inandik geleceğine yasadıksa

ümit yaşar oğuzcan’a ait güzel bir şiir..

^inandık geleceğine,yaşadıksa^

sen yoktun bir zaman var olan kötülerdi

azgın otlardı naçar toprağımda büyüyen

tutup ellerimden beni karanlıklara sürükleyen

en kirli güzelliklerinde yaşayan ölülerdi


ben doluydum, çaresizdim, ağlardim onlar gülerdi

sen yoktun, bir zaman var olan kötülerdi


yaşamak pis bir dumandı evlerde, odalarda

atılmış bir sigaraydı yorgun ciğerlerimiz

ne aydınlık sabahlarımız ne de akşam üzerlerimiz

nice zamanlar geçerdi o köhne masalarda


kimbilir hangi umutlardı unuttuğumuz kenarda

yaşamak pis bir dumandı evlerde, odalarda


öyle yalnızdık anlatılmaz, huzursuz, tesellisiz

durmadan aldatırdı bizi ilk aldanmışlığımız

o büyük gürültüde eriyip giderdi çığlığımız

günler geçerdi böylece umutsuz sevgisiz


güneşler doğardı ve batardı belli belirsiz

öyle yalnızdık anlatılmaz, huzursuz, tesellisiz


farkında değildik geçen günlerin değişen mevsimlerin

bir yarı ölmeydi yorgun gözlerimizde uykular

büyürdü içimizde kederler tanrı kadar

ölümlerle beraber yaşardık ölmek için


soluk rengiydi zaman en eski resimlerin

farkında değildik geçen günlerin değişen mevsimlerin


neydi aradığımız bilmezdik,aradığımız neydi

gökte yıldızdan değil,bahçede gülden uzaktık

nice yıl yeryüzüne bir kör gibi baktık

en güzel gün gözlerimizde upuzun bir geceydi


o kimdi,o var mıydı,o nerdeydi

neydi aradığımız bilmezdik,aradığımız neydi