insanları kategorize etmenin dayanılmaz hafifliği

kendine bakmaktan korkan insanların başkalarını inceleyip, hayatına, fikirlerine müdahale edip, kulp takma çabasının ardından hissettiği oh be buna da bir kulp buldum rahatladım, herkesin bir kusuru var, olmalı ki ben kendimi iyi hissedebileyim düşüncesinin verdiği rahatlamadır.

ne gariptir ki komünizm bir ideolojiyken ve onu anlamak, inanmak bir çaba gerektirirken komünist demek bazıları için hakaret etmenin bir yolu olabiliyor. ideolojileri hakarete indirgemek, bazılarının egosunu çokça tatmin ediyor.

bunun yanında insanları salaklar, aptallar, manyaklar, gerizekalılar diye kategorize etmek var ki bu daha çok kişisel gelişimimizin en başında bulaştığımız olaylardı. biraz olgunlaşınca geçti.

başkalarına salak derken kendimizi akıllı sandığımız, egolarımızı bu yolla pompaladığımız günlerdi, hey gidi günler be..

kova burcuysanız insanlar ve ben diyerek kolayca hafiflersiniz.
(bkz: kendimden biliyorum)

insanların da kategorize edilmek için ellerinden geleni yapmasından mütevellit bir durumdur. ne demiş bayern münşın’lı bilge yohan sebastiyan von şıvayşıtaygır: "kategorize edilmek istenen itinayla edilir, aile salonumuz mevcuutur".

(bkz: ego)

işçilerin, emek vererek inşa ettikleri alışveriş merkezine "insanlar rahatsız olur" denerek alınmamasıyla da gerçekleştirilebilen eylemdir.

(bkz: abazanizm) (bkz: anti abazanizm) şeklinde olur.ve daha nice kombinasyonları.

epey hafifletir, doğrudur.

(bkz: gerizekalı)
(bkz: beyinsiz)