her canlı ölümü tadacaktır

yeteri kadar açıklayıcı ve bir o kadar da nefsi sorgulayabileceğimiz ayet-i kerime

öldükten sonra neyin tadı, ne tadı?! biçiminde sorgulatan söz grubu..

her nefis ölümü tadacaktır sizi bir imtihan olarak hayır ile de şer ile de deniyoruz ancak bize döndürüleceksiniz (enbiya suresi/35)

her nefs olümü tadacaktır.burda nefis ile nefs aynı anlamda olmadıgı için nefis kelimesi kullanılamaz.’ölüm kaderdir’ sözünü duyduktan sonra kader ile ölümü beraber dusunmeme sebeb ayetullah.

hergün günde iki kez zincirlikuyu mezarlığının önünden geçerken gördüğüm cümle.
her canlı ölümü tadacaksa neden bazıları acele ediyor diye defalarca düşünmeme neden olmuştur.
bazen de, arasıra namaz kılsak iyi olur diye zavallı zavallı düşündürtmüştür beni.

o kadar bilinmedik bir söz ki, o kadar olur yanii. pes!
ulan ilk çağ mağara adamı bile biliyordu öleceğini.

peki amaç ne? ahiret ahiret ahiret. amaç hep bunu hatırlatmak. yüreklere hep korku salmak ve din sopasını ensede hissettirmek.

yüreklere sevgi yerine korku pompalamak?

neden acaba?

akla reenkarnasyonu getiren cumle.`tadacaktir` sozu birden fazla anlami icermektedir.

(bkz: kullu nefsin zaikatul mevt)ali imran/185

bir kişinin de çıkıp " hayır amına koyayım, ben tatmayacağım. " diye itiraz edemediği gerçek dolu cümle.

sanırım bu, hepimizin hayatın gurmesi olduğumuz anlamına geliyor..

***allahın işinin gücünün olmayıp kendi yarattığı kullarını devamlı korkutmak için gönderdiği ayet.***

yok böyle birşey bu hayatın gerçeği.
arada sırada hatırlamak lazım.
ayrıca burada anlatılmak istenen şey bence herkesin öleceği değilde kim olursa olsun herkesin öleceğidir.
misal seçilip de meclise giremeden ölen milletvekili, sokakta dün gezerken gördüğünüz amca, komşunuzun 5 yaşındaki çocuğu veya ailenizden birisi.
makam, yer veya kan bağı farketmeden gerçekleşen bu olayın hayatın gerçeği olduğu bilinmeli ve unutulmamalı ki başa gelince nerden çıktı bu diye insan şaşırmasın...

- her canlı ölümü tadacaktır.
+ ölüne sikimi bile sürmem senin ne tatması!

evrendeki tek gerçeklik.

(bkz: bu hariç bütün genellemeler yanlıştır)

tadılacak bir şey olması ibaresinden yola çıkarak; ölüm, yaşamın sonu değil, boyut değiştirme halidir.
(bkz: kabir azabı)

yazıyı okuyunda içinizde ukte kalan yapmadığınız şeyleri yapmaya başladığı an.

ölümü şebri aruz olarak gören mevlananın sözü:

sen doğarken ağladın alem güldü sana
öyle bir yaşam sür ki
sen ölürken gül alem ağlasın sana

koşuşturmaların,dağ tepe aşmaların ve en önemlisi her geçen gün yaşadığımız şu dünyada yaşamaya alışmaların son bulduğu,geçit törenleri edasıyla bu dünyanın gümüş renkli sis perdesinin kalkıp yerini mutlak sonsuzlukların aldığı,hüzünlerin sevinçlerle dalaşta olduğu hazin bir sonbaharın en döküntülü gününde;insanoğlunun yaşamına olağanüstü bir gücün etkisiyle son verildiği zaman diliminin zamansızlığında çaresizce buna boyun eğen bir sözdür...

+ her canlı ölümü tadacaktır... ---ayran da bulunurmu şeklinde cevaplanması muhtemel cümle

her gün zincirlikuyu mezarlığı’nın önünden geçmek zorunda olan ben ve benim gibi bünyeler üzerinde, günün içine sıçma özelliğini koruyan mükkemmel ayet. yani, öleceksek ölecez de kardeşim, bunun inananı var inanmayanı var. senin istanbul en işlek caddelerinden birine bunu yazmaya ne hakkın var?