmaz bir karanlik gibi insanin dort bir yanini saran,her seyden sogutup,herkesten nefret etmeye yol acan,mutluluk kadar dogal,ancak cogu insanin mutluluktan daha fazla tattigi sey.

mutsuzluk bilinçsiz olmanın yan ürünüdür.

mutlu olmayı tercih etmemek.

(bkz: karamsarlık)

mutluluğun annesidir.