çok küçük şeylerle mutlu olmak

insanlik geregidir, huzur geregidir.

kimi seyler vardir ki deger verdigin sevdigin birisinin elinden geldiginde yatlara katlara hamamlara bedeldir. bir tebessum yahut bir tatli soz dahi verilebilecek en kucuk ama en degerli hediyedir o an icin. bu tur bir insan olabilmek herkese nasip olmasa da, eger boyle bir $ans elde edilmi$se daha da karada ölüm yoktur ki$iye.

bireyin ya$amini cok daha cekilir kilan bir ozelliktir. du$unsene sevdigin dizide daha az reklamin yayinlanmasina karar verildi diye sevincinden naralar attigini? ne guzel lan, dunya o $ahsa cok daha guzel olur bir anda valla.

(bkz: cok da kucuk olmasin)

(bkz: küçük şeyler)

radyoda sessiz sedasız duran birini banlayın daha büyük bi mutluluk var mı?küçük mutluluklar ,küçük küçük derelere benzer;birleşir büyük ırmakları oluşturur banlayın onları.

+anne bişey söyleyeceğim ama kızmayacaksın.
-söyle yavrum söz kızmıycam
+ben bitlendim
-yuppiii ...aferin
+vay benim bülent ortaçgil kılıklı annnem...

eğer bir kadının özelliğiyse sevgilisini son derece sevindirecek olay.örneğin:

"hediye alamadım ama doğumgününü hatırlıyorum" dersiniz.kadın bu küçük şeyden mutlu olur ve sevgili kurtulur.


(bkz: hemen yanlış anlamayın)

buyuk insan, kucuk insan diye bir $ey yoktur, insan insandir oncelikle bunu belirteyim.

sonra, "cok kucuk $eyler"in ne kadar kucuk oldugu belli degil, mutlulugun derecesi nedir bilemeyiz elbet. ki o da onemli degil zaten. kisaca "cok" gereksiz.

ve, mesele aslinda "cok kucuk $eylerle mutlu olmak" degil de "kucuk $eylerle mutlu olabilmek"tir kanimca.

nedir? sadece istek...

istekleri uc noktalarda olmayan ki$iler, kucuk $eyler elde ettikleri zaman mutlu olabilirler. digerlerini hayal kirikligi bekler zaten cogu zaman.

tabi bu bir baki$ acisi. konuya ba$ka bir acidan bakarsak;

insanin icinde olmasi gereken bir $eydir bu olay.

peki bu nedir? hazirlikli olmak...

kendini herhangi bir i$te en kotuye hazirlarsa ya da olasiliklarin hepsini hesap ederse ki$i, ya$adigi en kucuk olumlu bir $ey bile onu mutlu edebilir o zaman.

evet boyledir bu konu sanirim.

her sabah doğan güneşe şükretmek.

küçük şeylerle mutlu olmak kolaydır esasında..bir iki pratikten sonra kolayca yapılabildiği farkedilir lakin önemli olan bahsedilen küçük şeyleri görebilmektir! şöyle açıklamak gerekirse;
yetinmesini bilene küçük şeyler büyük mutluluklar verir vermesine de o küçük şeyler hayatın alışılagelmiş monotonluğu/koşuşturmacası içerisinde yaşanan sıkıntılar, üzüntüler, stres nedeniyle farkedilebilmekte midir ? çünkü bir insan üzgünken ya da ne bileyim sinirliyken bazı şeyleri algılayamaz daha doğrusu sadece mevcut durumuna odaklanır gerisini umursamaz.işte önemli olan nokta da budur. önemli olan küçük şeyleri görebilmektir, gördükten sonra zaten ister istemez mutlu olabilirsiniz..

büyük insanlar büyük, küçük insanlar küçük şeylerle mutlu olur. tabii büyük insanlar büyük şeylerle mutlu olmaya değil, onlar aracılığıyla doyuma ulaşmaya çalışırlar. mutlu olmak için, küçük bir insan olup küçük şeylerle yetinmek gerekir. erinç ölçüsünde büyüyorsa insan, mutluluğu kadar büyükse yani, küçüklük büyüklüktür ve büyüklük küçüklüktedir.

kucuk seyler denilen hadiseye ornek vermek gerekirse;
kimine gore kucuk bir parca cikolata yemek onu mutlu eder
kimini ise dostunun kucaklamasi.
kimini carpi$an arabalara binmek,
kimini gök yüzüne bakmak ku$lari buyuk bir gülümsemeyle seyretmek,
kimini kocasiyla el ele yurumek mutlu bahtiyar eder.
normal,kucuk olarak kabul edilen $eyler aslinda bazi insanlara buyuk mutluluk verirler. ve inanin bu dunyada en cok mutlu olan insanlar kucuk $eylerle mutlu olmayi bilen ki$ilerdir.

(bkz: hayati farkedebilmek)

insan,büyük şeylere sahip olmadığı zamanlar küçük şeylerle mutlu olmanın o kadar arkasında durur ki kendi derviş ruhuna kendi dahi şaşar kalır,nezamanki kanına para ve getirdikleri girer,asla küçük şeylerle yetinmez,yetinemez daha doğrusu.bu ne ayıptır ne insanlık dışı.yaşamın kaçınılmazıdır,küçük şeylerle mutlu olmak değil,küçük büyük herşeyi paylaşmaktır erdemin ta kendisi.(iyice dede oldum anasını satayım)

goreceli kavramı burada devreye giriyor iste,kucuk ama kime gore kucuk neye gore kucuk,eger beni mutlu ediyorsa bu şey demekki o kadar da kucuk degilmis,kendi deger yargılarımızla baskalarını yargılamayı bıraktıgımızda onemli olan meseleye yani mutluluga konsantre olabiliriz..

bir kadının sevgilisine her zaman dediği ama nedense erkeğin bir türlü o küçük şeyin bulamadığı küçüklükte bir şeydir. yahu o kadar ufaktır ki mikroskopla baksanız bulamazsınız.

hayat denilen kaosun ortasında ihtiyac duyulan birşey.özelliklede büyük şeyler bulunamadıgında...

(bkz: beni su kadarcik sevsen yeter)

büyük idealleri olan ve gerçekleştiremeyen kişilerin kullandıkları psikolojik savunma mekanizması olabilecek söz.

(bkz: önemli olan boyu değil işlevi)

annenin bir sarılmasına bir dokunuşuna
babanın içten bir yavrum evladım demesine
arkadaşların sizinleyken gözünün taa içinin parlamasına,beraber atılan kahkahalara
sevgilinin bir öpücüğüne bir sarılmasına mutlu olmaktır..
daha fazlası değil.ne para pul ne başka bir şey yerini alamaz bu küçük mutlulukların.yeter de artar bile bunlar.