hiçbir şey olmak

evrende insan olarak sadece bizim, "zaman" diye niteledigimiz bu kavram gercekte yoktur...evren acisindan olaya bakildiginda insanlar sadece isik halindedirler, zaman kavraminin olmadigi bu yolculuklarda isiklar biryerlerden gelir biryerlere giderler. dunyadan gecerken bedenlenen insanlar, bedeniyle olan beraberlikleri sona erince de(olum) gene isik olarak sonsuzluga akan yolculuguna devam ederler...iste boyle bir felsefenin isiginda insanin dunya icin ’ne olduguna’ dair analizler de yapilmaktadir.
insan kendisi icin cok seydir, insanin kendisi, kendisi icin herseydir..insanlar, bilge olabilirler, alim olabilirler ama kendi kendilerine hicbirseydirler...’hicbirsey olmak’ durumundan insani birsey olmak duzeyine getiren diger insanlarla olan iletisimlerdir...kisiye ’birsey olmak’ imajini veren toplumdur. yoksa herkes kendi kendine birseydir muhakkak...
bundan da onemlisi ta ki birileri sizi sevinceye yada siz birilerini sevinceye kadar, kalbinizi gogsunuzde sadece yasamanizi saglayan bir organ olarak tanirsiniz...onun cirpinislarini asla duymazsiniz.
birileri sizi seviyorsa birileri sizi benimsiyorsa birileri sizi sayiyorsa ve siz de birilerine bunlari hissediyorsaniz iste o zaman siz ’hicbirsey’ degilsinizdir...