mum alevi ile oynayan kedinin öyküsü

i.

bir mum yanyyordu bir evin bir odasynda.
o evde bir de kedi vardy
geceler indi?inde kendi havasynda
mum yanar, kedi de oynardy.

mumun yandy?y gecelerden birinde
kedi oyunlaryna daldy.
oyun arayan gözlerinde
mumun alevi yandy,
bakty,
mumun titrek alevinde
oyuna ça?yran bir hava vardy.

oyunlaryny büyüten kedi büyüdü
kendi türünde çocukçasyna,
döndü dola?ty, yava? yava? yürüdü
geldi mumun yanyna, oyuncakçasyna.
bir bakty, bir daha, bir daha bakty
mumun alevinin dalgalanmasyna
uzandy bir el atty.
byyyklaryny yaktyrmadan anlamayacakty..
ilk kez gördü?ü mumun yakmasyna
inanmayacakty.

kedi oyunlarynda büyüyordu,
mum, ü?üyordu yanmalarynda.
zaman ikili yürüyordu
aralarynda.
bir ayry?ym görünüyordu
birinin yanmalarynda
öbürünün oynamalarynda.

kedi oyunlarynda büyüyordu,
yitirerek gitgide oyunlaryny.
mum küçülüyordu yanmalarynda,
yitirerek gitgide yakmalaryny.

oynarken büyüyen kedi yanacak,
aydynlatyrken küçülen mum yakacakty.
küçülen yaka-yaka aydynlatacak,
büyüyen yana yana anlayacakty.

bir mum yanmasyndan
ve bir kedi oyunundan
kaldy sonunda
bir gecenin tam ortasynda
bir evin bir odasynda
göz-göze susan
iki insan.

ii.

mum yandy bitti.
kedi büyüdü gitti.
oyunlar kary?ty gecelerde
suskun uykusuzluklara.

o iki insandan, sonunda
birinin anylarynda kedi,
birinin dalmalarynda mum
kaldy gitti.

nerede bir mum yansa ?imdi
nerede oynasa bir kedi,
birbirine yansyyor, kary?yyor gölgeleri...
bugün dün gibi oluyor,
dün bugün gibi.
mum ellerimi tyrmalyyor,
belle?imi yakyyor kedinin elleri.


(bkz: ozdemir asaf)