çocukları küçük kurşunla öldürürler değil mi anne

srebrenica katliamında, 4 yaşında bir çocuğun, ölmeden önce annesine sorduğu soru.

http://www.milliyet.com.tr/2006/08/03/yazar/bila.html

savaş...
aslında yaşadıklarımız ve tanık olduklarımızın hiçbirisinin savaşla alakası yok.sadece birileri birilerini katlediyor.bu zaten hep böyleydi.tarih boyunca birileri birilerini yok etti.
ama acı olan ve bana koyan ne biliyor musunuz
bu olaylara diğer insanların tepki göstermeden sinema izler gibi izlemesi.
bırakın mertliği savaş kurallarını bunların yaptığı resmen zulüm insanlık dışı katliam.hastaneleri sivilleri bombalıyorlar..ve bu bombalanan ilk yer değil.

son bir olay anlatacağım
afganistanın bombardıman altında olduğu zamanlarda bir tv kanalında afgan bir yetkili şöyle söyledi."dışarı ile bağlantımızı kestiler.sizi zor şartlarda arıyorum.buda bizi sivilleri öldürüyorlar.siz türklere güveniyoruz.bize yardım edin..." ve telefon kesildi.
daha sonra ülkemizin yetkililerinden birini telefona bağladılar.ve sordular"afganistan’a yardım etmeyi düşünmüyor muyuz?"
yetkilinin cevabı çok komikti."elimize resmi bir istek ulaşmadı"
ben donakaldım.adam demin ölüyoruz yardım edin diye yalvarıyordu.biz ise halâ prosedür bekliyoruz.ya da birilerinin emretmesini...
insanlığımız bu kadar mı?

ve insanlar ölmeye devam ediyor,ve en büyük yarayı alan çocuklar..

(bkz: srebrenica katliami)

bir yerlerde insanların hala öldürüldüğü gerçegi ve körelmiş çocuk kalbinin karamsar cümlesidir, ne acıdır ki buna bir şeyler yapamayız.

cocuklarin her ko$ulda cocuk olduklarinin timsali.

sava$ta, bari$ta, heyelanda, depremde, her $eyde.

oysa her kur$un kucuktur, tetigi ceken parmagin kahrolasica sahibinin, akittigi kanin icerisinde bogulabilecegini tahmin bile edemezsiniz, bu kani bu kur$un mu akitti dersiniz.

kur$un her halukarda kucuktur, aldigi canin aksine. aldigi can cocuk dahi olsa koskocamandir ama, daglar kadardir.

duydugunda ya da okudugunda insanin amina koyan cumle.

ah be yavrum, bilmez misin seni hicbir kur$un olduremez.