paul verlaine’in bir şiiri.
gök öyle mavi, öyle durgun,
damlar üzerinde.
yeşil bir dal sallanadursun,
damlar üzerinde.
ürpertip gökyüzünü birden
bir çan tin tin eder.
bir kustur su ağaçta öten;
türküsünü söyler.
işte hayat! aç gözünü gör;
bak ne kadar sade.
her günkü sakin gürültüdür.
şehirden gelmekte.
ey sen ki durmadan ağlarsın,
döversin dizini;
gel söyle bakalım ne yaptın,
ne ettin gençliğini?
gök öyle mavi
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?