cenesi kabanin fermuarina sikısan çocuk

hepimizizdir. çocukken okula gitmeden önce kapının önünde annemiz ilk önce ayakkabılarımızı bağlar. kalin giyinmekten kollari iki yana acilan cocuk modeline zaten çoktan girmişizdir. annemiz bir de fermuarımızı sonuna kadar çekmeye çalışır ve o çene muhakkak sıkışırdı zalım fermuar dişleri arasında.

büyüyüp bi de çenede sakal uzatmış bi insansanız büyüyünce daha bi can yakan eylem haline geliyo bu.

(bkz: pipisi pantolonun fermuarina sikisan cocuk)

(bkz: gocuk)

çenesinde bir süre tahrişin yol açtıgı kızarıklık ve yanma hissi ile dolaşacak olan cocuktur

bir de fermuar cekilirken kafayi yere egip dudagini fermuarin dislerine sıkıstıran cocuk vardir ki daha acinasidir o.

hayatı boyunca fermuarı boyun hizasına gelen bi mont giydiğnde mutlaka kafasını yukarı kaldırmak suretiyle cenesini korumaya calısacaktır.hatta bunu bi refleks olarak geliştirenler da azımsanmayacak kadar coktur bu cocuklardan.