adı mehmet, hasan ya da hüseyin’di... ailesinin göz bebeğiydi. hem hangi evlat değildir ki? anasının kuzucuğu, küçükken ateşlendiğinde elini başından düşürmediğiydi. hani sokakta oynarken düşüp de dizi kanayınca ağlayıp eve geldiğinde annesinin de onunla bir ağladığıydı, kıyamazdı ki yavrusuna, dayanamazdı minik bir yara bile almasına; canından çok sevdiğiydi... umutlar bağladığı, yaşı geliyor diye çeyizler biriktirdiğiydi. kendi yiyemese de onu etli, sütlü beslediği, daha 18’inde askere gönderdiğiydi..
ismi belki ahmet, belki de ali’ydi...daha geçen sene bugün evinde, sıcak yatağında uyanmış, kahvaltısını yapmış belki de ailesiyleydi.. nerden bilsindi ki tam bir sene sonra bugün buz gibi bir ekim pazarında biz "türban, tezkere, bülent ersoy, gülben ergen" tartışırken o hiç de sevmediği silahı sırtında; bir bebek katili şerefsizin elinden çıkan bir kurşunun daha körpecik 18 yıllık bedenini delip geçeceğini..nerden bilsindi.. daha yapacağı çok şey vardı, çocukluk aşkı aslı’yla nişanlanacak, hiç görmediği istanbul’a bir gün taşınacak ve o çok sevdiği kırmızı arabadan alacaktı.. daha 18’di, ne yaşamıştı ki...
bugün 17 asker şehit oldu, 17 anne diri diri toprağa gömüldü, belki birinin evladının adı halil’di.. vatanı için doğuya gitmişti, peki vatanı onun için ne etmişti????
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?