hanım hep sen simartiyorsun bu çocuğu

patriarkik duzene oturtulmus bir ailenin "patria"sinin agzindan cikan buram buram patriyarki kokan cumle. kadin ile erkek arasinda "saygi" ismi verilerek ustu ortulmeye calisilmis bir "master-slave" iliskisi soz konusudur. bu tip bir baba; yemek yapmaz, ortaligi toplamaz, raki icer, sofrasi tam takir olsun ister, cocuklarina buyuklerin yaninda "saygili olmayi" asilamistır, "sofradan izin almadan kalkilmaz" der , butun evlatlari ve karisi uzerinde sahiplenici bir rol oynar, prensipleri vardir, kendi dogrulari vardir sasmaz, esnek degildir. her sey icin bu babadan "izin" alinmalidir. kadin cocuklara en iyi sekilde bakmak ve evi cekip cevirmekle yukumludur. belki de degildir; adam sadece saka yapmak istemistır boyle bir cumle kurarak kim bilir!

hata yapmış bir çocuğun babasının işin içinden çıkamayınca sığındığı cümledir, bir de haklı çıkmış imajı yaratılır.

cizgili pijamali biyik ve gobekde sinir tanimayan sik sik ona buna gurleyen amcalarin camlari titreten horultularindan herhangi ikisi arasinda ciyaklayarak kendinden bisey isteyen cocugunun tum sorumlulugunu, mutfakta gecmisiyle hesaplasan annesine (bkz: nerden buldum bu herifi ) yikmaya calisirken soyledigi laf-i guzaf

(bkz: cocuk dedigin simarir)

-hanim hep sen $imartiyosun bu cocugu..
-bizim cocugumuz yok ki bey.
-hanim bizim cocugumuz olsa var ya..hep sen $imartican.

genelde iyi huylarin babadan kotu huylarin anneden gelme mantigiyla sarfedilen,lakin her kullanan erkegin imha edilmesi gereken cumle.