bittigine üzülmedim olduğuna sevindim

kandırmacadır. nitekim bittigine üzülmediysen olasınında bir mahiyeti yoktur zaten.

bugun bunun bir ornegini yasadim. bitirilmis bir iliskinin "keske demeseydimleri" üzerine yapılan konusmada; manasızlığı kavranan bir kahve sohbetinin nihayetinde, birbirini bir daha tanımamak uzere ayrılan 2 kisiyi anlatıyordu bu konusma. manasızlık; bu yola girerken kullanılan cumlelerin kırıcılığını tedavi etmenin cabalaması ile acıklanabilir. bu durumda sergiledigim umursamaz tavrı, olduguna sevindim olarak algılayamam da bir celiskidir ama umarım gelisir...

kandırmacadır.eger bittikten sonra üzülmediysen... neden hayatına aldıgını sorgulamalısın o kişiyi. cunku her bitiş acıtır.tabi bitecek bisey varsa...yani olduguna sevinmek değil belki tanıdıgına memnun olmak ama yinede üzülmek cok üzülmek...

(bkz: pollyanna replikleri)

varlığı acıtır aslında.

bitmesi varlığından öte acı vermeyecektir o acıyı bertaraf edecek bir var olmuşluk vardır. ve ayrıca hayatımızaa sokacak kadar değerliyse ki ölçüt zamandır burada, muhteşem derecede memnuniyet duyulacaktır bitmiş olsa bile. hiç bir neden ayrı düşürecek güce sahip değildir ve kimse de kimseye sahip değildir o halde acısı değerlerinizden güçlü olmayacaktır ki değerlerinizi belirleyen bölüşülmüş zamandır ve o onun içindedir. ayrı düşmekten kasıt ayrılmanın ötesinde kopmaktır olmaması icap eden. ilişkiniz bitse bile ondan daha fazlasını paylaşmışsınızdır tüm olmuşları ve mutluluk vermiş anları yüz üstü bırakmak aptallık olacaktır. elbette bu potansiyel duyguları yaşatmamış hiç kimseye böyle bir ödül vermeninde manası yoktur.

hayatın öğretilerinden bir başkası hiç olmayabilirdi tesellisiyle başlayan cümlenin vurgusudur.