izm üstüne

bir düşün izm’e varmaz, bir sözcüğü dönükse,
bir anlamı eğikse, bir kavramı soluksa.

insan zor bir ulusdur, kendi evinde yaşar,
ısınmaz neler yoksa, bir odası soğuksa.

aydınlanmaz tepeden, kuş-bakışı gözlere,
bir ülke karanlıktır, bir sokağı sönükse.

bir adım aksadı mı, bin adam yuvarlanır;
bir müzik özgünleşmez bir notası bozuksa.

bir ordu darmadağan olur bilisizlikten;
delice ya da uslu düşlerle beslenlikse.

bir zincir zincir gibi, bir çizgi çizgi gibi
olmaz, tek bir halkası, bir noktası çürükse.

akıl bir düş değildir, masalı uykuların,
sisde yolunu bulur, istenen seçiklikse.

toplumsal amaçların somut uydusudur izm;
kişilere tanınmak istenen kişilikse.


özdemir asaf