felsefe

ilkokuldaydik henuz, bir gun sormustum ogretmenime(yasiyorsa omru uzun olsun, vefat ettiyse allah rahmet eylesin adi feriha onal’di)
-ogretmenim simdi bu elimdeki defteri cantamin icine birakirsam, bu defter cantamin icindeki defter olur degil mi?
+evet.
-peki bu canta sinifin icindeki canta oyle degil mi?
+evet.
-peki bu sinif okulun icindeki sinif oyle degil mi?
+evet

ogretmenim, bu insanin icini bayiltacak kadar uzayip giden zincirleme sorulari, buyuk bir sabirla dinleyip konuyu baglayacagim yere kadar beklemisti, evet evet yanitlariyla...
hic unutmuyorum son sorum soyleydi;

-peki ogretmenim uzay neyin icinde o zaman?
+kainatin diyecegim ama sen ikna olmayacaksin.bu su anda sizin yasinizda, akil yetilerinizin erisemeyecegi felsefe adli ilim dalinin konusudur.
orada bu sorular tartisilir ve mevcut varolan birtakim gercekler biraraya getirilerek cevaplar aranir.

ogretmenim bana iste yaklasik bu tarz bir yanit vermisti.o zaman felsefe kelimesini ilk defa duymustum.kimsenin cozemeyecegi suallere cozum bulunan bir yer gibi...sansliydim belki boyle bir ogretmenim oldugu icin...benim bu tarz sorularimi ’sacmalama’ diye kestirip atan, bir ailem vardi ama boyle de bir ogretmenim...kader demek bir taraftan guluyor insanin yuzune...bu ogretmenimin bana hediye etmis oldugu(o yaslarda degil de saklayip ilerde okumam icin) montaigne’nin denemeler kitabini hala saklarim...demek ki cocuklarin sorduklari her soruyu dikkatle ve sabirla dinlemek onlarin ilerde , hayati her yonuyle irdeleyerek algilamalari konusunda cok onemliymis...diye de dusunuyorum ben hala...