paul verlaine’in bir şiiri.
gök öyle mavi, öyle durgun,
damlar üzerinde.
yeşil bir dal sallanadursun,
damlar üzerinde.
ürpertip gökyüzünü birden
bir çan tin tin eder.
bir kustur su ağaçta öten;
türküsünü söyler.
işte hayat! aç gözünü gör;
bak ne kadar sade.
her günkü sakin gürültüdür.
şehirden gelmekte.
ey sen ki durmadan ağlarsın,
döversin dizini;
gel söyle bakalım ne yaptın,
ne ettin gençliğini?
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?