hoşçakal

kötü biten, bir tarafın seviyeyi düşürdüğü ilişkide edilgen tarafın noktalama işareti ile laf sokucu hal alan kelime: hoş'çakal.

teoman'ın bir klibinde, pencere buğusuna yazılan veda kelimesi.

"uyandım, bakakaldım, hayali bir parmağın 
bıraktığı yazıya, pencere camının buğusuna 
hoşçakal..."

(bkz: kupa kızı ve sinek valesi)

"çakal makal ama hoş çocuk lan." gibi bir cümle içinde kullanılabilir.

bu kelimeyi duyunca direk aklıma şebnem ferah’ın o muhteşem şarkısının aklıma geliyor olması.

emre aydın ın kağıt evler albümünün 3. şarkısı.

söz-müzik : emre aydın

sen hiç görmedin
su vermeye benzedik
plastik çiçeklere
hiç görmedin

sen hiç görmedin
dans ettik durmadan
kırık camlar üstünde

sen öyle sana benzeyen her şey gibi
erirken avuçlarımda
ben unutuyorum

hoşçakal
olacaklar sensiz olsun
daha durmam boşluklarında ben
unutuyorum

sen hiç görmedin
baştan böyle yazılmış
yok kimsesi kimsenin
hiç kimsenin

sen hiç görmedin
sonu baştan yazılmış
bitti kelimelerim.

düş sokağı sakinleri’nin bu şarkısında çalınan perdesiz gitar pek bir güzeldir, pek bir hoştur.

(bkz: hoş çakal)

bazı yörelerde hoştakal da denirmiş. başta çok komik gelmişti ama aslında anlam olarak çok güzel.

birinden ayrıldığı vakit elveda sözü kişiye çok zor gelir.elveda...artık geri dönmeyeceğim demek ister kişi.oysa hoşçakal dendiği vakit içimizde adının koyulmadığı güzel bir duygu oluşur.’hoşçakal sevgilim’ dendiği vakit bile kişinin içinde bir umut beliriyor.yani bir veda ancak bu kadar guzel dile getirilebilir.hoşçakal....

illa ayırmak istiyorsak "hoşça kal" diye, o zaman, "hoşça ve dostça kal" diyebiliriz.

ho$ça- kal anlamına gelen kelimedir. ho$ ve kal. türkçemi seviyorum.

birinden kısa bir süreliğine de olsa ayrıldığım zaman ’hoşçakal’kelimesini kullanırım.bu kelimeyi söylemek ve duymak kulağıma öyle hoş geliyor ki..dudaklarımdan eksilmeyen bir kelime..

hoşçakal ın doğrusu hoşça kal; yalnışın doğrusu yanlış’tır ...

doğrusu "hoşça kal"dır. bilinmedik bir yazım yalnışıdır.

düzenleme: ’yalnış’ın doğrusu ’yanlış’mış. ’beyendim’ bunu doğrusu...

siyah beyaz tuşlarında piyanomun
seni çalıyorum şimdi
çaldıkça çoğalıyorsun odada
sen arttıkça ben kayboluyorum

seni doğuruyorum geceye
adını koyuyorum aya bakarak
her şey sen oluyor her yer sen
ben ölüyorum

sesini duyuyorum rüyalarımda
gözlerimi kamaştırıyor ışığın
rüzgar sen gibi dokunuyor bana
ben doğuyorum

duymak istediklerimi söylemiyorsun hiç
dokunmuyorsun bana
sen gibi bir şimşek çakıyor
tam kalbime düşüyor yıldırımı
ben gidiyorum ..

(bkz: sevgilim hoscakal)

cem adrian’in emir isimli albumunden bir $arki. sozleri $u $ekildedir;

bugün damarlarımda kan yerine ayrılık dolaşıyor,
bugün ellerime ellerin yerine yalnızlık dokunuyor,
ve aşk şimdi çok uzakta uyuyan bir çocuğun kalbidir,
ve aşk şimdi çok uzakta uyuyan bir çocuğun kalbindedir.

bugün parmaklarıma saçların yerine sessizlik dolanıyor,
bugün bana kolların yerine yokluğun sarılıyor,
ve aşk şimdi çok uzakta uyuyan bir çocuğun kalbidir,
ve şimdi bir kalbi bir bedenden ayırıp gitmenin tam vaktidir.

hoşçakal.

hep birilerinin gidi$inin ardından söylenen zehir timsali sözcüktür...

hiç bir söz bunun kadar acıtmaz, belki senden nefret ediyorum olabilir fakat o da bir duygu barındırdıgı için, sizi terkeden ki$inin agzından dökülen son kelime olan ho$çakal kadar acı degildir...


kimseler terketmesin, kimse duymasın o sözcügü... ho$ça kalınmıyor çünkü, kalınmıyor.