dokundukça çoğalıyor yalnızlığım

hapsedilmiş yanımın kimselere söyleyemeyeceği kadar girift mahsenlerinde gizli kalmış bizim için aşk. bir yudum suyu bölüşememişiz ,bölüşmeye hiç yeltenmemişiz. oysa yanaklarımızdan süzülen her yağmurda koca koca damlalarla şükretmişiz , oysa deliler gibi sevdiğimizi zannetmişiz.

gidişler yaralar üzer ve darbeler hep beklenmedik taraftan alır istikametini. . şimdi hangi hüzün cümleleri içimdeki emsali görülmemiş sandığım acımı alır götürür bilmiyorum, şimdi hangi kelimelerle düzeltirim yanlışlıklarımı ?

buruk sessiz bir elveda gibi dudaklarımdan düşen satırlarım ,cümlelerim yarım yamalak hüzünlerim vurdulu kırdılı ve umut denen neredeyse yok . demir pencerelerde gördük birbirimizi gözyaşlarımızda kuruttuk gözlerimizi gitme diyemedi ve gittim...
şimdi hangi sevmek alır içimdekileri ... korkularım kadar ağırım ve dokundukça çoğalıyor yalnızlıklarım .