çocukluk donemi karizmaları

babam telefonuma scooby doolu bi kılıf almıştı. boynuma asar gezerdim mahallede.

ışıklı ayakkabılara sahip olmak ve çıt çıtları çapraz yapıştırmak.

11 yaşında ruj sürmek.

23 nisan şiiri beş dakikada ezberlenir, herkese okunur.
bir de en güzel oyuncak bebeğe yada uzaktan kumandalı ışık saçan bir arabaya sahip olmak.

saçların malak yalamış gibi ıslatılıp ya da jölelenip,
-(eskiden ortadan ayrılır ya da yana yapıştırılırdı)- şimdiki ticky güruhunun imajına binaen dikleştirilmesi, bahusus erkek çocuklarda görülür.

betonda rövaşata atabilmek

mahalledeki ilk 18 vitesli bisikleti alip,arkada$larin en cok oyun oynadiklari yerlerde gezilir.arka teker kaydirilir.

(bkz: mahalle maçında çok gol atmak)

tutulan takımın forması şortu çorabı giyilir resmi maça çıkıyormuşcasına tek başına duvarla paslaşılır.

mahalledeki tek meşin yuvarlağa sahip olmak.

-bakk benim ışıklı ayakkabım var senin var mı?
-off,çok karizma olmuşun can,mahalledeki tüm kızlar sana bakcak.

babanın saati takılır ve sürekli sol kol görünecek şekilde hareketler yapılır. saate birşey olucak diye de içten içe korkular yaşanır.