depremin uzerinden 3 ay gecti ve bizler icin olay bitti kapandi. 3 ay once kahrolduk, uzulduk, gozyaslarimiz durmadi gunlerce ama daha sonra restoranlarimiza gidip soguk raki kadehlerimizi "serefe" nidalarinda kaldirip keyfimize keyif katmaya devam ettik.
oysa depremin yikip gectigi 11 ilde durum hic de normale donmedi. orada insanlar hala ac, susuz. şükür havalar sicaklamaya basladi da en azindan soguktan kurtuldular ama gectigimiz 3 ay boyunca usuduler ve bizim haberimiz olmadi bunlardan, cunku bizim icin bir baska yerde yasanan ve bizi direkt olarak etkilemeyen afetlerin son kullanim tarihi 1 haftadir, bilemedin 10 gundur.
insanlar hala oralarda cadirlarda, susuz, banyo yapamadan, saglikli beslenemeden, cocuklarina yeterli ilgiyi gosteremeden yasiyorlar. yasadiklari psikolojiye girmiyorum bile ki belki de en beteri o. 99 depremini en siddetli sekilde yasayan biri olarak, en azindan deprem aninda ne yasadiklarini az cok biliyorum. sonrasi hakkinda ise hicbir fikre sahip degilim.
yayini kendimden utanarak izledim. 11 ilde hicbir seyin hala duzelmedigini yeniden hatirlamamiz ve az da olsa önemsememiz gerektigini dusunuyorum.
"şerefe" nidalari ile kaldirdigimiz raki kadehinin tanesi ortalama bir restoranda 250tl. kendimizi bir duble az zehirlesek, bolgede cocuklu bir ailenin en azindan bir gunluk gida masrafini karsilayabiliriz.
suradan da izileyebilirsiniz;