mum alevi ile oynayan kedinin öyküsü

(bkz: içeri girmek için camı tırmalayan kedi)

(bkz: satanist yerken mum alevi ile oynayan kedi)

(bkz: satanist yiyen kedi)

özdemir asaf’ın gelmi$ geçmi$ en mükemmel $iirlerinden biridir,hatta bana göre tum $iirlerin arasında en güzel olanıdır..ilk entry’deki yazı karakteri bozukluklarından dolayı tekrar yazmaya niyet ettiğim $iirdir ve de.

bir mum yanıyordu bir evin bir odasında.
o evde bir de kedi vardı
geceler indiğinde kendi havasında
mum yanar,kedi de oynardı.

mumun yandığı gecelerden birinde
kedi oyunlarına daldı.
oyun arayan gözlerinde
mumun alevi yandı,
baktı,
mumun titrek alevinde
oyuna çağıran bir hava vardı.

oyunlarını büyüten kedi büyüdü
kendi türünde çocukçasına,
döndü dola$tı,yava$ yava$ yürüdü
geldi mumun yanına,oyuncakçasına.
bir baktı,bir daha,bir daha baktı..
mumun alevinin dalgalanmasına
uzandı bir el attı..
bıyıklarını yaktırmadan anlamayacaktı..
ilk kez gördüğü mumun yakmasına
inanmayacaktı..

kedi oyunlarında büyüyordu,
mum,ü$üyordu yanmalarında.
zaman ikili yürüyordu
aralarında.
bir ayrı$ım görünüyordu
birinin yanmalarında
öbürünün oynamalarında.

kedi oyunlarında büyüyordu,
yitirerek gitgide oyunlarını.
mum küçülüyordu yanmalarında,
yitirerek gitgide yakmalarını.

oynarken büyüyen kedi yanacak,
aydınlatırken küçülen mum yakacaktı..
küçülen yaka-yaka aydınlatacak,
büyüyen yana yana anlayacaktı..

bir mum yanmasından..
ve bir kedi oyunundan..
kaldı sonunda..
bir gecenin tam ortasında..
bir evin bir odasında..
göz göze susan..
iki insan..

ii

mum yandı bitti..
kedi büyüdü gitti..
oyunlar karı$tı gecelerde
suskun uykusuzluklara..

o iki insandan,sonunda
birinin anılarında kedi,
birinin dalmalarında mum
kaldı gitti.

nerede bir mum yansa $imdi
nerede oynasa bir kedi,
birbirine yansıyor,karışıyor gölgeleri...
bugün dün gibi oluyor,
dün bugün gibi.
mum ellerimi tırmalıyor,
belleğimi yakıyor kedinin elleri..

(bkz: paradoks)

i.

bir mum yanyyordu bir evin bir odasynda.
o evde bir de kedi vardy
geceler indi?inde kendi havasynda
mum yanar, kedi de oynardy.

mumun yandy?y gecelerden birinde
kedi oyunlaryna daldy.
oyun arayan gözlerinde
mumun alevi yandy,
bakty,
mumun titrek alevinde
oyuna ça?yran bir hava vardy.

oyunlaryny büyüten kedi büyüdü
kendi türünde çocukçasyna,
döndü dola?ty, yava? yava? yürüdü
geldi mumun yanyna, oyuncakçasyna.
bir bakty, bir daha, bir daha bakty
mumun alevinin dalgalanmasyna
uzandy bir el atty.
byyyklaryny yaktyrmadan anlamayacakty..
ilk kez gördü?ü mumun yakmasyna
inanmayacakty.

kedi oyunlarynda büyüyordu,
mum, ü?üyordu yanmalarynda.
zaman ikili yürüyordu
aralarynda.
bir ayry?ym görünüyordu
birinin yanmalarynda
öbürünün oynamalarynda.

kedi oyunlarynda büyüyordu,
yitirerek gitgide oyunlaryny.
mum küçülüyordu yanmalarynda,
yitirerek gitgide yakmalaryny.

oynarken büyüyen kedi yanacak,
aydynlatyrken küçülen mum yakacakty.
küçülen yaka-yaka aydynlatacak,
büyüyen yana yana anlayacakty.

bir mum yanmasyndan
ve bir kedi oyunundan
kaldy sonunda
bir gecenin tam ortasynda
bir evin bir odasynda
göz-göze susan
iki insan.

ii.

mum yandy bitti.
kedi büyüdü gitti.
oyunlar kary?ty gecelerde
suskun uykusuzluklara.

o iki insandan, sonunda
birinin anylarynda kedi,
birinin dalmalarynda mum
kaldy gitti.

nerede bir mum yansa ?imdi
nerede oynasa bir kedi,
birbirine yansyyor, kary?yyor gölgeleri...
bugün dün gibi oluyor,
dün bugün gibi.
mum ellerimi tyrmalyyor,
belle?imi yakyyor kedinin elleri.


(bkz: ozdemir asaf)