eleştiriye açık olmak

yapılan eleştirinin çıkış noktası,samimiyeti ve amacına göre değişen durumdur. amaç, cidden farkında olmadan, iyi niyetle bile olsa gerçekleştirdiğinizde birilerini inciten, tatsız durumlara sebebiyet veren, v.b. sonuçlar doğuran bir davranışınızın ( insanız nihayetinde ), size iyi niyetle iletilmesiyse, başımızın üstünde yeri vardır. ancak amaç, egonuzu çitilemekse, siz karşınızdakini güzelce çitileyip geçebilirsiniz, bu eleştiriye açık olmaya lüzum yoktur, müstahaktır.

kendini, çevreni, yaptığın işi veya yaşadığın ortamı değiştirmek, geliştirmek ve ileriye götürmek için mutlak olması gerek olgudur. eleştiri sağlıklı yiyecekler gibi tatsız tutsuz, göze hoş gelmeyen ve insana mutluluk vermeyen bir şeydir. sonuçta insan ben sağlıklı besleneceğim der ama gider bira-hamburger-pizza üçgeninde yaşar. aynı şekilde eleştiriye açığım dersin, ama eleştiri geldiğinde elinin tersiyle iter, tüm iletişim kanallarını kapatıverirsin.

biraz çetrefilli bir durum. eleştiriye açık olmanın tek yolu ise bana göre eleştirilecek olan şeyin başkaları tarafından beğeni kazanmak için yapılmamış olmasıdır. yaratımdan elde edilecek tatmin iki şekilde oluyor;
ya beğenilmesi ve getireceği olumlu tepkilerle ya da istediğinizi gerçekleştirdiğinizde kendinize "bu oldu" dedirtmesiyle. birisinde olumsuz bir tepki aldığınızda üzülürsünüz çünkü emek vermişsinizdir ve karşılığında beklediğiniz beğeni tepkisini tam olarak alamamışsınızdır. kötü bir alış-veriş olmuştur. bu durumda eleştiriyi dikkate almaktan başka yapacak birşey yoktur çünkü burada bir satıcı-alıcı ilişkisi söz konusu. başarının getireceği tatminin yolu yaratımınızdan değil, yaratımın ulaşacağı kişilerin beklentilerinin karşılanmasından geçer. bir diğerinde ise olumsuz tepki aldığınızda bu hiç dokunmaz çünkü zaten beğeni beklememişsinizdir ancak gelecek olan tepkiye göre ortaya çıkan yaratımın nasıl olması durumunda o gelecek olan olumsuz eleştiriyi almayacağınızı öğrenirsiniz. sadece öğrenmiş olursunuz ve esasında sonraki yaratımınızda bunu göze almazsınız. niye alasınız ki zaten? ihtiyaç yok nihayetinde.

eleştiriye açıksanız, geliştirilebilir kapasiteye sahipsiniz demektir.

eleştiri ile şahsi fikri ayırt etmek gerek öncelikle. eleştiri objektiftir, şahsi fikir subjektiftir. subjektif cevap hakkı verir, eleştiri vermez. yani eleştiri şudur: yorum yapılır. denir ki, x şey olmamış, y şey olaymış olurmuş. bu gerçek eleştiri. şimdi ben bu saatte napıyorum? gene bi şeyleri anlatmaya çalışıp anlatamıyorum. iyi bok yiyorum. laf yarıştırmak benim neyime lan?

geli$mi$ insan gerekliligi. bir i$ meydana getiriyorsundur ama o i$in kimse tarafindan ele$tirilmesini hazmedemiyorsundur.

cok kotu.

independence ve / veya bilgi sözlük ba$liklarina az biraz bakildiginda ele$tirinin kimi zaman nasil acimasizca yapildigini farkedebilirsiniz. buna ragmen her ele$tiri icerisindeki her kelimenin ayri ayri onemi olmali insan icin. geli$ebilmenin yolu ele$tirmekten ve ele$tirilmekten gecer.

yılların değişmeyen tartışma geyiğidir.şimdiye kadar "ben eleştiriye açığım,ben eleştirilerden ders çıkarırım" diyen hiç biri bu dediklerini uygulamamıştır.nezaman böyle diyen birini akabinde eleştirsen alacağın yanıt şudur: "yok abi bi kere o öyle değil sen yanlış anlamışsın,hem sen çok mu iyisin sanki?"
oyüzden mümkün olduğunca eleştiriye açık olduğunu söyleyen kişileri eleştirmemek lazım yoksa iş içinden çıkılmaz hal alır.

(bkz: eleştiri)

mertlikle ve dürüstlükle alakalıdır.